Να προχωρήσει άμεσα, με κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση, η αποκατάσταση του φράγματος Βαλσαμιώτη στον Νομό Χανίων ζητούν με Ερώτησή τους προς τους υπουργούς Αγροτικής Ανάπτυξης και Υποδομών οι βουλευτές του ΚΚΕ, Μανώλης Συντυχάκης, Μαρία Κομνηνάκα και Διαμάντω Μανωλάκου.
Αναλυτικά:
«Ο Νομός Χανίων υστερεί σε βασικά έργα διαχείρισης του υδατικού δυναμικού, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται πλήρως οι ανάγκες σε πόσιμο και αρδεύσιμο νερό, μολονότι συγκαταλέγεται στις περιοχές με τα υψηλότερα ποσοστά βροχόπτωσης στην Ελλάδα. Μεταξύ των έργων που έχουν “στοιχειώσει σαν το γεφύρι της Άρτας” είναι και το φράγμα Βαλσαμιώτη. Εγκαινιάστηκε το 2014, όμως λόγω κατασκευαστικών προβλημάτων δε λειτούργησε, ή έστω παρουσιάζεται ότι λειτούργησε με το 1/8 της πληρότητας, αν και κόστισε πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ και έχει πραγματική χωρητικότητα περίπου 6.000.000 m3 σε όγκο νερού ταμιευτήρα. Μάλιστα, 6 χρόνια μετά από τα εγκαίνια παραλήφθηκε με τα κατασκευαστικά προβλήματα που παρουσιάζει.
Σχετικά με την αποκατάσταση της διαρροής του Φράγματος Βαλσαμιώτη, προχωρά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Ακόμα βρίσκεται στο στάδιο της μελέτης, την οποία έχει στην ευθύνη του ο ΟΑΚ ΑΕ, με την άμεση ευθύνη της Περιφέρειας Κρήτης που συμμετέχει στην Εταιρεία. Επιπλέον, αν και η αποκατάσταση του φράγματος εκτιμάται περίπου στο 1 εκ. ευρώ, στο Εθνικό Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης έχει ενταχθεί το έργο για την κατασκευή του Φράγματος Βαλσαμιώτη ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΕΡΓΟΥ με προϋπολογισμό 500.000 ευρώ.
Υπενθυμίζουμε ότι το φράγμα του Βαλσαμιώτη, που θα έλυνε το πρόβλημα με την άρδευση των καλλιεργειών της περιοχής, άρχισε να σχεδιάζεται από το 1995 και άρχισε να κατασκευάζεται το 2005 με αρχικό προϋπολογισμό τα 23.000.000 ευρώ, που εκτινάχτηκε στα 41.500.000 ευρώ, από τα λεφτά του λαού μας. Με άλλα λόγια, μετά από είκοσι χρόνια θεωρείται “επίτευγμα” του επιλεκτικά ανίκανου -όταν πρόκειται για τις λαϊκές ανάγκες- αστικού κράτους να κατασκευάσει ένα φράγμα που “μπάζει νερά”, με το 1/8 της χωρητικότητας από την πρόβλεψη και διπλάσιου κόστους από τον αρχικό προϋπολογισμό και χωρίς να ξέρουμε πόσο ακόμη θα πληρώσει ο λαός μας. Παρόμοια, βέβαια, είναι η κατάσταση και για άλλα έργα όπως οι λιμνοδεξαμενές της Χρυσοσκαλίτισσας και των Αγίων Θεοδώρων κλπ.
Αιτία γι’ αυτή τη κατάσταση είναι η διαχρονική πολιτική κυβερνήσεων, περιφερειακών και δημοτικών αρχών που εφαρμόζουν τις αντιδραστικές οδηγίες της ΕΕ για τη διαχείριση του νερού, που το μετατρέπουν σε ακριβό εμπόρευμα, βάζουν σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης του νερού αντί για την ανάγκη κατασκευής έργων υποδομής που θα συμβάλουν στην εξασφάλιση νερού άρδευσης αλλά και ύδρευσης, χωρίς ανταποδοτικά και οικονομική επιβάρυνση των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και λαϊκών νοικοκυριών. Έτσι, απαραίτητα έργα διαχείρισης των υδατικών πόρων, είτε δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη είτε αυτά που ήδη κατασκευάζονται, παραμένουν για χρόνια ανολοκλήρωτα ή παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα στην κατασκευή ακόμα και τη λειτουργία τους, πληρώνονται με πανωπροίκια από τον λαό μας και εντάσσονται σε μια πολιτική ιδιωτικοποίησης του νερού και επίθεσης στο λαϊκό εισόδημα.
ΕΡΩΤΩΝΤΑΙ οι κ. υπουργοί, σε ποιες κατεπείγουσες ενέργειες θα προβεί η κυβέρνηση για να προχωρήσει άμεσα, με κρατική ευθύνη και χρηματοδότηση, η αποκατάσταση του φράγματος Βαλσαμιώτη».
