Του Δημήτρη Κλαράκη
Τι Λωζάννη, τι Κοζάνη, χιόνια η μια και χιόνια η άλλη, τραγουδούσε κάποτε ο Μ.Βιολάρης. Τον ίδιο στίχο φαίνεται να σιγοτραγουδούν τον τελευταίο καιρό στο Μαξίμου, σε απόλυτη παραφωνία με την πραγματικότητα, την κοινωνία, τις εθνικές πάγιες θέσεις.
Ανακοινώθηκε ένας μίνι ανασχηματισμός στον απόηχο των δηλώσεων του βουλευτή της Ν.Δ Άγγελου Συρίγου για τη συνθήκη της Λωζάνης, την οποία χαρακτήρισε παρωχημένη, και κατά το 97% των διατάξεων της χωρίς αξία. Μόνο τυχαία δεν ειπώθηκαν όλα αυτά, από ένα γνώστη των θεμάτων, ως αναπληρωτή καθηγητή Διεθνούς Δικαίου και Εξωτερικής Πολιτικής. Η Τουρκία που φαντασιώνεται τον εαυτό της ως υπερδύναμη στην περιοχή, έχει ως βασικό στόχο την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάνης. Πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής είναι ότι η συνθήκη της Λωζάνης δεν αναθεωρείται και αποτελεί θεμέλιο λίθο των ελληνοτουρκικών θέσεων, θέση που επανέλαβε και το 2017 ως Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας κατά την επίσκεψη Ερντογάν. Συνοπτικά (ΥΠ.ΕΞ):
• το καθεστώς των νήσων Λήμνου και Σαμοθράκης διέπεται από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, η οποία αντικαταστάθηκε με τη Σύμβαση του Montreux του 1936,
• το καθεστώς των νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και
• το καθεστώς των Δωδεκανήσων διέπεται από τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.
Η αποστρατικοποίηση των ελληνικών νησιών Λήμνου και Σαμοθράκης, αρχικώς προεβλέπετο από τη Σύμβαση της Λωζάννης για τα Στενά του 1923, ωστόσο καταργήθηκε από τη Σύμβαση του Montreux του 1936, η οποία, όπως ρητώς μνημονεύεται στο προοίμιό της, αντικατέστησε στο σύνολό της την προαναφερόμενη Σύμβαση της Λωζάννης. Το δικαίωμα άλλωστε της Ελλάδας να εξοπλίσει τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη αναγνωρίσθηκε από την ίδια την Τουρκία ήδη απ το 1936.
Ως προς το καθεστώς Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, πουθενά στη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης δεν προβλέπεται ότι αυτά τελούν υπό καθεστώς αποστρατικοποιήσεως. Η Ελληνική Κυβέρνηση ανέλαβε μόνον την υποχρέωση, σύμφωνα με το Aρθρο 13 της Συνθήκης, να μην εγκαταστήσει εκεί ναυτικές βάσεις ή οχυρωματικά έργα.
Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα “κατά πλήρη κυριαρχία” από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών. Στα Δωδεκάνησα υφίστανται δυνάμεις εθνοφυλακής, οι οποίες έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της συμφωνίας CFE.
Όσον αφορά τους τουρκικούς ισχυρισμούς για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων, σημειώνεται ότι η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί “res inter alios acta” γι’ αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη και δεν μπορεί να την επικαλείται για να θεμελιώνει δικαιώματα ή αξιώσεις έναντι της Ελλάδος.
Η Ελλάδα, όπως κάθε κυρίαρχο κράτος, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα (άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών). Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα, έχει συγκροτήσει την περίφημη 4η στρατιά του Αιγαίου, ενώ το 74 εισέβαλε στην Κύπρο και καθημερινά επιδίδεται σε παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου.
