Είναι η εποχή που στην Κρήτη ξεκινούσε ο οργανωμένος τουρισμός. Τότε που η Ελλάδα, αλλά ειδικότερα το νησί, άρχισαν να αποτελούν ένα παγκόσμιο προορισμό που προσέλκυε κυρίως εξαιτίας της φήμης των μνημείων του.
Λιοντάρια, τέλος καλοκαιριού του 1966. Η πλατεία γεμάτη κίνηση, καρέκλες και τραπέζια, αλλά όχι και με πολλούς επισκέπτες στις ταβέρνες. Ίσως ήταν και η ψύχρα που άρχιζε να πιάνει, όπως βλέπουμε από το ντύσιμο των ανθρώπων.
Η φωτογραφία είχε δημοσιευτεί στο αμερικανικό περιοδικό “Life”, στο πλαίσιο ενός αφιερώματος σε συνέχειες για τη σύγχρονη Κρήτη που ανακάλυπταν τότε τόσο η Ευρώπη όσο και η Αμερική. Τα δημοσιεύματα είχαν γίνει μήνες μετά τα επιτόπια ρεπορτάζ. Η συγκεκριμένη φωτογραφία είχε δημοσιευτεί στις 17 Φεβρουαρίου 1967, ενόψει και της νέας τουριστικής περιόδου, που έφτασε μαζί με τη χούντα…
Η Κρήτη ήταν ακόμη ένα αρκετά φτηνός προορισμός για τον μέσο αλλοδαπό περιηγητή. Όπως γράφει η λεζάντα της εικόνας, στις ταβέρνες των Λιονταριών μπορούσε κανείς να έχει ένα καλό δείπνο με κρασί, για μόλις 2 δολάρια. Δηλαδή 60 δραχμές!
Φυσικά η πλατεία είναι πολύ διαφορετική πλέον. Μερικά κτίρια στέκουν ακόμη, αλλά αυτοκίνητα δεν περνούν, ούτε η φωτεινή διαφήμιση των «σιγαρέτων Παπαστράτος» υπάρχει. Άλλωστε οι διαφημίσεις τσιγάρων απαγορεύονται!
