Πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση με θέμα «Νερό κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Τώρα ισχυρό ΚΚΕ για δυνατούς αγώνες! Με οδηγό τις σύγχρονες ανάγκες», στις 26 Απρίλη στην Πλατεία Φορτέτσας με ομιλητή τον Δημήτρη Δουλουφάκη, υποψήφιο βουλευτή Ηρακλείου του ΚΚΕ και υποψήφιο δήμαρχο Ηρακλείου. Την έναρξη της εκδήλωσης πραγματοποίησε η Λίνα Ανδρουλάκη, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Ηρακλείου και υποψήφια βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ, ενώ παρεμβάσεις πραγματοποίησαν ο Μανώλης Συντυχάκης, μέλος της ΕΠ Κρήτης του ΚΚΕ, βουλευτής Ηρακλείου και εκ νέου υποψήφιος και η Θάλεια Πετράκη, υποψήφια βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ. Επίσης, ακολούθησαν παρεμβάσεις από το Γιώργο Λενακάκη και το Νίκο Μανωλακάκη, εκπροσώπους μαζικών φορέων.
Στην ομιλία του ο Δημήτρης Δουλουφάκης τόνισε τα παρακάτω:
«…θα ακούσετε όλοι να συμφωνούν στην αναγκαιότητα για διατήρηση του νερού ως δημόσιο αγαθό προκρίνοντας μάλιστα και κριτήριο ψήφου σε αυτή την κατεύθυνση. Ξεχνάνε βέβαια να αναφέρουν ότι όλοι ανεξαιρέτως θεωρούν, ότι το νερό ήταν και πρέπει να παραμείνει εμπόρευμα.»
«…έχουμε την διαχείριση του νερού από ανώνυμες εταιρείες που δρουν αποκλειστικά με ιδιώτικοοικονομικά κριτήρια δηλαδή με σχέση κόστους-οφέλους και φυσικά κάτω από αυτό το πρίσμα πράττουν και ανάλογα. Επειδή λοιπόν είναι εταιρείες που εξαρτώνται από την κερδοφορία, ενεργούν με σκληρούς καπιταλιστικούς όρους, ενώ η ελλιπής κρατική χρηματοδοτηση για τις υποδομές και την συντήρηση τους οδήγησε τα τελευταία χρόνια να έχουν μείωση προσωπικού έως και 50%, με τους μόνιμους εργαζόμενους συνεχώς να μειώνονται, την εντατικοποίηση της εργασίας για αύξηση των κερδών και την εφαρμογή όλων των ελαστικών σχέσεων εργασίας, από εργαζομένους με μπλοκάκι, οχτάμηνους συμβασιούχους, πρακτικάριους και εργολαβικούς εργαζόμενους που αμείβονται με μισθούς πείνας.»
«…Είτε στις επερχόμενες εκλογές για την τοπική διοίκηση τον Οκτώβριο όπου θα δούμε όλους τους συνδυασμούς τους δήθεν ακομμάτιστους, που δεν είναι τίποτα περισσότερο από το τοπικό χέρι του κράτους του κεφαλαίου , που κανένας τους δεν δέχεται τον δωρεάν χαρακτήρα του νερού ως κοινωνικού αγαθού! Για αυτό η μόνη λύση είναι η συμπόρευση με το ΚΚΕ και την Λαϊκή Συσπείρωση, για να μην τους αφήσουμε ήσυχους ούτε λεπτό, για να είναι μόνοι τους και όλοι μας!»
Κλείνοντας την ομιλία του ο Δημήτρης Δουλουφάκης κάλεσε για μαζική συμμετοχή στην απεργιακή κινητοποίηση της Πρωτομαγιάς, στην πλατεία Ελευθερίας στις 10 πμ.
Στη συνέχεια ο Μανώλης Συντυχάκης υπογράμμισε ότι «με τον πρόσφατο νόμο που πέρασε η κυβέρνηση της ΝΔ και με την εκκωφαντική απουσία του ΣΥΡΙΖΑ από την βουλή την ώρα της ψηφοφορίας (κοινώς την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια για να μην αναγκαστεί να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο για καθαρά προεκλογικούς λόγους) επιταχύνεται η παραπέρα ιδιωτικοποίηση του νερού, το νέο έγκλημα σε βάρος του λαού. Είναι ο δρόμος του καπιταλιστικού κέρδους, όπου εκατομμύρια θα πουν το νερό νεράκι».
«…Θολώνοντας τα νερά, επαναφέρουν τετριμμένες θεωρίες περί «επανακρατικοποίησης» τομέων και υπηρεσιών της οικονομίας και «επαναδημοτικοποίησης» υπηρεσιών των δήμων. Παλιό το κόλπο! Το ίδιο κράτος, με την ευκολία που ιδιωτικοποιεί τομείς της οικονομίας, με την ίδια ευκολία τους «επανακρατικοποιεί», για να μεταφέρει από άλλον δρόμο το κόστος στον λαό και να ξαναμοιράσει μετά την πίτα, αν χρειαστεί»
«Ο λαός μπορεί να κάνει τη διαφορά. Μπορεί από τώρα να «κάψει» τα σενάρια που εξυφαίνονται, να ακυρώσει τα κάλπικα, τα εκβιαστικά διλήμματα, να βάλει εμπόδια στην όποια κυβέρνηση προκύψει, να την καταστήσει και από την κάλπη όσο πιο αδύναμη γίνεται. Με ψήφο στο ΚΚΕ γιατί οτιδήποτε άλλο θα είναι μια χαμένη ψήφος».
Η Θάλεια Πετράκη στάθηκε στα εξής στην υποκρισία των άλλων δυνάμεων στο ότι για τη λειψυδρία ευθύνονται οι δημότες που κανουν κατασπατάληση ή η κλιματική αλλαγή και τόνισε ότι το πρόβλημα της ανομβρίας θα μπορούσε να επιλυθεί καθώς το σύνολο του υετού που εναποθέτεται στην Κρήτη είναι επαρκές (αν και με άνισα κατανεμημένη πτώση νερού μεταξύ των Νομών της) για να καλυφθούν οι ανάγκες του νερού σε ολόκληρο το νησί. Όμως, γιατί αφού δεν υπάρχει πρόβλημα λειψυδρίας το νερό δεν φτάνει για να καλυφθούν όλες οι ανάγκες μας και το χρυσοπληρώνουμε με όλα τα εκβιαστικά διλήμματα και τους εκφοβισμούς που ακούμε καθημερινά για αυτό; Η πολιτική που εφαρμόζεται αποσκοπεί στην διαχείριση των ήδη υπαρχόντων πόρων και όχι στην συνολική λύση της ζήτησης.
