Όσα δεν είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Βουλή, όχι γιατί ξέχασε κάτι, αλλά επειδή επιμελώς έκρυψε, κάνοντας το συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια, να “βλέπουν” οι πολίτες όσα εκείνος θέλει να δουν, ακόμα κι αν αυτά είναι η μαγική εεικόνα που διαμορφώνουν τα πετσωμένα μέσα. Δυο κείμενα, του Του Κώστα Σαββόπουλου από την avgi.gr και του Γιάννη Α. Μυλόπουλου από το tvxs.gr.
Δείτε επίσης:
Από τους 158 βουλευτές της ΝΔ η κυβέρνηση εξασφάλισε τη «δεδηλωμένη»
Ο κατά φαντασίαν εκσυγχρονιστής
Δεν είπε λέξη για το αίτημα της αγοράς αναφορικά με την τιθάσευση της ακρίβειας και την αποκλιμάκωση των έμμεσων φόρων
Με το προσωπείο του οραματιστή – μεταρρυθμιστή εμφανίστηκε ο πρωθυπουργός στις ομιλίες του, κατά τη διαδικασία ανάγνωσης και συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έκρυψε τη στόχευσή του, να αφήσει ένα βαθύ αποτύπωμα στην πολιτική ιστορία της χώρας. Φαντασιώθηκε, μάλιστα, τον εαυτό του δίπλα σε εμβληματικούς ηγέτες, που άφησαν, σύμφωνα με τον ίδιο, το εκσυγχρονιστικό στίγμα τους. Αρχικά, εκθείασε τον «αστικό εκσυγχρονισμό» του Ελευθέριου Βενιζέλου, ενώ στάθηκε και στον «ανορθωτικό εκσυγχρονισμό» των δεκαετιών του ’50 και του ’60, φωτογραφίζοντας τους Πλαστήρα, Παπάγο, Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου. Στον ιδρυτή της παράταξης πίστωσε μάλιστα την εμπέδωση της Δημοκρατίας αλλά και τη διασφάλιση της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. Αργότερα, επιχειρώντας να υπερβεί τις διαχωριστικές πολιτικές γραμμές, εγκωμίασε την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου -με αιχμή την ίδρυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας- αλλά και την κυβερνητική περίοδο του Κώστα Σημίτη λόγω της ένταξης της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση.
Τα συμπεράσματα της πρωθυπουργικής σιωπής
Σε αυτό το φόντο, κράτησε για την κυβέρνησή του τον στόχο – ετικέτα του «πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού». Αφού επιχείρησε να πείσει ότι «οι καλύτερες μέρες είναι μπροστά μας», κάλεσε τους πολίτες στο συναρπαστικό ταξίδι στην Ελλάδα του 2030. Προφανώς με τον ίδιο στο πόστο του τιμονιέρη.
Ο κ. Μητσοτάκης απέφυγε επιμελώς να περιγράψει ολόκληρο τον χάρτη του ταξιδιού. Έκανε αποσπασματικές αναφορές σε κομβικά κεφάλαια της πολιτικής του, χωρίς να υπεισέλθει σε πτυχές που θα εγείρουν κοινωνικές αντιδράσεις. Άλλωστε, στις δημόσιες τοποθετήσεις του, από το 2019 μέχρι χθες, η ουσία, πολλές φορές, αναβλύζει από τη σιωπή του. Τις εντυπώσεις, για τα κενά στρατηγικής σημασίας στο κυβερνητικό πρόγραμμα, επιχείρησε να τις διασκεδάσει με ανακοινώσεις επιδοματικού χαρακτήρα.
Η αύξηση μισθών περνάει από την εργοδοτική μεγαθυμία
Στο πεδίο των εργασιακών, ο ορισμός «παραγωγική Ελλάδα» σημαίνει καλύτερες αμοιβές και νέες ελαφρύνσεις, σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη. Συνέδεσε, εντούτοις, την υλοποίηση του στόχου για διαμόρφωση του μέσου μισθού στα 1.500 ευρώ με την επίτευξη ισχυρής ανάπτυξης. Χωρίς να αναφερθεί στα αναγκαία θεσμικά βήματα για την ενίσχυση των εισοδημάτων (επιστροφή συλλογικών διαπραγματεύσεων), κάλεσε τους εργοδότες να δώσουν καλύτερους μισθούς ώστε να προσελκύσουν τους εργαζόμενους. Ο πρωθυπουργός δεν μίλησε για την κατάφωρη υποβάθμιση του ΣΕΠΕ, στη σκιά της αύξησης των εργατικών δυστυχημάτων ή της αποκάλυψης της γαλέρας των δυτών – σερβιτόρων.
