Της Ελευθερίας Μηλάκη
Για να ξέρει κάθε συντεκνος Εμφανίζεται ο Αλέξης Τσίπρας και ο κόσμος δεν μπορεί να κρύψει τη χαρά του… Υπάρχει ατμόσφαιρα νίκης και ενθουσιασμού, όπως σε συγκεντρώσεις Παπανδρέου άλλων εποχών. Όταν αρχίζει να απαριθμεί τα σκάνδαλα του Μητσοτάκη μια κυρία δίπλα μου φωνάζει δυνατά “ε, τον κερατά, το σιχαμενο”!!! Δεν συγκρατ ένα γέλιο…
Στο τέλος απευθύνεται με σεβασμό στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας που για τις δικές τους αρχές επιλέγουν ΝΔ. “Σε αυτούς τους νεοδημοκρατες που δεν τρώνε. Είναι πολλοί αυτοί που τρώνε ομολογουμένως, αλλά δεν είναι όλοι”… Ο κόσμος γελάει ικανοποιημένος.
Σκέφτομαι τα ίδια που σκεφτόμουν όταν έβλεπα να μιλά ο Γιώργος Παπανδρέου:
Αυτά τα πρόσωπα είναι αθώα
Αυτές οι πέτρες δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό. Αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
Ελπίζω σε κάτι καλύτερο γιατί:
– Οι θεουσες πατριώτες στα γραφεία αλλοδαπων μου φέρθηκαν σαν κομμουνίστρια στον Εμφύλιο.
– Στη διάρκεια της καραντίνας ο Αμπντούλ φοβόταν να βγει από το σπίτι του, πόσο μάλλον να δουλέψει, γιατί δεν του έδιναν την άδεια παραμονής που δικαιούτο.
– Πληρώνουμε μια μικρή περιουσία για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Με τα χρήματα αυτά θα είχα αγοράσει καινούργιο οικιακό εξοπλισμό και θα είχα κάνει μερικά ταξίδια.
Και μην ξεχνάς. Αν κάτι δεν σου πάει καλά φταις. Αλλά δεν φταις για όλα. Σε ένα άθλιο σύστημα δεν γίνεται εσύ να είσαι ο ανεύθυνος, ο ανίκανος, ο άτυχος, ο βλάκας στην τελική. Δεν υπάρχει ευτυχισμένος άνθρωπος σε ένα λάθος σύστημα.
