Του Δημήτρη Κλαράκη
Συντονιστή της ΝΕ Ηρακλείου ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ
Μέρες γιορτών και πλήθος κόσμου κατακλύζει το κέντρο του Ηρακλείου, τους δρόμους, τις καφετέριες. Το εορταστικό κλίμα προσπαθεί να χρωματίσει λίγο τη μουντή πραγματικότητα που βιώνουμε. Η αλήθεια είναι όμως ότι παντού βλέπεις ανθρώπους προβληματισμένους, σκεπτικούς, σκυθρωπούς. Οι άνθρωποι ζουν με το καθημερινό άγχος να τα φέρουν βόλτα, να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Σε κάθε παρέα κυρίαρχα θέματα είναι η ακρίβεια στο σούπερ μάρκετ, στη βενζίνη, το χρώμα τιμολογίου για το ρεύμα, η εγκληματικότητα.
Σαστίζεις, στενοχωριέσαι, θυμώνεις όταν ακούς ότι ένα ανήλικο παιδί δολοφόνησε τον αδερφό του για μια μπλούζα, όταν πληροφορείσαι το θάνατο του αστυνομικού που είχε δεχθεί τη δολοφονική επίθεση με ναυτική φωτοβολίδα, την απώλεια ενός ακόμα πιλότου μας της Πολεμικής Αεροπορίας εν ώρα καθήκοντος.
Ποιος ξέχασε, εκτός απ τον Άδωνι Γεωργιάδη, τα παιδιά που τόσο άδικα χάθηκαν στα Τέμπη και ακόμα ψάχνουν τη δικαίωση οι οικογένειες τους. Στη γειτονιά μας, τα παιδιά στη Λωρίδα της Γάζας, της μεγαλύτερης υπαίθριας φυλακής, δολοφονούνται ως αντίποινα, για την εγκληματική και απόλυτα καταδικαστέα επίθεση της Χαμάς.
Δεν έχει νόημα να συνεχιστεί η απαρίθμηση σε μια λίστα ατελείωτων δυσάρεστων γεγονότων. Ο κόσμος όλος φαίνεται, ιδίως μετά την πανδημία, τον εγκλεισμό να έχει αλλάξει, να έχει μπει σε μια άλλη φάση, που μόνο θετικά δεν μπορούμε να την αξιολογήσουμε.
Έχουμε αποκοπεί από το εμείς και έχουμε απομονωθεί στο εγώ, στην επιβίωση, στην προσωπική μας σωτηρία. Οι βιοτικές ανάγκες, οι απαιτήσεις της καθημερινότητας, οι πολλές ώρες δουλειάς για να βγει ο μήνας μας οδήγησαν στην αποξένωση, στο μικρόκοσμό μας και χάσαμε τη μεγάλη εικόνα, στην οποία όμως ανήκουμε ως ψηφίδα. Η κοινωνική συνοχή όπως τη γνωρίζαμε, με τα πολλά προβλήματα και αντιφάσεις, φαίνεται να εμφανίζει σημάδια σημαντικής διάβρωσης και αποσάθρωσης.
Πρέπει όμως να κατανοήσουμε δυο πράγματα θεμελιώδη, για να βγούμε απ το σημερινό σκοτεινό αδιέξοδο.
Καταρχάς να αντιληφθούμε ότι προσωπική σωτηρία σε βάθος χρόνου δεν μπορεί να υπάρξει για την μεγάλη πλειοψηφία. Απαιτείται κοινωνική σωτηρία, εγρήγορση και αλλαγή. Αλλαγή που μόνο οι πολλοί, ως γνήσια δύναμη που στρίβει το τιμόνι της ιστορίας σε άλλη κατεύθυνση μπορούν να φέρουν. Να περάσουμε απ την κατάσταση του μεμονωμένου ατόμου, που νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, την οικογένεια του, τη δουλειά του, σε αυτή του πολίτη, που ζει, νοιάζεται, συνδιαμορφώνει με τους υπολοίπους το πλαίσιο ζωής τους, την Πολιτεία. Το ψηφιδωτό της πραγματικότητας θα αλλάξει μόνο όταν αλλάξουν οι περισσότερες ψηφίδες που το αποτελούν προς την ίδια κατεύθυνση.
Παράλληλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε πως ότι συμβαίνει στην χώρα μας, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, δεν είναι νομοτελειακό, κάποιο είδος φυσικού φαινομένου αλλά αποτέλεσμα νεοσυντηρητικών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών επιλογών απ τις εκάστοτε ηγεσίες αλλά και την οικονομική ελίτ, τοπική και παγκόσμια.
Η ακρίβεια στην Ελλάδα υπάρχει σε αυτό τον υπέρμετρο βαθμό γιατί ξεκάθαρα υπάρχει κερδοσκοπία και αισχροκέρδεια από συγκεκριμένα ολιγοπώλια σε κάθε κλάδο, με την κάλυψη και ανοχή των κυβερνώντων. Η βία, η εγκληματικότητα είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής αξιακής κρίσης, της εντεινόμενης φτώχειας, της ελλιπούς παιδείας και της αντεγκληματικής πολιτικής. Όταν μια κυβέρνηση θέλει την αστυνομία μόνο ως δύναμη κρούσης εναντίον όποιου διαφωνεί ή διαδηλώνει εναντίον της, τότε το οργανωμένο έγκλημα οργιάζει, με θύματα πρώτα απ όλα τους ίδιους τους αστυνομικούς. Όταν μια κυβέρνηση διαλύει την παιδεία, την υγεία, εκχωρεί τα πάντα στα μεγάλα συμφέροντα που κερδοσκοπούν, παράγει μόνο φτώχεια, αδικία, κοινωνική έκρηξη, παραβατικότητα.
Δεν αρκούν οι ωραίες ευχές για ευημερία, ειρήνη, συναδέλφωση, αλληλεγγύη. Χωρίς τις αντίστοιχες κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες μην αυταπατώμεθα. Τίποτα δε θ αλλάξει, τουλάχιστον προς το καλύτερο.
Ας είναι το 2024 η χρονιά της μεγάλης κοινωνικής, πολιτικής προοδευτικής, δημοκρατικής αλλαγής. Ας είναι η χρονιά που θα επιστρέψει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων, η αισιοδοξία, το δικαίωμα να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο. Να αρχίσουμε να ζούμε και όχι απλά να επιζούμε των καταστάσεων. Με ειρήνη, αλληλεγγύη, συναδέλφωση, ευημερία, δημοκρατία και πρόοδο.
Καλή χρονιά σε όλους με υγεία.