Σιωπή για ιδιωτικό χρέος, πρώτη κατοικία,τέλος οι επιδοτήσεις
Δεν πραγματοποίησε καμία νύξη, παράλληλα, στο πεδίο του ιδιωτικού χρέους και του κινδύνου των αθρόων πλειστηριασμών. Δεν είπε λέξη για το αίτημα της αγοράς αναφορικά με την τιθάσευση της ακρίβειας και την αποκλιμάκωση των έμμεσων φόρων. Την προετοιμασία, μάλιστα, της κοινής γνώμης για την παύση των επιδοτήσεων ρεύματος ανέλαβε ο Θεόδωρος Σκυλακάκης. «Έχουμε μπροστά μας και την πρόσθετη πρόκληση για τον νέο τρόπο λειτουργίας της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς θα τελειώνει σταδιακά -με βάση την ευρωπαϊκή κατεύθυνση- η δυνατότητα για επιδοτήσεις» ανέφερε χαρακτηριστικά ο νέος υπουργός Ενέργειας.
Αναμόρφωση ΕΣΥ με μπαλώματα
Ο κ. Μητσοτάκης όρισε ξανά ως στοίχημα την «αναμόρφωση» του ΕΣΥ και δεσμεύτηκε εκ νέου για 10.000 προσλήψεις. Σημειώνεται ωστόσο ότι, σύμφωνα με το Εθνικό Μητρώο Δημόσιων Υπαλλήλων, την τετραετία 2019-2022 αποχώρησαν 11.980 μόνιμοι υγειονομικοί, λόγω συνταξιοδότησης ή παραίτησης. Έθεσε ως στόχο το ΕΚΑΒ να ανταποκρίνεται σε επτά με δέκα λεπτά, ενώ ήδη προωθούνται λύσεις – μπαλώματα με τη συνδρομή της Πυροσβεστικής, των Ενόπλων Δυνάμεων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι εμβαλωματικές παρεμβάσεις -με ημερομηνία λήξης- αποτυπώνονται και στην προαναγγελία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη για προσλήψεις 250 ατόμων ως πληρωμάτων ασθενοφόρων, οι οποίοι όμως θα έχουν διετή θητεία.
Πρόβα συναίνεσης με ΠΑΣΟΚ για αναθεώρηση του άρθρου 16
Οι προβολείς ήδη στρέφονται στην πρόβα συναίνεσης Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ για την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ. Εντός της κυβερνητικής πλειοψηφίας, δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους έναντι της προδιάθεσης του Νίκου Ανδρουλάκη να βάλει πλάτη για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Ο πρωθυπουργός, αρχικά, άνοιξε το παραθυράκι για την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, προτού δρομολογηθεί η αναθεώρηση του άρθρου 16. Όπως είπε, οι διακρατικές συμφωνίες του άρθρου 28 του συντάγματος προσφέρουν τη δυνατότητα να υπάρξει αναγνώριση ξένων πανεπιστημίων που θα ήθελαν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τον κ. Μητσοτάκη, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα άνοιγε και ο δρόμος για τη μεταρρύθμιση του άρθρου 16. Η αίσθηση που κυριαρχεί στο Μαξίμου είναι ότι η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας τάσσεται πλέον υπέρ της ίδρυσης μη κρατικών ΑΕΙ. Η παλαιότερη φρουρά της Ν.Δ., ωστόσο, επαναφέρει μνήμες των σφοδρών συγκρούσεων -στη Βουλή και τους δρόμους- όταν η κυβέρνηση Καραμανλή (2007) επιχειρούσε να αναθεωρήσει το άρθρο 16. Το αποτέλεσμα ήταν η άτακτη υποχώρηση της Ν.Δ..
Υποκρισίες περί κοστολόγησης
Σαρκαστικά σχόλια, ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα, προκάλεσε η εξαγγελία του για καθιέρωση της διαδικασίας κοστολόγησης των πολιτικών προγραμμάτων από ανεξάρτητο φορέα. Το οξύμωρο είναι ότι ο ίδιος δήλωσε πως «δεν θα ποτίζει τα λεφτόδεντρα των ψεμάτων», σε αντιδιαστολή με το γεγονός ότι το Μεσοπρόθεσμο που είχε καταθέσει στις Βρυξέλλες δεν ενέγραφε τις προεκλογικές εξαγγελίες του.
