Χαιρετισμός του προέδρου του σωματείου εργαζομένων ΠΑΓΝΗ, Δημήτρη Βρύσαλη, στην σημερινή απεργιακή συγκέντρωση:
Σήμερα τα έφεραν οι συνθήκες να τιμήσουμε αγωνιστικά την αυτοθυσία των αγωνιστριών των περασμένων αιώνων που άνοιξαν τον δρόμο της πάλης για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση των γυναικών.
Με την παρουσία μας στην απεργιακή συγκέντρωση δηλώνουμε την αποφασιστικότητά μας να μην σιωπήσουμε μπροστά στη δολοφονία δεκάδων συνανθρώπων μας.
Να αγωνιστούμε μ’ όλες μας τις δυνάμεις ξεσκεπάζοντας τις αιτίες και τους ενόχους: τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κράτος τους και όλες τις κυβερνήσεις που στηρίζουν τις εγκληματικές πολιτικές θυσιάζοντας τις ζωές των νέων ανθρώπων.
Οι εξελίξεις στα Τέμπη μοιάζουν με όσα ζούμε στα νοσοκομεία. Είναι η ίδια πολιτική που θυσιάζει τα πάντα μπροστά στις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματοποίηση, τις ΣΔΙΤ, που τα δίνει όλα για το κεφάλαιο χωρίς να υπολογίζει το κόστος σε ανθρώπινες ζωές.
Αυτά είναι τα καλά της “ιδιωτικοποίησης” και της εμπορευματοποίησης στο όνομα της μείωσης των κρατικών δαπανών. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της πολιτικής του κράτους που όλα τα θεωρεί “κόστος” και εμπόρευμα. Ακόμα και την ασφάλεια, την υγεία, τη ζωή μας. Αυτό απέδειξε η πείρα της πανδημίας, όπου η ανυπαρξία μέτρων προστασίας του λαού και η υποστελέχωση του δημόσιου συστήματος Υγείας κόστισαν τη ζωή σε 30.000 ανθρώπους στη χώρα μας και εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο.
Αμέτρητες είναι οι φορές που διεκδικώντας τα αυτονόητα, μας απαντούσαν με το κλισέ του «ρεαλισμού» και της «δημοσιονομικής προσαρμογής» στις αντοχές της οικονομίας.
Ποιοι τους σκότωσαν ρωτάνε όλοι
- Τους σκότωσαν αυτοί που κοστολογούν τις ανθρώπινες ζωές με μερικά εκατομμύρια ευρώ.
- Τους σκότωσαν αυτοί που βγαίνουν και κλαίνε στις κάμερες για τα θύματα, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να ικανοποιήσουν τα αυτονόητα αιτήματα των εργαζομένων και των σωματείων τους. Αλλά την ίδια ώρα τρέχουν να βάλουν τα σπίτια στο σφυρί, να ποινικοποιήσουν τους αγώνες των εργαζομένων.
- Τους σκότωσαν αυτοί που βάζουν τις σημαίες μεσίστιες αλλά μας έφαγαν τα συκώτια τόσες δεκαετίες να γίνουν ιδιωτικοποιήσεις.
Ντράπηκε και η ντροπή με τα χάλια τους που πανηγύριζαν με την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Οι μεν της κυβέρνησης έλεγαν πως ο ΟΣΕ ήταν η πιο προβληματική επιχείρηση της Ευρώπης και κατάφεραν να την κάνουν κερδοφόρα, η σημερινή αντιπολίτευση έλεγε πως με τη πώληση της, η χώρα γλίτωσε ένα μεγάλο βάρος και κάποιοι άλλοι πως έπρεπε να τη πουλήσουμε ακόμα και με 1 ευρώ.
Πάνω από δέκα χρόνια φωνάζουν οι εργαζόμενοι. Ούτε ένας μήνας δεν είναι που διεκδικούσαν μέτρα ασφαλείας για να μην υπάρχει άλλο ατύχημα. Δεν μασάμε κουτόχορτο κύριοι, δεν είναι ούτε ατυχία, ούτε κακιά στιγμή! Το πρόβλημα είναι ότι το κέρδος είναι πάνω από την ανθρώπινη ζωή.
Οι υπεύθυνοι πρέπει να πληρώσουν και να λογοδοτήσουν και εμείς έχουμε την ευθύνη και το χρέος να μην το αφήσουμε ούτε να ξεχαστεί, ούτε να δώσουμε συγχωροχάρτι στους επίδοξους σωτήρες.
Παρόλο που είμαστε πολύ θυμωμένοι, οφείλουμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με το κεφάλι ψηλά. Όποιος το σκύψει δεν βοηθάει κανέναν παρά μόνο αυτούς που έφεραν την κατάσταση εδώ, όλες αυτές τις κυβερνήσεις, καπιταλιστές και τα τσιράκια τους.
Τους λέμε πως δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί, δεν θα ξεμπερδέψουν έτσι εύκολα με εμάς.
Ας αφήσουν τα ποτέ ξανά, που είπε πάλι ο Μητσοτάκης.
Τα έχουμε ξανακούσει και από άλλους αυτά, όχι μια και δυο φορές.
Ποτέ ξανά μετά τις πυρκαγιές στην Ηλεία, στην Πάρνηθα.
Ποτέ ξανά είπαν μετά τη φωτιά στο Μάτι, μετά τις πυρκαγιές στην Εύβοια…
Ποτέ ξανά μετά τις πλημμύρες στην Μάνδρα κι ο κατάλογος δεν έχει τέλος…
Το πραγματικό, αληθινό, αποτελεσματικό ποτέ ξανά πρέπει να τους το πει ο ίδιος ο λαός!
Με τον οργανωμένο μαζικό αγώνα του, με τη στάση του σε όλες τις μάχες, σε σύγκρουση με την πολιτική που εντείνει την εκμετάλλευση των πολλών, που βάζει την ανθρώπινη ζωή στο ζύγι του κόστους – οφέλους, που στην τελική αποτυπώνεται στο σύνθημά μας οι νεκροί μας τα κέρδη τους!
Έτσι θα βαδίσουμε, δεν θα περιμένουμε άλλη τραγωδία για να δράσουμε μαζικά, αποφασιστικά οργανωμένα.
