Οι ιδιοκτήτες (κλέφτες τους λένε αιώνες τώρα, για να ξέρουμε τι λέμε) του κράτους και της κοινωνίας, οι άνθρωποι που ζουν μόνιμα από το δημόσιο ταμείο, εγκαλούν όσους τολμούν να μιλήσουν για τις ευθύνες τους. Κι από πίσω οι χαχόλοι τους. “Γιατί δεν είναι ώρα…”, λένε εκείνοι που πάτησαν πάνω στις σορούς στο Μάτι για να ξαναβάλουν κουτάλα στον χρυσό κορβανά. Εκείνοι που βγήκαν και μίλησαν για το “ανθρώπινο λάθος” σε λιγότερες από 24 ώρες. Και μετά ζήτησαν με θράσος και υποκριτικά “συγγνώμη”… εκ μέρους όλων, ώστε να χαθεί η ευθύνη για τους νεκρούς.
Ε, και οι νεκροί δεν είναι 57, είναι 110 και πλέον… Σε ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα (έγκλημα) δεν υπάρχουν αγνοούμενοι 6 μέρες μετά, δεν έγινε στον Ατλαντικό να βρουν επιζώντες σε νησίδες…
Άθλιοι εγκληματίες, κάνατε τη χώρα να σκύβει το κεφάλι, χωρίς δικαιοσύνη, χωρίς δημοσιογραφία, χωρίς φιλότιμο…
Κι εκείνοι οι “χαμογελαστοί αριστεροί” που ψάχνουν τις ευθύνες “όλων”, ας τους πω ότι όσοι σήμερα ασφυκτιούμε στους δρόμους και στα νεκροτομεία ή στα δικαστήρια ενώ αυτοί κάνουν πλακίτσες και εξυπνάδες από την ασφάλειά τους, τους θεωρώ ξεκάθαρα “αριστερούς του πισινού και του απόπατου”…
Αν έχει σημασία…
Candiot
