Σάββατο του Λαζάρου σήμερα και ένα ένα από τα σπάνια έθιμα των Ανωγείων, μια παράδοση αιώνων συνεχίζεται, με μια τιμή στους νεκρούς που δύσκολα θα συναντηθεί σε άλλο μέρος. Οικογένειες, κυρίως αυτές που έχουν νεκρό στο σπίτι τους τον τελευταίο χρόνο, φτιάχνουν μεγάλα γλυκά ψωμιά (άρτους) και τα στολίζουν με σταυρό και λουλούδια, καθώς αναγράφουν και το όνομα ή τα αρχικά του αγαπημένου τους προσώπου.
Στη συνέχεια οι γυναίκες θα μεταφέρουν αυτά τα ψωμιά στην εκκλησία που θα μείνουν εκεί στην διάρκεια της ημέρας, όπως βλέπετε και από τη φωτογραφία του Ναού του Αγίου Γεωργίου στο Μεϊντάνι. Το απόγευμα ο π. Ανδρέας μαζί με τους ενορίτες του Αγίου Γεωργίου θα κόψουν τα γλυκά ψωμιά σε μικρά κομμάτια και θα τα μοιράσουν στα καφενεία του Μεϊντανιού, στα σπίτια και σε επισκέπτες του χωριού προς τιμήν των νεκρών ενοριτών μας λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα και την κορύφωση που θα επέλθει με την Ανάσταση του Χριστού.
Το Σάββατο του Λαζάρου αποτελεί μια νεκραναστάσιμη εορτή που δεν είναι πένθιμη, αφού προοιωνίζεται η Ανάσταση του Κυρίου και είναι εξαιρετικά σημαντική λίγο πριν την απαρχή της Μεγάλης Εβδομάδας των Πάθων.
Η Εκκλησία μας γιορτάζει την Ανάσταση του Λαζάρου το τελευταίο Σάββατο της Μεγάλης Σαρακοστής. Ο Λάζαρος, φίλος τους Ιησού, ζούσε στη Βηθανία με τις αδελφές του Μάρθα και Μαρία. Ο Ιησούς ήταν έτοιμος να αναχωρήσει, όταν έφτασε αγγελιοφόρος από τη Βηθανία ο οποίος του ανήγγειλε ότι ο αγαπημένος του φίλος είναι άρρωστος. Μετά από τέσσερις μέρες ο Ιησούς φτάνει στη Βηθανία. Στο μεταξύ ο Λάζάρος είχε πεθάνει.
«Κύριε», Του είπε η Μάρθα, «αν ήσουν εδώ, ο αδελφός μου δεν θα πέθαινε, Και τώρα όμως γνωρίζω ότι ο Θεός θα σου δώσει ό,τι ζητήσεις από Αυτόν». Ο Ιησούς της απάντησε ότι ο αδελφός της θα Αναστηθεί: «Εγώ ειμί η Ανάστασις και η Ζωή», της είπε. «Αυτός που πιστεύει σε μένα θα ζήσει αιώνια. Το πιστεύεις αυτό;», τη ρώτησε ο Ιησούς. «Ναι, Κύριε το πιστεύω ότι εσύ είσαι ο Χριστός, ο Υιός του θεού», απάντησε εκείνη. Και τότε Εκείνος μαζί με τη Μαρία και τη Μάρθα και πλήθος κόσμου κατευθύνθηκε στο σπήλαιο όπου είχαν θάψει το Λάζαρο. Μόλις απομάκρυναν την πόρτα που έκλεινε την είσοδο είπε: «Λάζαρε, δεύρο έξω». Αμέσως ο Λάζαρος σηκώθηκε και βγήκε έξω.
Πηγή: ΑΝΩΓΗ