Στον απόηχο λοιπόν της Λωζάννης η κυβέρνηση που επιδίδεται πάγια σε επικοινωνιακούς τακτικισμούς επιχείρησε να μας προσγειώσει στην Κοζάνη της ημεδαπής επικαιρότητας με τον ανασχηματισμό παρωδία που ανακοίνωσε. Ο Χρυσοχοίδης, που το 2020 απομακρύνθηκε μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές στη Βόρεια Εύβοια και Αττική, χρεώνοντας του ο Μητσοτάκης την αποτυχία, επιστρέφει για 5η φορά στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Αφού πρόλαβε για μερικούς μήνες να συνδράμει στην πλήρη διάλυση της δημόσιας υγείας. Πρόσφατες είναι και οι μαζικές κινητοποιήσεις στην Κρήτη και για τα νοσοκομεία του νησιού.
Λησμονεί μάλλον η ΝΔ ότι κυβερνά απ το 2019 και πως είχε πρώτο θέμα στην ατζέντα της το νόμο και την τάξη. Αντ αυτού 5χρόνια μετά βιώνουμε έξαρση της βαριάς εγκληματικότητας, βία απ τα σχολεία μέχρι τους δρόμους μέρα μεσημέρι. Η Αθήνα περισσότερο θυμίζει το Σικάγο των συμμοριών της δεκαετίας του 1920 παρά σύγχρονη ευνομούμενη και ασφαλή πόλη. Η φτωχοποίηση της κοινωνίας την οποία υλοποιεί η σημερινή κυβέρνηση, δημιουργεί εκρηκτικές συνθήκες για την κοινωνική συνοχή και δεν πρέπει να την παραγνωρίζουμε όταν αναφερόμαστε στην παραβατικότητα.
Παράλληλα όμως η αστυνομία που θρηνεί θύματα εν ώρα υπηρεσίας, δεν μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση αν δεν εκσυγχρονιστεί, εκπαιδευθεί και προσανατολιστεί απ την πολιτική ηγεσία στην καταπολέμηση του εγκλήματος και όχι στο κυνηγητό των διαδηλωτών κατά της κυβέρνησης.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης ως «δολοφόνος» επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, προφανώς για να ολοκληρώσει το έγκλημα. Ως υπουργός υγείας επί Σαμαρά εισήγαγε το περίφημο 5 εύρω, διακήρυσσε ότι δεν θα του κλέψει τη δόξα η τρόικα αλλά αυτός θ απέλυε τους γιατρούς, έκλεισε νοσοκομεία, το ΚΕΕΛΠΝΟ ήταν εστία σκανδάλων με παραπομπές σε δίκη στενών συνεργατών του κοκ.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου, η υπουργός που συγχώνευσε σχολεία λέγοντας ότι το να περπατούν μερικά χιλιόμετρα οι μαθητές κάνει καλό στην υγεία τους, μόνο καλός οιωνός δεν είναι για τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση και οι παλιοί – νέοι υπουργοί είναι μια ανακύκλωση προσώπων που έχουν δώσει δείγματα γραφής ήδη. Η συνειδητή απαξίωση και αποδόμηση του κράτους ευθύνονται για όσα τραγελαφικά ζούμε καθημερινά.
Απαιτείται νέα πορεία, νέο πολιτικό πλαίσιο, σε προοδευτική κατεύθυνση με επίκεντρο τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους. Με πολιτικές που καταπολεμούν τη φτώχεια, φέρουν πραγματική ευημερία για όλους, θεμελιώνουν ισχυρό κοινωνικό κράτος, ως δίκτυ προστασίας για τον πολίτη. Μόνο έτσι εμπεδώνει ο πολίτης το αίσθημα ασφάλειας στην καθημερινότητα του. Όταν έχει υγεία, παιδεία, εργασία, δικαιώματα, ποιότητα ζωής και μια σύγχρονη αστυνομία που προστατεύει και υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο.
Για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ δίνει τη μάχη μετά το πολύ δύσκολο πολιτικά 2023 . Επανεκκινεί και ετοιμάζεται για το συνέδριο του το Φεβρουάριο, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των πολιτών με τον προγραμματικό του λόγο και να επαναθεμελιώσει την ισχυρή αδιαμεσολάβητη σχέση του με την κοινωνία. Σε αυτή τη μάχη καλούμε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες να συμπορευθούμε για να διαμορφώσουμε την επόμενη μέρα.