Συνάντηση με Ερντογάν
Τέλος, συνάντηση με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα έχει ο πρωθυπουργός στο Βίλνιους της Λιθουανίας, στο πλαίσιο της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 και 12 Ιουλίου. Κυβερνητικές πηγές μεταδίδουν ότι η ελληνική πλευρά θα προσέλθει με πίστη και αυτοπεποίθηση, καθώς οι ελληνικές θέσεις είναι ξεκάθαρες και δεν είναι διαπραγματεύσιμες.
Του Κώστα Σαββόπουλου από την avgi.gr
Όσα ΔΕΝ είπε ο κ. Μητσοτάκης στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης
Το κείμενο του Γιώργου Μυλόπουλου από το tvxs.gr
Ο κ. Μητσοτάκης δεν μας έχει συνηθίσει σε εκπλήξεις.
Τον θυμόμαστε να διαβεβαιώνει τη Βουλή, εν μέσω πανδημίας, ότι δεν υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει την κατά τα άλλα αυταπόδεικτη και διεθνώς τεκμηριωμένη επιστημονικά βεβαιότητα, ότι η επένδυση σε ΜΕΘ σώζει ζωές.
Όπως επίσης θυμόμαστε πολύ καλά ότι λίγες μέρες αργότερα έγινε γνωστό ότι όχι μόνο υπήρχε τέτοια μελέτη που αποδείκνυε αυτό που επέμενε ο πρωθυπουργός ότι δεν υπάρχει, αλλά ήταν και σε πλήρη γνώση του, αφού του είχε υποβληθεί προ καιρού από σύμβουλό του.
Όλος, βέβαια, αυτός ο… Καραγκιόζ μπερντές δεν στήθηκε τυχαία. Οργανώθηκε για να ρίξει στάχτη στα μάτια για την άθλια διαχείριση της πανδημίας. Μια διαχείριση που έφερε την Ελλάδα πρώτη σε θανάτους ανά πληθυσμό στην Ευρώπη και δεύτερη σε ολόκληρο τον κόσμο, σύμφωνα με τα διεθνή και γι’ αυτό αδιάσειστα στοιχεία.
Η πολιτική της μη ενίσχυσης του ΕΣΥ με εξοπλισμό και προσωπικό ούτε κατά τη διάρκεια της πανδημίας δεν ήταν καθόλου τυχαία καθώς, όπως αποδείχθηκε αργότερα, η κυβέρνηση προόριζε το ΕΣΥ για ιδιωτικοποίηση.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τον θυμόμαστε τον κ. Μητσοτάκη ακόμη να επιμένει σθεναρά ότι δεν είχε ιδέα για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη από την την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών η οποία βρίσκεται, με δική του πρωτοβουλία, στη δική του αποκλειστική αρμοδιότητα.
Όπως τον θυμόμαστε λίγες μέρες πριν τις εκλογές του Μαίου του 2023, κατά τη διάρκεια του debate, να τα αλλάζει και να παραδέχεται ανερυθρίαστα ότι ναι, υπάρχει σκάνδαλο παρακολουθήσεων, αφού δεν συντρέχει κανένας εθνικός λόγος για τις υποκλοπές που είδαν το φως της δημοσιότητας.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει αποδείξει μέχρι σήμερα ότι δεν έχει καμία δυσκολία, ανά πάσα στιγμή, να διαψεύδει με τον πιο θεαματικό τρόπο τον εαυτό του. Γι’ αυτό και για όσα εξήγγειλε κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της… νέας κυβέρνησης, μεγαλύτερη σημασία έχουν όσα απέκρυψε, παρά όσα εξήγγειλε.
Ο κ. Μητσοτάκης, άλλωστε, πολιτεύεται παγίως με την ίδια δοκιμασμένη συνταγή.
«Κρύβει λόγια» για να αποκρύψει εκείνα που αν γίνουν γνωστά θα προκαλέσουν αντιδράσεις.
Και την ίδια στιγμή χρησιμοποιεί την τεχνική του αντιπερισπασμού για να αποσπάσει την προσοχή από εκείνα που δεν τον συμφέρει να φανερωθούν και για να την εκτρέψει σε εκείνα που θέλει να στρέψει την προσοχή των πολιτών.
