Του Ζαχαρία Ρηγάκη*
Αγαπητέ συνάδελφε και συμπολίτη,
Υποφέρεις από την αισχροκέρδεια κι αισθάνεσαι καθημερινά ότι σε κλέβουν;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Πιέζεσαι απ’ τα ενοίκια ή τις δόσεις του στεγαστικού που διαρκώς ανεβαίνουν;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Είσαι ένας απλός μισθωτός ή μικροεπιχειρηματίας που δυσκολεύεσαι να βγάλεις το μήνα, «εξαρτημένος» απ’ τον μισθό σου;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Είναι η αγοραστική σου δύναμη από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη; Το κόστος ζωής, το καύσιμο και τα έξοδα συντήρησης σπιτιού, τα επίπεδα κατάθλιψης και άγχους από τα υψηλότερα στην Ευρώπη;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Αισθάνεσαι ότι παράγεται περισσότερος πλούτος από αυτόν που τελικά καρπώνεσαι εσύ, παρόλο που δουλεύεις ενδεχομένως σκληρότερα και περισσότερο από τους ευρωπαίους συναδέλφους σου;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Είσαι απαισιόδοξος για το μέλλον, βλέπεις τις προσδοκίες σου να διαψεύδονται και την καθημερινότητά σου να γίνεται ολοένα και χειρότερη;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Διαλύθηκε η Δημόσια Υγεία και σου λένε πια απροκάλυπτα πως αν δεν πληρώσεις, δε γίνεσαι καλά;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Διαλύεται καθημερινά η Δημόσια Παιδεία και τα παιδιά σου στοιβάζονται σε ακατάλληλες τάξεις και προαύλια, σε υποστελεχωμένα σχολειά με εκπαιδευτικούς ρημαγμένους ψυχολογικά και αναλώσιμους εργασιακά;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Λένε στα παιδιά σου πως για να περάσουν στο Πανεπιστήμιο πρέπει να πιάσουν την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, εκτός φυσικά αν έχεις να πληρώσεις για να αγοράσεις ένα πτυχίο στα… «μη κερδοσκοπικά» ανώτατα ιδρύματα που θεσμοθετούν από την πίσω πόρτα;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Κι όταν τα παιδιά σου τα καταφέρνουν, παρόλα αυτά, να περάσουν στο Πανεπιστήμιο και παίρνουν το τρένο για να πάνε να σπουδάσουν, στα σκοτώνουνε στο δρόμο;
- «Φταίει ο σταθμάρχης!»
Αγαπητέ συνάδελφε και συμπολίτη,
Την Τετάρτη 28 Φλεβάρη απεργούμε.
Γιατί οι περισσότεροι σε αυτή τη χώρα, δεν έχουμε καβαλήσει το άτι του airbnb ούτε είμαστε «ημέτεροι» για να θησαυρίζουμε από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Γιατί η μεγάλη πλειοψηφία σε αυτή τη χώρα, υποφέρουμε.
Απεργούμε για να φωνάξουμε ακριβώς ότι υποφέρουμε, για να καταλάβουμε ακριβώς ότι είμαστε η μεγάλη πλειοψηφία και για να δείξουμε πως η χώρα που ζούμε, δεν «καλπάζει προς το μέλλον», όπως διατείνεται το κυβερνητικό αφήγημα, αλλά αντίθετα βουλιάζει σε ένα ζοφερό παρόν.
Κυρίως, απεργούμε απαιτώντας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ για τα παιδιά που σκοτώσανε στα Τέμπη.
Γιατί σ’ αυτόν εδώ τον τόπο, επιτέλους, πρέπει να ακουστεί και η δική μας φωνή, και η δική μας αλήθεια.
Γιατί ξέρουμε ποιος ευθύνεται στ’ αλήθεια για όλα αυτά, κι αυτός δεν είναι ο σταθμάρχης!
*Ο Ζαχαρίας Ρηγάκης είναι πρόεδρος της ΕΛΜΕ Ηρακλείου
