Της Ελευθερίας Μηλάκη
Έφτασα στην πλατεία Κορνάρου και ακολούθησα τις φωνές. Στην αρχή μπήκα στην ομάδα των συνταξιούχων. Με κοιτούσαν καλά καλά, προχώρησα λίγο πιο μπροστά ήταν υγειονομικοί… Και συμβασιούχοι που ζητούσαν “μονιμοποίηση”… Και ο ένας εναντίον του άλλου. Υπήρξαμε και εμείς συμβασιούχοι αλλά… Καθηγητές ξένων γλωσσών του δημοσίου λένε περήφανα ότι κάνουν και μερικά… εξτραδάκια! Περνούσαν από το μυαλό μου άσχημες σκέψεις. Αρκετά ως εδώ, μας έχουν κάνει ζητιάνους, το κόστος ζωής πια δεν αντέχεται, όποιος έχει ανάγκη να δουλέψει παίρνει ψίχουλα, είμαστε ένα βήμα πριν την εμπόλεμη κατάσταση. Δεν έχουμε γιατρό. Μέχρι και το φαγητό είναι πολυτέλεια… Ο Χέμινγουεϊ στο Παρίσι… Πήγα στη λαϊκή το πρωί. Έχουμε μάνγκο, μάσιμο, επώνυμα! Θα έρθω καμιά μέρα εδώ στους γύφτους να ψωνίσω ό,τι μου αρέσει. Βαρέθηκα τα brands… Shopping shopping shopping I guess it’s your only problem… Όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας. Πληρώνουμε ακριβά αν έχουμε ένα πρόβλημα υγείας και ευτυχώς κάποιοι έχουμε οικογένεια και φίλους που μας δίνουν κουράγιο… Να γίνει μια φασαρία, να γίνει κάτι σοβαρό, να γίνει ΠΟΛΕΜΟΣ… Δεν πάει άλλο! Μα τι στην ευχή; Είναι Τα Καινούρια ρούχα του Βασιλιά; Μόνο εγώ βλέπω ότι η κατάσταση της κοινωνίας είναι δραματική; Όλοι οι άλλοι περνάνε καλά; Διάβασα συνέντευξη της Όλγας Κεφαλογιάννη στο περιοδικό μπαζάρ και έλεγε πώς είναι μια τυπική μέρα της, το βράδυ χαλαρώνει με κερί ντιπτίκ, το απόγευμα πάει τα δίδυμα με διπλό καροτσάκι στην παιδική χαρά, το πρωί βγαίνει στην τηλεόραση και μόλις ξυπνήσει φτιάχνει τον καφέ του άντρα της, ενώ κάνει και ένα διάλειμμα για γυμναστική με τον πέρσοναλ τρέηνερ. Το βράδυ πριν κοιμηθεί προλαβαίνει να διαβάσει τον Ανήφορο του Νίκου Καζαντζάκη… Να γίνει ΠΟΛΕΜΟΣ σκεφτόμουν. Να γκρεμιστούν όλα. Δεν υπάρχει πια ανάγκη να στέκει όλη αυτή η αδικία, αυτός ο εξευτελισμός… Να γίνει Ταλιμπάν εδώ πέρα, να γίνει ό,τι θέλει δεν με ενδιαφέρει τίποτα.
Κάποια στιγμή ακούω το σύνθημα Εμπρός Λαέ μη σκύβεις το κεφάλι ο μόνος δρόμος είναι επίθεση και πάλι. Εδώ μάλλον είμαι στο ΚΚΕ. Βλέπω και το Συντιχάκη. Μερικοί πάνε μπροστά στο αρχαιολογικό μουσείο και φωνάζουν. Οι υπόλοιποι συγκεντρώνονται μπροστά στην Περιφέρεια και ξεκινά συναυλία μουσικής. Κάθομαι σε ένα πεζουλάκι μπροστά στου Γρηγόρη. Μερικοί κάθονταν γύρω από τον υπερμεγέθη ψεύτικο κλόουν που δέσποζε στην πλατεία. Ώσπου εμφανίστηκε ένας μικρός στρατός από φοιτητές. Κρατούσαν τις σημαίες με τα καδρόνια και τις χτυπούσαν με ορμή στο έδαφος φωνάζοντας συνθήματα, όπως «ο λαός δεν ξεχνά Μητσοτάκη κάθαρμα». Σε λίγο θα πούνε και χειρότερα, σκεφτόμουν. Συμφωνώ, η πολιτική της πανδημίας τα έκανε όλα ρημαδιό… Πώς να το ξεχάσουμε αυτό; Αν δεν υπήρχε αλληλεγγύη μεταξύ φίλων και συγγενών θα είχαμε πεθάνει όλοι. Μα αυτό ήταν και το ζητούμενο. Η εκκαθάριση των ελεύθερων επαγγελματιών και της δημόσιας υγείας… Η ζωή είναι ωραία όταν έχεις καλά ιδιωτικά νοσοκομεία και καλά ιδιωτικά σχολεία και κολέγια για τα παιδιά σου! Μέχρι και η Άνα Μπάρος της Βικτόρια Σίκρετ μένει πια στην Αθήνα. Δίπλα παραταγμένες κάτι κλούβες, κάτι αστυνομικοί με μηχανές γύρω γύρω, άρχισε να μην μου αρέσει πια η ατμόσφαιρα. Ωραία η μουσική, αλλά ώρα να πηγαίνω εγώ, σκέφτηκα… Σηκώθηκα σιγά σιγά, διέσχισα την οδό Δικαιοσύνης, αγόρασα το νέο τεύχος του γερμανικού περιοδικού myself και ένα τεύχος του Aktuell fuer die Frau που είχε ξεμείνει από το Βαλεντίνο με συνταγές για τούρτες και κέικ από το πρακτορείο ξένου τύπου στο Μεϊντάνι, όμορφα και τακτικά πήρα το λεωφορείο από την Καλοκαιρινού και έφυγα. Καλό θα είναι να βελτιωθεί μετά τις εκλογές η κοινωνική κατάσταση, ώστε να μην φτάσουμε στον πόλεμο. Γιατί κάτι τέτοιο πλανάται στην ατμόσφαιρα. Φοβάμαι ή μου αρέσει να γίνει κάτι εντυπωσιακό γιατί βαρέθηκα; Έχω βαρεθεί, γιατί δεν μπορώ να ασκήσω το επάγγελμά μου με τους δικούς μου όρους… Γενικά βαριέμαι και πάντα ψάχνω κάτι να έχει δημοσιογραφικό ενδιαφέρον…
Το πιο ενδιαφέρον; Λίγο πριν φτάσω στην πορεία είδα δυο γριές να μιλάνε από μπαλκόνι σε μπαλκόνι. Έχει χαλάσει ο φούρνος, έλεγε η μία στην άλλη. Και μου καίει πολύ ρεύμα μέχρι να ψήσω την πατάτα! Εμού θανόντος γαία πυρί μιχθήτω;…
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΩΝ.