Τουλάχιστον σε πέντε σημεία της ομιλίας του πρωθυπουργού στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, σημασία δεν είχαν αυτά που είπε, αλλά όσα εντέχνως απέκρυψε.
Με πρώτο το ζήτημα της αντιμετώπισης της ακρίβειας. Όπου απέκρυψε το μείζον, που είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έδωσε τέλος στην επιδοματική πολιτική, επειδή αυτή εξέτρεψε δημοσιονομικά τη χώρα, αυξάνοντας το εξωτερικό χρέος κατά 44 δις ευρώ μέσα στην τετραετία.
Ένα χρέος που η κυβέρνηση Μητσοτάκη το παρέλαβε από την κυβέρνηση Τσίπρα ρυθμισμένο στα 355 δις ευρώ και το εκτόξευσε πάνω από 400 δις.
Την ίδια στιγμή, ο πρωθυπουργός έδωσε έμφαση στην ομιλία του στη Βουλή στο έλασσον, που είναι η εξαγγελία της προσωρινής, για λίγους μόνο μήνες, συνέχισης της πολιτικής των κουπονιών και των λογής pass.
Μόνο που επιβεβαιώνοντας τον εαυτό του, απέκρυψε τον προσωρινό, πλέον, χαρακτήρα του μέτρου.
Έδωσε έτσι την ψευδή εντύπωση ότι το πάρτι των επιδομάτων θα συνεχιστεί και την επόμενη τετραετία.
Με την ίδια άνεση, σε λίγους μήνες θα ανακοινώσει το τέλος του. Επιρρίπτοντας, κατά τη συνήθη τακτική του, την ευθύνη σε διεθνείς παράγοντες ή ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα…
Το δεύτερο σημείο όπου ο κ. Μητσοτάκης απέκρυψε την αλήθεια, βρίσκεται στην εξαγγελία της οικονομικής πολιτικής. Συνεχίζοντας την ίδια ολέθρια για τα δημοσιονομικά μεγέθη και για την εθνική οικονομία, αλλά και για τη μεσαία και τη χαμηλή οικονομικά τάξη οικονομική πολιτική της μη αντιμετώπισης των αιτίων της ακρίβειας και επιμένοντας στην πολιτική του μετριασμού των επιπτώσεών της στους καταναλωτές μέσω επιδοτήσεων, απέκρυψε μια μεγάλη αλήθεια.
Ότι δηλαδή η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν ποτέ αποτελεσματικά, με την ήδη αποτυχημένη πολιτική της αυτορρύθμισης των αγορών.
Κάτι, άλλωστε, που δεν συνέβη σε καμία ευρωπαϊκή χώρα, αφού πουθενά η ακρίβεια δεν αντιμετωπίστηκε μέσω της αυτορρύθμισης των αγορών, αλλά με κρατικές επεμβάσεις και περιορισμό των ανατιμήσεων.
Παντού στην Ευρώπη η ακρίβεια αντιμετωπίστηκε με την επανακρατικοποίηση των κάποτε δημόσιων επιχειρήσεων ηλεκτρισμού, με την επιβολή πλαφόν στις τιμές του ρεύματος και των καυσίμων, με τη φορολόγηση των υπερκερδών των μεγάλων ενεργειακών επιχειρήσεων και των διυλιστηρίων και με τη δραστική μείωση των έμμεσων φόρων.
Οι οποίοι έμμεσοι φόροι, σιωπηρά και εδώ και δια της πολιτικής του «κρύβε λόγια», παραμένουν σε υψηλά επίπεδα, σε βάρος των πολιτών και την επόμενη τετραετία.
Έχει πια αποδειχθεί περίτρανα ότι όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη περίμενε να αυτορυθμιστεί η ενεργειακή αγορά, την αγορά τη ρύθμιζαν προς όφελός τους οι κερδοσκόποι. Ανεβάζοντας τις τιμές στα ύψη και αισχροκερδώντας σε βάρος των καταναλωτών.
Απέκρυψε λοιπόν ο κ. Μητσοτάκης στις προγραμματικές δηλώσεις του τη μεγάλη αλήθεια, ότι η οικονομική του πολιτική είναι υπεύθυνη για το ότι η Ελλάδα έγινε η ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη. Και αυτό όπως φαίνεται από τις εξαγγελίες του, θα συνεχίσει και κατά τη δεύτερη τετραετία, έστω και χωρίς επιδόματα.
