50 χρόνια μετά, οι αγώνες για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία συνεχίζονται!
.
Πέρασαν πια 50 χρόνια από τότε που οι φοιτητές και οι φοιτήτριες έγιναν η σπίθα που άναψε τη φωτιά της εξέγερσης, που σήμανε την αρχή του τέλους για το καθεστώς της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Ένα αμερικανοκίνητο καθεστώς που κατάργησε τις δημοκρατικές ελευθερίες, διοικούσε με καταστολή, συλλήψεις, βασανιστήρια και δολοφονίες των αντιπάλων, με την οικονομική του πολιτική λεηλατούσε τα λαϊκά εισοδήματα και τους πόρους της χώρας και με την εξωτερική πολιτική, υπαγορευμένη από τους προστάτες του, οδήγησε στο έγκλημα της Κύπρου, που ακόμα αιμορραγεί.
Μερικές χιλιάδες νέοι και νέες από διάφορες οργανώσεις της Αριστεράς και ανένταχτοι, έκαναν την αποκοτιά να καταλάβουν το Πολυτεχνείο και έδωσαν τη δυνατότητα στο λαό να εκφράσει την αγανάκτησή του. Αυτό ανάγκασε τη χούντα να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική βία απέναντι σε άοπλους νέους, για να σταματήσει την κατάληψη. Στο αίμα των δεκάδων νεκρών και τραυματιών πνίγηκε το καθεστώς.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έβαλε τέλος στα σχέδια της χούντας και των προστατών της για την δημιουργία ενός “νόμιμου και μόνιμου” αυταρχικού καθεστώτος. Τα 50 χρόνια ομαλής δημοκρατικής λειτουργίας τα χρωστάμε σε εκείνη την εξέγερση.
Από τότε, όλες οι νεότερες γενιές εμπνέονται από την εξέγερση και η επέτειος εμπλουτίζεται από τα σύγχρονα αιτήματα. Πενήντα χρόνια, μέσα από τους αγώνες, “το Πολυτεχνείο ΖΕΙ”
Σήμερα, καθώς η Δημοκρατία υπονομεύεται από τις παράνομες υποκλοπές, τον αυταρχισμό, την καταστολή, την αυθαιρεσία και τον έλεγχο των ΜΜΕ, τα λαϊκά εισοδήματα λεηλατούνται από την ακρίβεια και την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, το κοινωνικό κράτος καταρρέει από την υποχρηματοδότηση (νοσοκομεία, σχολεία) και προωθείται η ιδιωτικοποίησή τους, το σύνθημα για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία γίνεται και πάλι τραγικά επίκαιρο και οδηγεί τους νέους αγώνες.