του Νίκου Τρευλάκη*
Το 2023, μέσα σε μία περίοδο αλλεπάλληλων κρίσεων, οι νεότερες γενιές βρέθηκαν εγκλωβισμένες σε μία σειρά από αδιέξοδα. Οι ασκούμενες πολιτικές και η απουσία της πολιτείας σε κεντρικό αλλά και τοπικό επίπεδο, ήρθαν να βαθύνουν αυτά τα αδιέξοδα οδηγώντας τους νέους και τις νέες σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι για τη ζωή τους.
Οι επιλογές συγκεκριμένες: είτε φυγή στο εξωτερικό, είτε η παραμονή σε ένα διαρκή αγώνα βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου σε επίπεδο καθημερινότητας (εργασία, ασφάλεια, δικαιώματα).
Οι άνθρωποι που άλλοι «μεγαλώσαμε» μέσα στη κρίση, άλλοι ξεκινήσαμε τον εργασιακό μας βίο μέσα σε αυτήν, είμαστε η γενιά η οποία πλήρωσε τη χρεοκοπία της χώρας. Η γενιά, η οποία τα τέσσερα τελευταία χρόνια ήταν ορατή μόνο για να στοχοποιηθεί ως μία ασύμμετρη, μη ελέγξιμη απειλή απέναντι στις ισοπεδωτικές πολιτικές που εφαρμόζονται.
Με ευθύνη τόσο του κεντρικού όσο και του τοπικού κράτους το μέλλον φαίνεται δυσοίωνο. Ενώ θα έπρεπε να επενδύσουν σε αυτές τις γενιές, αντίθετα διαρκώς μπαίνουν εμπόδια σε κάθε βήμα που προσπαθούν να κάνουν. Η Ελάχιστη Βάσης Εισαγωγής, η οποία πετάει χιλιάδες μαθητές εκτός δημόσιων πανεπιστημίων, η στεγαστική κρίση, η εργασιακή ανασφάλεια, οι ανισότητες, η απόλυτη αδυναμία να ελέγξουν και να οργανώσουν οι νέοι και οι νέες την ίδια τους τη ζωή κόβουν τα φτερά και τα όνειρά τους.
Οι ίδιοι που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές, χαρακτηρίζουν τους νέους και τις νέες «αδιάφορους» και «απολιτίκ», σχεδόν παρίες σε μία κοινωνία που αδυνατεί να πάρει ανάσα και να κοιτάξει μπροστά.
Κι όμως η νεολαία δεν είναι ούτε καλομαθημένη ούτε απολιτίκ.
Μέσα στο περιβάλλον γενικευμένης κρίσης (οικονομικής, κοινωνικής, κλιματικής, ηθικής), η πολιτική είναι μάλλον μέρος της καθημερινότητας της. Μια καθημερινότητα που πλέον χαρακτηρίζεται από μια βαθιά ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον τους, παρότι είναι εκείνοι που αγωνίζονται για να πάει ο τόπος μπροστά.
Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές της πλήρους απαξίωσης της ζωής μας, οφείλουμε να προβάλλουμε και να αγωνιστούμε για ένα διαφορετικό μέλλον. Θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα νέο οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο όπου οι νέοι θα μπορούν να έχουν και πάλι όνειρα και φιλοδοξίες. Μια πολιτική στήριξης σε καινοτόμες ιδέες στην επιχειρηματικότητα με έμφαση στα εγχειρήματα κοινωνικής οικονομίας και συνεταιρισμών, που αποτελούν στοιχεία του κόσμου που οραματιζόμαστε. Να δώσουμε κίνητρα, αλλά και επιπλέον εφόδια στους νέους, με ενίσχυση των δομών δια βίου μάθησης τόσο για εργαζόμενους όσο και ανέργους, την παραγωγή εκπαιδευτικού υλικού ανοικτών προτύπων, το οποίο θα είναι δωρεάν, θα διανέμεται με όλους τους σύγχρονους τρόπους και θα καλύπτει όλο το φάσμα των δεξιοτήτων, γνώσεων και προσόντων σε όλους παραγωγικούς τομείς. Να δώσουμε έμφαση στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης νέων επιστημόνων υψηλής ειδίκευσης.
Παράλληλα, οφείλουμε να θέσουμε ψηλά στην ατζέντα την ποιότητα ζωής στο νησί μας. Με μια πολιτική στήριξης της στέγασης των νέων, ώστε να μπορούν να στήσουν σε πιο σταθερές βάσεις το μέλλον τους. Με την πρόσβαση των νέων ανθρώπων στον αθλητισμό και τον πολιτισμό με περαιτέρω συντήρηση και ανάπτυξη αθλητικών υποδομών, μουσείων και αρχαιολογικών χώρων τόσο στις πόλεις όσο και στα κεφαλοχώρια της ενδοχώρας. Να διεκδικήσουμε και να κατασκευάσουμε ασφαλή οδικά δίκτυα για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της Κρήτης. Αρκετά θύματα, ειδικά νέους ανθρώπους, έχουμε θρηνήσει. Να προχωρήσουμε άμεσα στην υλοποίηση των ορθολογικών αιτημάτων των τοπικών κοινωνιών και φορέων για επιμέρους παρεμβάσεις στο νέο ΒΟΑΚ και όλων των οδικών έργων περιφερειακής διάστασης.
Οι νέοι, όλοι όσοι σήμερα και αύριο αποτελούν και θα αποτελούν τον πυρήνα των παραγωγικών δυνάμεων, αποτελούν τον πυλώνα και την πυξίδα μιας κοινωνίας που προσπαθεί να ορθώσει ανάστημα. Μέσα από τους προβληματισμούς και τις ανησυχίες έχουν χάσει την εμπιστοσύνη στη δύναμη της πολιτικής ως μέσο επίτευξης σκοπών και επίλυσης προβλημάτων. Τείνει να κυριαρχήσει η επικίνδυνη λογική πως ανεξαρτήτως πολιτικής ο καθένας και η καθεμιά πρέπει να αφοσιωθεί στην προσωπική του ανέλιξη, αφού έτσι κι αλλιώς με την πολιτική δεν επιτυγχάνεται τίποτα.
Αντιθέτως, η συμμετοχή στη πολιτική ζωή του τόπου είναι ο μόνος τρόπος να πάρουμε τις ζωές και τον τόπο μας στα χέρια μας! Στις 8 Οκτωβρίου έχουμε την ευκαιρία να αρχίσουμε να βλέπουμε την Κρήτη μας αλλιώς!
*Νίκος Τρευλάκης, Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Π.Ε. Ηρακλείου
με την παράταξη «Η Κρήτη μας αλλιώς»