Την τελευταία του πνοή άφησε ο Κολομβιανός καλλιτέχνης, Φερνάντο Μποτέρο, όπως ανακοίνωσε ο Γουστάβο Πέτρο.
Ο πρόεδρος της Κολομβίας έγραψε στο Χ (πρώην Twitter): «Πέθανε ο Φερνάντο Μποτέρο, ο ζωγράφος των παραδόσεων και των ατελειών μας… Ο ζωγράφος των αρετών μας.
Ο ίδιος δεν έδωσε κάποια παραπάνω πληροφορία σχετικά με τον θάνατο του μεγάλου δημιουργού.
Ha muerto Fernando Botero, el pintor de nuestras tradiciones y defectos, el pintor de nuestras virtudes. El pintor de nuestra violencia y de la paz.
De la paloma mil veces desechada y mil veces puesta en su trono
— Gustavo Petro (@petrogustavo) September 15, 2023
Ο Φερνάντο Μποτέρο, γεννημένος το 1932 στην πόλη Μεδεγίν της Κολομβίας, θεωρείται από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής και ολόκληρου του κόσμου.
Η πρώτη του επαφή με τη ζωγραφική προήλθε από βιβλία και αντίγραφα. Το φθινόπωρο του 1952, εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη και γράφτηκε στην Ακαδημία του Σαν Φερνάντο για σπουδές στη ζωγραφική.
Στη συνέχεια επισκέφτηκε για ένα διάστημα το Παρίσι, την καλλιτεχνική πρωτεύουσα της δεκαετίας του 1950 και μετέπειτα μετακόμισε στη Φλωρεντία όπου γράφτηκε στην Ακαδημία του Αγίου Μάρκου. O Μποτέρο σπούδασε έτσι για πρώτη φορά τις θεωρητικές βάσεις της ζωγραφικής παράλληλα με τις τεχνικές πλευρές της. Τον Μάρτιο του 1955, επέστρεψε στη Μπογκοτά όπου πραγματοποίησε ατομική έκθεση, ενώ λίγους μήνες αργότερα, αναχώρησε για το Μεξικό, το οποίο πρωταγωνιστούσε εκείνη την εποχή στην καλλιτεχνική ζωή της Λατινικής Αμερικής, με καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας όπως η Φρίντα Κάλο και ο Ντιέγο Ριβέρα.
Το 1960 ταξίδεψε εκ νέου στην Ουάσιγκτον, με την ευκαιρία μίας ακόμα έκθεσης, και αυτή τη φορά αποφάσισε να παραμείνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετακομίζοντας στη Νέα Υόρκη. Τα επόμενα χρόνια διαμόρφωσαν σημαντικά τον Μποτέρο ως καλλιτέχνη, κατά τρόπο ανάλογο με την μαθητεία του στην Ευρώπη. Το 1973 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και στράφηκε εκ νέου προς τη γλυπτική, με την οποία είχε ήδη από το 1964 πειραματιστεί.
Τα γλυπτά του είναι εμπνευσμένα από αρκετές και διαφορετικές πηγές, με κυρίαρχες επιρροές από την πρώιμη αιγυπτιακή τέχνη και από τα ανθρωπόμορφα αγγεία και γλυπτά των προκολομβιανών πολιτισμών. Χαρακτηρίζονται συχνά από τις γιγαντιαίες διαστάσεις τους και βασίζονται κυρίως στο μονόχρωμο μπρούντζο. Βασικό στοιχείο για το σύνολο των γλυπτών του είναι ακόμα η άρτια εκτέλεση και οι ομαλές, λείες επιφάνειες, στοιχείο που υπογραμμίζει τον αισθησιασμό των έργων.