Μια πραγματικότητα που θα την πληρώσουν σύντομα ακριβά οι πολίτες. Τους οποίους, πάντως, κατάφερε να καθησυχάσει ο πρωθυπουργός, προς το παρόν τουλάχιστον, με την τακτική της απόκρυψης της δυσάρεστης αλήθειας.
Αλλά και για την αύξηση των μισθών ο κ. Μητσοτάκης απέκρυψε τα κακά νέα. Που είναι ότι οι αυξήσεις που εξήγγειλε τελούν υπό την προϋπόθεση της επίτευξης συγκεκριμένων αναπτυξιακών ρυθμών της οικονομίας. Τους οποίους η Ευρώπη θεωρεί δύσκολο να επιτευχθούν, αν δεν αντιμετωπιστεί η ακρίβεια κι ο πληθωρισμός. Που δεν πρόκειται να αντιμετωπιστούν με την οικονομική πολιτική που εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης.
Η μια απόκρυψη της αλήθειας ανατροφοδοτεί την άλλη…
Εκεί πάντως που ο κ. Μητσοτάκης ξεπέρασε τον εαυτό του, είναι στις εξαγγελίες του για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αφού ξαφνικά, μετά τις εκλογές, η «ιερή προεκλογικά αγελάδα» της μεσαίας τάξης, έγινε… ύποπτη φοροδιαφυγής.
Αποκρύπτοντας και εδώ τη μεγάλη αλήθεια. Που είναι ότι η διεύρυνση της φορολογικής βάσης πρέπει να ξεκινήσει από τις μεγάλες ενεργειακές επιχειρήσεις και τα διυλιστήρια. Που κέρδισαν δις ευρώ υπερκέρδη τα οποία, παρά τις πρωθυπουργικές υποσχέσεις, παραμένουν αφορολόγητα.
Που σημαίνει ότι και πάλι η μεσαία τάξη θα κληθεί να πληρώσει τον λογαριασμό.
Και τέλος καραμπινάτη απόκρυψη της αλήθειας έκανε ο κ. Μητσοτάκης στις εξαγγελίες περί αλλαγής του Συντάγματος, προκειμένου να καταργηθεί το άρθρο 16.
Εδώ, το άρθρο 16 που προστατεύει τον δημόσιο χαρακτήρα και εγγυάται τη δημόσια χρηματοδότηση των πανεπιστημίων διαστρεβλώθηκε και έγινε από τον κ. Μητσοτάκη αυτό που διασφαλίζει το «κρατικό μονοπώλιο στην Παιδεία».
Κάτι που αν ίσχυε στ’ αλήθεια, δεν θα ήταν η Ελλάδα η τελευταία χώρα στην Ευρώπη ως προς τη δημόσια χρηματοδότηση των πανεπιστημίων της.
Πίσω όμως από τον αντιπερισπασμό της «κατάργησης του κρατικού μονοπωλίου στην Παιδεία», βρίσκεται και μια ακόμη κρυμμένη αλήθεια.
Πρόκειται για το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποχρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, για να τα ιδιωτικοποιήσει και να εμπορευματοποιήσει το τελευταίο οχυρό που έμεινε εκτός αγοράς.
Εδώ το πρόβλημα δεν είναι, βεβαίως, η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Τα οποία, άλλωστε, έχουν ένα δευτερεύοντα ρόλο σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, όπου τα δημόσια πανεπιστήμια παραμένουν ο κορμός και ο βασικός πυλώνας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Στην προκειμένη υποκριτική πολιτική το πρόβλημα είναι ότι υποβαθμίζουν τη δημόσια εκπαίδευση, για να ανοίξουν τεχνητά χώρο για την ιδιωτική.
Υπονομεύοντας με τον τρόπο αυτόν την πιο αποδοτική επένδυση για το μέλλον της χώρας.
Η οποία, έτσι, μετασχηματίζεται από μια χώρα παραγωγής, με άξονα την οικονομία της γνώσης, σε μια χώρα παροχής ανειδίκευτων και χαμηλού κόστους υπηρεσιών.
Το μέλλον της Ελλάδας, όπως τουλάχιστον το σχεδιάζει ο κ. Μητσοτάκης, κρύβεται πίσω όχι από όσα εξήγγειλε, αλλά από όσα απέφυγε σκοπίμως να αναφέρει στις προγραμματικές του δηλώσεις.
*Του Γιάννη Α. Μυλόπουλου, Καθηγητή και πρώην Πρύτανη ΑΠΘ, Μέλους της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ
πηγή: TVXS
