«Μία μόνο από τις εκατοντάδες προσωπικές ιστορίες που συνθέτουν αυτήν την ανείπωτη τραγωδία» σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας σε ανάρτησή του
Συγκλονιστικές μαρτυρίες των ανθρώπων που επέζησαν του πολύνεκρου ναυαγίου στην Πύλο άκουσε ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος επισκέφτηκε την Καλαμάτα και συνάντησε πρόσφυγες που ανέφεραν ότι ζητούσαν βοήθεια.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ συναντήθηκε μεταξύ άλλων με 15χρονο επιζώντα του ναυαγίου που έχασε τον αδερφό του. «Μία μόνο από τις εκατοντάδες προσωπικές ιστορίες που συνθέτουν αυτήν την ανείπωτη τραγωδία» σημείωσε ο Αλέξης Τσίπρας σε ανάρτησή του στα social media.
«Επισκέφθηκα τους επιζώντες, ρώτησα επίμονα να μάθω τι συνέβη, πώς, γιατί δεν αποφεύχθηκε μία προαναγγελθείσα τραγωδία. Έχω κάνει δηλώσεις που αφορούν τις ευθύνες της Ευρώπης στο Μεταναστευτικό αλλά και την απογοητευτική και αδιέξοδη στρατηγική που έχει επιλέξει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Όμως, πέρα και πάνω από το πολιτικό κομμάτι, χάσκει πλέον με τρόπο συντριπτικό η ίδια η αλήθεια. Δυστυχώς, η αξία της ζωής δεν είναι ίδια σήμερα για όλους τους ανθρώπους» επισήμανε ο Αλέξης Τσίπρας.
«Στο ερώτημα “πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή;” έρχεται και απαντά η καταγωγή, το χρώμα, η οικονομική δυνατότητα. Εμείς έχουμε διαλέξει πλευρά: Με τον άνθρωπο, χωρίς όρους. Και όσο η πραγματικότητα γίνεται σκληρότερη, τόσο μεγαλώνει το πείσμα μας να υπερασπισθούμε την ισότητα, το δίκιο και την ανθρωπιά».
«Απαιτούνται απαντήσεις για την ανθρώπινη τραγωδία»
Ο Αλέξης Τσιπρας έκανε την ακόλουθη δήλωση προς τους εκπροσώπους του Τύπου:
«Πώς να εκφράσεις τα αισθήματα σου σε μια τόσο μεγάλη σε έκταση ανθρώπινη τραγωδία. Θέλω να ξεκινήσω όμως συγχαίροντας όλους τους ανθρώπους που έσπευσαν εδώ να βοηθήσουν, τους εθελοντές πρώτα απ’όλα αλλά και τους ανθρώπους του κρατικού μηχανισμού του λιμενικού, της πυροσβεστικής, της αστυνομίας, του ΕΣΥ, όλους αυτούς που έμπρακτα έσπευσαν να αποδείξουν ότι υπάρχει ακόμα ανθρωπιά στην κοινωνία μας.
Θέλω όμως σήμερα να μιλήσω την γλώσσα της αλήθειας και να πω ότι δυστυχώς σε αυτή την Ευρώπη που γεννήθηκαν οι μεγάλες ιδέες και οι μεγάλες αξίες του διαφωτισμού, πανανθρώπινες αξίες, η αξία της ανθρώπινης ζωής, δυστυχώς σήμερα η ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει το ίδιο για όλους….
Και θέλω να πω ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες ευθύνες πολιτικές. Η μεταναστευτική πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη εδώ και χρόνια. Μια μεταναστευτική πολιτική που μετατρέπει την Μεσόγειο, τις θάλασσες μας, σε υδάτινους τάφους.
