Ομιλία Ολυμπίας Τελιγιορίδου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Μετονομασία της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας σε Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων και διεύρυνση του αντικειμένου της με αρμοδιότητες επί των υπηρεσιών ύδατος και της διαχείρισης αστικών αποβλήτων, ενίσχυση της υδατικής πολιτικής- Εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για τη χρήση και παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές μέσω της ενσωμάτωσης των οδηγιών ΕΕ2018/2001 και 2019/944 – Ειδικότερες διατάξεις για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την προστασία του περιβάλλοντος».
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της Ολυμπίας Τελιγιορίδου:
«Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Αύριο, 22 Μαρτίου, είναι η παγκόσμια ημέρα του νερού, όπως καθιερώθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Γεγονός που αναδεικνύει ότι το νερό αποτελεί μία παγκόσμια προτεραιότητα και προϋπόθεση για την ανθρώπινη επιβίωση, τη διατήρηση υγιών οικοσυστημάτων και ιδιαίτερα μάλιστα στην εποχή της κλιματικής αλλαγής, την ασφαλή παραγωγή τροφίμων, καθώς το νερό συμβάλλει με την άρδευση στην παραγωγή των πρώτων υλών και των πρώτων βασικών αγαθών που χρειάζεται ο άνθρωπος για την επιβίωση του, στην παραγωγή ενέργειας, καθώς οι υδατικοί πόροι αποτελούν το 16% στην παγκόσμια παραγωγή ενέργειας, την κοινωνική εξέλιξη και την βιώσιμη ανάπτυξη.
Με αφετηρία μάλιστα την 22η Μαρτίου του 2018, ο ΟΗΕ καθόρισε την αρχή μιας δεκαετούς παγκόσμιας εκστρατείας με θέμα: «Νερό για τη βιώσιμη ανάπτυξη», μία δεκαετία που θα ολοκληρωθεί στις 22 Μαρτίου του 2028 και έχει καθιερωθεί με γνώμονα ότι σε παγκόσμιο επίπεδο προτεραιοποιείται η ασφαλής πρόσβαση σε ύδατα και αποχέτευση και η αντιμετώπιση των κινδύνων ξηρασίας και πλημμύρας. Και ενόψει της αυριανής παγκόσμιας ημέρας, πραγματοποιείται στη Νέα Υόρκη συζήτηση σε παγκόσμιο επίπεδο και με μήνυμα από τον Γενικό Γραμματέα, κύριο Γκουτιέρες, που τονίζει ότι το νερό δεν είναι προνόμιο αλλά δικαίωμα, είναι δημόσιο αγαθό.
Η διεθνής μάλιστα εμπειρία τα προηγούμενα χρόνια και τις προηγούμενες δεκαετίες, με νεοφιλελεύθερα πειράματα, έχει αποδείξει πως ακόμη και χώρες που από τη δεκαετία του ’80 ιδιωτικοποίησαν τους οργανισμούς ύδρευσης, απέτυχαν, καθώς διαπιστώθηκε η υποβάθμιση της ποιότητας του νερού, η αποτυχία περιβαλλοντικών στόχων – τη διαχείριση των οποίων είχαν πάρει ιδιώτες – και το ακριβό, μη προσιτό νερό στους πολίτες. Αποτέλεσμα ακόμη και αυτές οι χώρες να ανακτήσουν τις κοινωνικές υπηρεσίες, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη Γαλλία, όπου το 1985 ένας δεξιός πολιτικός, ο Ζακ Σιράκ ως δήμαρχος Παρισιού, ιδιωτικοποίησε το νερό και λίγα χρόνια μετά, το 2010, ο σοσιαλιστής μετέπειτα δήμαρχος, Ντελανοέ, το επανέφερε στο δημόσιο έλεγχο.
Παρά, λοιπόν, την παγκόσμια στόχευση, παρά τη διεθνή εμπειρία η Νέα Δημοκρατία, η κυβέρνησή της, προβαίνει σήμερα σε έναν παλαιο-εκσυχρονισμό με το βλέμμα σε αποτυχημένα παραδείγματα του παρελθόντος. Με ιδεολογική εμμονή ότι τα πάντα στην ελεύθερη αγορά είναι αυτά που φέρνουν το όφελος το κοινωνικό, ενώ στην πραγματικότητα φέρνουν το κέρδος στις επιχειρήσεις. Με ιδεολογικό υπόβαθρο ότι είναι αγιοποιημένη η κοινωνική ανισότητα και άρα τα κοινωνικά αγαθά, τα δημόσια αγαθά, πρέπει να μπουν και αυτά στο βωμό του κέρδους, επιλέγει στο παρά πέντε, λίγο πριν τη δύση της θητείας της, να εμπορευματοποιήσει και το νερό, στα πρότυπα της ενέργειας, με τις συνέπειες που είδαμε για την ενεργειακή φτώχεια και για ό, τι περνάει σήμερα η κοινωνία μας, με αυτήν την πολιτική επιλογή.
