Του Μιχάλη Τζανάκη
«Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς,
υπάρχουν κι άλλοι τόσοι για να λες υπομονή, υπομονή,
όμως για μένα είν’ αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή
Θα περιμένω άλλες μέρες» τραγουδούσαν ο Χάρης κι ο Πάνος Κατσιμίχας πριν χρόνια! Μια κοινωνία, μία πολιτεία, όχι παραπαίουσα, αλλά σε προχωρημένη σήψη. Μια κοινωνία που πηδά από τα φλεγόμενα τρένα της, που εξαϋλώνεται στ’ αποκαΐδια της, που δολοφονείται για μια προσπέραση ή για ένα οπαδικό κασκόλ διαφορετικό από του αντιπάλου, που λιανίζεται στη δίνη της βίας, της ατιμωρησίας της διαφθοράς, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, που ωστόσο όπως ενημερώνεται «αρμοδίως» δεν έχει δικαίωμα να «διαμαρτύρεται» όταν στην … Αφρική λιμοκτονούν!
Μια μπουκαπόρτα ξέρασε στη θάλασσα ένα πτώμα, περιδινούμενο στ’ απόνερα , μόνο που το πτώμα δεν ανήκε στον Αντώνη, το παιδί για τα θελήματα. Η μπουκαπόρτα ξέρασε στα βρόμικα νερά του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας και εν τέλει δολοφόνησε, την Ανθρωπιά, τη Λογική, την Ιστορία ενός τόπου που άλλοτε έδωσε τα φώτα της στην Ανθρωπότητα και τώρα σβήνει και τα δικά της.
Στη Δαδιά δεν κάηκαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα συμπεριλαμβανομένης και κάθε είδους ζωής μέσα σ’ αυτά, αλλά έγιναν στάχτη κι αποκαΐδια όλα όσα μας δίδαξαν οι δάσκαλοί μας! Εκείνη η δημοσιογραφική ατάκα ότι «ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα από την φωτιά, μόνο κάποιοι δυστυχείς μετανάστες που απανθρακώθηκαν» απανθράκωσε πολλά περισσότερα από το ίδιο το πυρονέφος που κατά την πολιτική ηγεσία διέλυσε έναν ολόκληρο νομό της χώρας.
Σεισμοί, λιμοί, καταποντισμοί, που αντί να μας κάνουν καλύτερους σαν ανθρώπους μας εκφυλίζουν περισσότερο. Κομάντο της «δημοσιογραφίας» προσπαθούν να αλλάξουν την ατζέντα του «ολέθρου»! Η κλιματική αλλαγή, οι «ψεκασμένοι», οι «διανοητικά καθυστερημένοι» η εξίσωση θυμάτων και θυτών, τα πάντα υπηρετούν τον υπέρτατο σκοπό που δεν είναι άλλος από το να ξεχάσουμε τη λέξη ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Άλλωστε ακόμα κι οι διορισμοί στο Δημόσιο όπως μας ενημέρωσαν αρμοδίως θα είναι διαδικασία της … «τεχνητής νοημοσύνης»!
Αντώνη, μπορεί να χάθηκες στα βρόμικα νερά του λιμανιού, μπορεί να σε κλότσησαν οι «εκτελούντες τις οδηγίες», μπορεί οι εικόνες της οδύνης σου να ξύπνησαν συνειδήσεις, αλλά μπορεί και να γλίτωσες από μια κοινωνία-ύαινα, από μια Πολιτεία που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η «επενδυτική βαθμίδα»!