Θεωρώ ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας, διότι αυτή η πολιτική πρέπει να αλλάξει. Είναι αυτονόητο, επιβάλλεται να φυλάσσουμε τα εθνικά μας και τα ευρωπαϊκά σύνορα. Επιβάλλεται από την λογική. Επιβάλλεται όμως και από τις αξίες μας και από το Διεθνές Δίκαιο, την ίδια στιγμή να έχουμε ως προτεραιότητα την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Δεν μπορεί να κάνεις το ένα δίχως το άλλο. Πρέπει ταυτόχρονα να κάνουμε και τα δύο. Και την προστασία των συνόρων και την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Απαιτείται λοιπόν αλλαγή αυτής της μεταναστευτικής πολιτικής. Ένα νέο Σύμφωνο Ασύλου, αναθεώρηση του Δουβλίνου-2, ένα νέο Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου, ένα Σύμφωνο το οποίο θα διαμοιράζει την ευθύνη σε όλα τα κράτη-μέλη, όχι μόνο στις χώρες υποδοχής και θα έχει νόμιμες οδούς μετανάστευσης, όχι μόνο τείχη.
Θέλω να πω και δύο λόγια για το συμβάν αυτό καθαυτό, όχι δύο λόγια, να θέσω κάποια κρίσιμα ερωτήματα που ζητάνε απαντήσεις.
Όταν βλέπει κανείς, βλέπουν οι αρχές, προσεγγίζουν οι αρχές, εντοπίζουν οι αρχές ένα υπέρφορτο πλοίο με 700 και πλέον ανθρώπους έτοιμο να βυθιστεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης ποια είναι τα πρωτόκολλα αυτά της Frontex, πρωτόκολλα που ακολουθούνε και οι ελληνικές αρχές, που δεν επιβάλλουν τη διάσωσή του αλλά το αφήνουν να συνεχίσει την πορεία του; Αρκεί η διαβεβαίωση -αν έγινε- του υποτιθέμενοι καπετάνιου, προφανώς διακινητή, ο οποίος προφανώς και θα αρνήθηκε διάσωση γιατί ήξερε ότι αν επέμβουν οι αρχές θα συλληφθεί;
Η φωτογραφία που βλέπω από το ελικόπτερο του ελληνικού λιμενικού, και τη πήρε μέρα μεσημέρι, είναι συγκλονιστική. Δείχνει ανθρώπους που με ανοιχτά τα χέρια ζητούσαν βοήθεια. Το ίδιο συγκλονιστικές είναι και οι μαρτυρίες των ανθρώπων που συνάντησα μέσα που μας είπαν ότι ζητούσαν βοήθεια.
Θέτω λοιπόν ένα ερώτημα, ένα κρίσιμο ερώτημα. Ποια είναι τα πρωτόκολλα; Ποια είναι η προτεραιότητά μας; Είναι η προτεραιότητά μας η ανθρώπινη ζωή ή δεν είναι;
Δεν θέλω να επιρρίψω καμιά ευθύνη στους άντρες και τις γυναίκες του λιμενικού σώματος, θέλω να το ξεκαθαρίσω αυτό. Ίσα ίσα είναι αυτοί που έσωσαν ανθρώπους, που έκαναν υπεράνθρωπες προσπάθειες, είναι εδώ νύχτα μέρα.
Θέλω όμως να θέσω καίρια ερωτήματα για το ποια είναι τα πρωτόκολλα, ποια πολιτική ακολουθείται και είναι ερωτήματα νομίζω που δεν οφείλουμε να τα απαντήσουμε απέναντι στα κόμματα, στις πολιτικές δυνάμεις, αλλά απέναντι στον πολιτισμό μας και στον ανθρωπισμό μας. Γιατί αν δεν τα απαντήσουμε αυτά τα ερωτήματα καίρια, θα κάνουμε ένα τριήμερο πένθος, αλλά απλά θα προετοιμάζουν την επόμενη τραγωδία.
-Υπάρχουν ευθύνες κ. πρόεδρε;
Δεν είμαι εδώ για να βρω ευθύνες.
-Κύριε Τσίπρα αναφέρεται ότι τους ρυμούλκησαν και μετά βυθίστηκαν, ισχύει αυτό;
Υπήρξε πράγματι αυτή η αναφορά από τους ανθρώπους που συνομίλησα μαζί τους αλλά δεν είμαι εγώ εμπειρογνώμονας για να γνωρίζω αν αυτό είναι αλήθεια. Αυτό το οποίο θέτω, τα ερωτήματα που θέτω, είναι καίρια, πολιτικά, αφορούν τις αξίες μας, αφορούν την πολιτική της Frontex και της ΕΕ, αλλά και την πολιτική που ακολουθεί η χώρα μας τα τελευταία 4 χρόνια».