Το σημερινό νομοσχέδιο είναι αντικοινωνικό και αντιμεταρρυθμιστικό. Είναι ένα καθαρό χτύπημα σε δημόσιο αγαθό που χαρίζεται σε ιδιωτικά συμφέροντα όσο κι αν προσπαθεί η ηγεσία του Υπουργείου να πει ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αυτό συμβαίνει, όπως έγινε και με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, με την ιδιωτικοποίηση των υποδομών της ΔΕΠΑ, με την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης, με την είσοδο ιδιωτών στα νοσοκομεία – με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το Ογκολογικό Παίδων «Αγία Σοφία».
Και παρά το ό, τι λέει η κυβέρνηση, την επιλογή της ιδιωτικοποίησης δεν τη λέει μόνο η αντιπολίτευση και ο ΣΥΡΙΖΑ. Τη λέει η επιστημονική υπηρεσία της Βουλής, οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, η Ένωση των Διοικητικών Δικαστών, ο Συνήγορος του Πολίτη. Και όλοι αυτοί λένε ότι με το νομοσχέδιο αυτό ξεκινά η καταπάτηση αυτονόητων και στοιχειωδών δικαιωμάτων. Με απόλυτη αδιαφορία η κυβέρνηση και χωρίς την αναγκαία διαβούλευση, καταπατά κάθε έννοια δημοσίου συμφέροντος. Προχώρα, λοιπόν, στη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων Ενέργειας και Υδάτων, για τη δρομολόγηση της ιδιωτικοποίησης, σε αντίθεση ακόμη και με τις τελευταίες αποφάσεις 7 και 8 του 2023 του ΣτΕ, που ζητούν από το Υπουργείο Οικονομικών τη συμμόρφωση στην απόφαση 191 και 192 του 2022, πάλι αποφάσεις του ΣτΕ, για την επιστροφή των μετοχών ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο ελληνικό δημόσιο μέχρι το τέλος του 2023.
Προχωράτε, όμως, ακάθεκτοι. Τι θα ρυθμίζει αυτή η Αρχή, η οποία είναι μία Αρχή Ρύθμισης του ανταγωνισμού της αγοράς; Βάζετε νερό στο αυλάκι της ιδιωτικοποίησης και αφήνετε απροστάτευτους τους πολίτες στα υπερκέρδη των ιδιωτών, που σύντομα θα γίνουν οι χείμαρροι της κοινωνικής καταστροφής. Διαλύετε τα πάντα, ψευδόμενοι ότι αυτό ήσασταν υποχρεωμένοι να το κάνετε. Φέρνετε μέτρα χωρίς καμία ενσυναίσθηση. Προχωράτε ακόμη και σε προγράμματα μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης στη σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, ακόμη και για το «Ύδωρ 2.0». Και επειδή σας αρέσουν οι συγκρίσεις, να κάνω μόνο μία σύγκριση, τελειώνοντας την ομιλία μου.
Στο Πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης, επί ΣΥΡΙΖΑ, εντάχθηκαν 31 αρδευτικά και αντιπλημμυρικά έργα, ύψους 448 εκατομμύρια ευρώ, για έργα δημόσιων αγροτικών υποδομών. Στο «Ύδωρ 2.0»: 21 έργα, 10 λιγότερα, ίδιου κατά μέσο όρο μεγέθους, στοιχίζουν 10 φορές παραπάνω, 4,5 δις. Και θα καλείται ο Έλληνας αγρότης να πληρώνει τον ιδιώτη, παρά τα όσα ισχυρίζεστε ότι δεν συμβαίνουν. Οι ενεργειακές κοινότητες, ένα ακόμη πλήγμα, σας ευχαριστώ πολύ κύριε Πρόεδρε, επίσης και κατά του αγροτικού τομέα.
Ο νόμος αυτός, τελειώνοντας, δεν συνάδει και δεν εξυπηρετεί τις αρχές του κράτους δικαίου. Δεν συνάδει και δεν εξυπηρετεί τις συνταγματικές επιταγές. Δεν συνάδει και δεν υπηρετεί το δικαίωμα του πολίτη στην άμεση και απρόσκοπτη πρόσβαση σε κοινωνικά αγαθά. Το νερό, θα πρέπει να το καταλάβετε, είναι η ίδια μας η ζωή. Και αυτή τη ζωή οι πολίτες θα την διεκδικήσουν με την ψήφο τους πολύ σύντομα».