Δήλωση του προέδρου του σωματείου εργαζομένων ΠΑΓΝΗ Δημήτρη Βρύσαλη, σχετικά με την πανελλαδική ημέρα δράσης για την αναγνώριση και κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων:
Επιβεβαιώνεται ότι τα νέα τμήματα, και η περίφημη «αναβάθμιση» πανεπιστημιοποίηση είναι κενό γράμμα, στο βαθμό που δεν παρθούν μέτρα για την ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών ,των προγραμμάτων, συγγραμμάτων, για τους απόφοιτους των προϋπαρχόντων ιδρυμάτων, για την κατάργηση των πολλών επιπέδων της νοσηλευτικής σχολής ,του εξοπλισμού των εργαστηρίων, της ανάπτυξης υποδομών, πρόσληψης διδασκόντων κλπ Υπάρχει το τρανταχτό παράδειγμα των αποφοίτων των παλιών ΤΕΙ που ουσιαστικά αποτελούν μια νεα γενιά αδιαβάθμητου επιπέδου εκπαίδευσης που για να αναβαθμίσουν το πτυχίο τους απαιτείται να δώσουν κατατακτήριες
Είναι παράλογο να υπάρχουν πτυχία χωρίς να κατοχυρώνουν αυτά τα δικαιώματα, αφού σκοπός των σπουδών πανεπιστημιακού επιπέδου είναι να προετοιμάζουν με τα ανάλογα εφόδια, γνώσεις που απαιτούνται ανά αντικείμενο, για να εργαστούν οι απόφοιτοι σε τομείς που απαιτούν επιστημονική ειδίκευση, δηλαδή η φοίτηση στο πανεπιστήμιο είναι επαγγελματική, επιστημονικού επιπέδου εκπαίδευση.
Γίνεται ακόμα πιο παράλογο γιατί δεν αναγνωρίζουν τα πτυχία των σχολών μας αυτοί που τα έφτιαξαν! Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ διατήρησε το πρόβλημα ως κυβέρνηση 1,5 χρόνο μετά τις πανεπιστημιοποιήσεις, η δε ΝΔ πάνω από 3 χρόνια. Αλληλοκατηγορούνται για προχειρότητα. Το πρόβλημα δεν είναι «η προχειρότητα» αλλά η έλλειψη πολιτικής βούλησης και από τους δυο (και το αποδεικνύουν τα πεπραγμένα τους) για να λυθεί το πολύ σοβαρό θέμα της αναγνώρισης των πτυχίων μας.
- Την ίδια στιγμή, στο άψε-σβήσε προχώρησαν άλλες «αναγνωρίσεις» πτυχίων με βάση τις προτεραιότητες τους.
Πώς πρόλαβαν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ να αναγνωρίσουν τα πτυχία των κολεγίων, φέρνοντας και οι δυο στη θητεία τους ρυθμίσεις που επιταχύνουν και αυτοματοποιούν πλήρως, την ισοτίμηση των πτυχίων των κολεγίων με αυτά των ΑΕΙ;
Πώς πρόλαβαν και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ, να αναγνωρίσουν τα πτυχία των ξενόγλωσσων προγραμμάτων σπουδών με δίδακτρα στα ελληνικά ΑΕΙ, φτιάχνοντας και οι δυο στη θητεία τους το αντίστοιχο νομικό πλαίσιο που επέτρεψε την ίδρυση τους;
Για να μην είναι τα πτυχία «κορνίζα» χρειαζεται σύγκρουση με το σύνολο της πολιτικής των κυβερνήσεων, γιατί αρκεί η εξασφάλιση του αυτονόητου δικαιώματος να ξέρουμε που μπορούμε θεωρητικά να εργαστούμε με το πτυχίο μας. Χρειαζεται εξασφαλίζεται ότι θα εργαστει πάνω σε αυτό που σπουδάσε και θα έχει σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα. Όσο κριτήριο για το αν θα προσφέρουμε με τις γνώσεις και τις ικανότητες που κοπιάσαμε για να αποκτήσουμε, παραμένει το κέρδος των λίγων κι όχι οι πραγματικές ανάγκες των πολλών, τόσο περισσότερο θα αντιμετωπίζουμε πετσοκομμένη γνώση, ακόμα και στο ανώτατο επίπεδο της εκπαίδευσης, θα ψάχνουμε προσόντα για να «επικαιροποιούμαστε» ως εργαζόμενοι με βάση τις πρόσκαιρες ανάγκες της αγοράς, θα απομακρύνεται όλο και περισσότερο η δυνατότητα άσκησης του επαγγέλματος με μόνο εφόδιο το πτυχίο μας.
