Ανακοίνωση ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη ρήξη Βορείου-Νοτίου Αιγαίου – Δωδεκανήσου – Κρήτης:
Νεκροταφεία ανεμογεννητριών τα νησιά μας
Για την προσεχή Τρίτη 21 Μαρτίου προγραμματίζεται η κατάθεση στην Ολομέλεια της Βουλής του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, που έχει προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων.
Η κυβέρνηση ανερυθρίαστα, αμέσως μετά την τραγωδία των Τεμπών, έσπευσε να εξοφλήσει τα τελευταία της συμβόλαια προς την οικονομική ολιγαρχία παραδίδοντας νέα πεδία κερδοφορίας στους εθνικούς μας εργολάβους.
Την ώρα που η χώρα συγκλονίζεται από τις μαζικές κινητοποιήσεις σε όλη την επικράτεια, μια κυβέρνηση που στερείται πλέον νομιμοποίησης, που ως ολετήρας ισοπέδωσε ότι είχε απομείνει από τον δημόσιο τομέα και το κοινωνικό κράτος παραδίδοντας το στα χειρότερα κομμάτια του ολιγαρχικού ιδιωτικού τομέα, επιχειρεί πέραν της ιδιωτικοποίησης του νερού και των απορριμμάτων, την μετατροπή των νησιών μας σε νεκροταφεία απαρχαιωμένων ανεμογεννητριών.
Από την Κρήτη έως και τη Λέρο, η διάταξη του άρθρου 141 του πολυνομοσχεδίου, επιτρέπει σε 47 μη διασυνδεδεμένα
νησιά με το δίκτυο ηλεκτρισμού ,να μπαίνουν ανεμογεννήτριες 20ετίας και μάλιστα δίχως πιστοποιητικά ασφαλείας. Και αυτό καθώς για ανεμογεννήτριες που πλέον δεν κατασκευάζονται είναι αδύνατον να εκδοθεί πιστοποιητικό ασφαλείας.
Πρόκειται για ένα ακόμη δώρο της Μητσοτάκης Α.Ε προς το ολιγαρχικό καρτέλ της ενέργειας που μονοπωλεί την ανάπτυξη των αιολικών ανά την επικράτεια.
Είναι όμως και δώρο προς τους Βορειοευρωπαίους κατασκευαστές ανεμογεννητριών αφού τους βγάζει από τη δυσχερή θέση αναζήτησης χώρων ταφής των ανεμογεννητριών που μέχρι σήμερα καταλήγουν κυρίως σε χώρες της Αφρικανικής ηπείρου.
Η διάρκεια ζωής κάθε ανεμογεννήτριας προσδιορίζεται στα 20 έτη. Η ανακύκλωση των υλικών της και ιδιαιτέρως των πτερυγίων της, που αποτελούνται από σύνθετα και τοξικά υλικά, είναι ιδιαιτέρως προβληματική. Δεν μπορούν εύκολα να ανακυκλωθούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν.
Και ενώ υπάρχουν ορισμένα κέντρα ανακύκλωσης, θεωρείται οικονομικά ασύμφορη η ανακύκλωσή τους σε μεγάλη κλίμακα.
Στο διά ταύτα λοιπόν τα νησιά μας θα μετατραπούν σε νεκροταφεία παλιοσιδηρικών φορτωμένα με άπειρους τόνους οπλισμένου σκυροδέματος και χιλιόμετρα καλωδιώσεων..
Επιπλέον οι απαρχαιωμένες ανεμογεννήτριες θα απαιτήσουν περισσότερες διανοίξεις τεράστιων δρόμων, τεράστια χωματουργικά έργα, θα απαιτήσουν την εκρίζωση χιλιάδων δέντρων αυξάνοντας τον κίνδυνο πλημμυρικών φαινομένων λόγω της αλλαγής της ροής των βρόχινων υδάτων.
Πώς όλα αυτά εναρμονίζονται με την πράσινη μετάβαση;
Πώς είναι δυνατόν οι εικόνες αυτές να εναρμονίζονται με τις τουριστικές περιοχές;
Όπως είχε επισημάνει ο επί σειρά ετών πρόεδρος του Ε’ τμήματος του ΣτΕ Μιχαήλ Δεγκλερής: “Οι εκ του εξωτερικού εισαγόμενες ανεμογεννήτριες, σχεδιασθείσες στις ξένες χώρες της παραγωγής των, είναι εντελώς ασυμβίβαστες προς την μικρή κλίμακα του ελληνικού νησιωτικού τοπίου. Τυχόν εγκαθιστάμενες στους τόπους προτιμήσεως των επενδυτών, συνεπάγονται καταστροφή του αντιστοίχου πολιτιστικού, αισθητικού και φυσικού κεφαλαίου των νησιών μας, η οποία, βεβαίως, αποκλείεται από το Σύνταγμα του 1975 με το άρθ.24 και την παγία νομολογία του ΣτΕ για την προστασία των μικρών νησιών ως ευαίσθητων οικοσυστημάτων.»
Στα 47 μη διασυνδεδεμένα νησιά περιλαμβάνονται: Αγ. Ευστράτιος, Αγαθονήσι, Αμοργός, Ανάφη, Αντικύθηρα, Αρκιοί, Αστυπάλαια, Γαύδος, Γυαλί, Δονούσα, Ερεικούσα, Θήρα, Θηρασία, Θύμαινα, Ικαρία. Κάλυμνος, Κάρπαθος, Κάσος, Κίμωλος, Κρήτη, Κύθνος, Κως, Λειψοί, Λέρος, Λέσβος, Λήμνος, Μαράθι, Μεγαλονήσι, Μεγίστη, Μήλος, Νίσυρος, Οθωνοί, Οινούσες, Πάτμος, Ρόδος, Σάμος, Σέριφος, Σίφνος, Σκύρος, Σύμη, Τέλενδος, Τήλος, Φούρνοι, Χάλκη, Χίος, Ψαρά, Ψέριμος.