Διορθώσεις πληκτρολόγησης! Ξαναγράφω τις προτάσεις σωστά μιας και δεν υπάρχει ή εγώ δεν βρίσκω τρόπο να επαναφέρω το κείμενο για διόρθωση παροραμάτων και συμπληρώσεων. “Αλήθεια που ήταν οι Ηρακλειώτες;”, “Που είναι όλοι αυτοί που λεονταρίζουν μόνο μπροστά στις “αδελφές”, καμαρώνοντας για την …αντρειωσύνη τους;”, “…να φωνάξουν για την κατάντια του ΕΣΥ, τώρα που αυτό χρειάζεται τις αγριοφωνάρες τους ενισχυτικά των δικών του…”, Πεντακόσσες χιλιάδες και πάνω μόνιμοι είναι οι “δημοκράτες” κάτοικοι του “δημοκρατικού” σας νησιού! Που στο διάβολο ήταν κρυμένοι όλοι;”, “…και λοιπών νοσηρων καταστάσεων που ταλανίζουν χρόνια τώρα το ΕΣΥ…” και τέλος “…οι αυτοχαρακτηριζόμενοι ούτως”.
Συγγνώμη, αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει άλλος τρόπος διόρθωσης, αλλά έτσι που εμφανίζεται το κείμενο κατά τη γραφή του θολό, δύσκολα ξαναδιαβάζεται για να διορθωθεί από μάτια που έχουν ταλαιπωρηθεί πάνω από 70 χρόνια!
Ο προηγούμενος…
Ξεσηκώθηκαν οι υγειονομικοί, κάποιοι εκπαιδευτικοί, συνταξιούχοι, καλλιτέχνες,αρχαολόγοι και μερικοί – λίγοι συνειδητοί αγωνιστές “παντός καιρού” που συνήθως δε λείπουν απ’ τα συλαλλητήρια και τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, προσπαθώντας να διατηρήσουν μια αξιοπρέπεια εαυτών και αλλήλων στις διεκδικήσεις των σωματείων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων! Αλήθεια που ήταν οι Η;κλειώτες; Αυτοί που συνωστίζονται καθημερινά στα νοσοκομεία και βρίζουν σαν γαϊδούρια (συγνώμη απ’ τα γαϊδουράκια), γιατρούς κι υγειονομικούς στα νοσοκομεία; Που είναι όλοι αυτοί που λεοντ;ρίζουν στις αδελφές καμαρώνοντας για την αντρειωσύνη τους; Που είναι εκείνα τα “καλόπαιδα” που περνοδιαβαίνουν ως “κανταδόροι των διαδρόμων” με το μαυροστίβανο στην ψυχή και τη “χριστοπαναγία” στο δόντι, να φωνάξουν για την κτάντια του ΕΣΥ μαζί με τους νοσοκομειακούς που αγωνίζονται για την βελτίωσή του; Πεντ;κόσσες χιλιάδες λαός κατοικεί στο …”δημοκρ;τικό” σας νησίι!!! Ουδείς απ’ αυτούς δεν είναι που να μην έχει ανάγκη το ΕΣΥ. Το συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό αυτών έχει τουλάχιστον μια φορά “περάσει από τους ελλειπείς και ακατάλληλους χώρους, έχει”πέσει” στα χέρια κουρασμένων και έτοιμων να καταρρεύσοουν γιατρών και νοσοκόμων, στην έλλειψη μηχανημάτων και προσωπικού και λοιπών νοσηρων καταστάσεων που ταλ;αανίζοουν το ΕΣΥ. Που ήταν όλοι αυτοί οι Κυρπαντελήδες; Που ήταν οι φωνακλάδες; Που ήταν οι παλικαράδες; Αλλά κυρίως που ήταν οι καυχησιάρηδες ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ οι εκ του ασφαλούς (του καναπέ τους) αυτοχαρ;κτηρίζονται τέτοιοι; Και λίγη αυτογνωσία δεν βλάπτει! Ο ψευτοεγωισμός και οι “ναρκισσισμοί” καλό θα είναι να παραμεριστούν μπροστά στα όσα τους περιμένουν – πέραν από το ήδη εκδηλούμενον κοροϊδιλίκι!!!