Aνακοίνωση στήριξης σε μητέρα στην οποία, ενώ είναι άνεργη, ενώ έχει την αποκλειστική επιμέλεια τριών παιδιών και δεν έχει καμία στήριξη από πουθενά, απαγορεύτηκε με προσωρινή δικαστική απόφαση να δεχτεί το διορισμό της ως μηχανικός στο δημόσιο (με προσωρινούς πίνακες ΑΣΕΠ) σε νησί διαφορετικό από αυτό στο οποίο διαμένει, εξέδωσε το παράρτημα Ηρακλείου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Το Παράρτημα Ηρακλείου του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών εκφράζει την ολόπλευρη αλληλεγγύη και στήριξή του στη συναδέλφισσα, στην οποία, ενώ είναι άνεργη, ενώ έχει την αποκλειστική επιμέλεια τριών παιδιών και δεν έχει καμία στήριξη από πουθενά, απαγορεύτηκε με προσωρινή δικαστική απόφαση να δεχτεί το διορισμό της ως μηχανικός στο δημόσιο (με προσωρινούς πίνακες ΑΣΕΠ) σε νησί διαφορετικό από αυτό στο οποίο διαμένει. Το σκεπτικό ήταν ότι ο πατέρας ενός εκ των τριών παιδιών της, με τον οποίο έχει χωρίσει, πρέπει να μπορεί να επικοινωνεί ευκολότερα με το παιδί, χωρίς να συνυπολογίζεται ότι δεν διαμένει μόνιμα εκεί αλλά αλλάζει διαρκώς τόπο διαμονής (είναι στρατιωτικός) και χωρίς να συνυπολογίζεται κυρίως ότι η συναδέλφισσα δεν έχει άλλο τρόπο να επιβιώσει αυτή και τα τρία ανήλικα παιδιά της.
Την Παρασκευή 17/2 το ζήτημα θα εκδικαστεί εκ νέου στο δικαστήριο της Μυτιλήνης καθώς πλέον εκδόθηκαν οι οριστικοί πίνακες του ΑΣΕΠ και αναμένεται το ΦΕΚ μόνιμου διορισμού της συναδέλφισσας.
Είναι απάνθρωπο μία άνεργη μητέρα να αναγκάζεται να μπει στο δίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στο παιδί της και σε εργασία αναγκαία για την επιβίωσή της καθώς και των παιδιών της.
Πόσο μάλλον όταν ο πατέρας είναι αποδεδειγμένα κακοποιητικός (με εισαγγελική παρέμβαση) και ενώ υπέγραψε ποινική διαμεσολάβηση δεν τήρησε τους όρους της (για ψυχιατρική του παρακολούθηση και μη επανάληψη βίαιης συμπεριφοράς). Δεν υπολογίζει το καλό του παιδιού του ασκώντας του συστηματικά ψυχολογική βία και δεν ακολουθεί τις συστάσεις των θεράποντων ιατρών για το παιδί, υπονομεύοντας την πρόοδο του (το παιδί πάσχει από βαριάς μορφής ΔΕΠΥ).
Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση για τις εργαζόμενες επιδεινώνεται ραγδαία. Με την αφορμή των διάφορων πλευρών της κρίσης (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή) λαμβάνονται ολοένα και περισσότερα αντεργατικά μέτρα. Οι εργαζόμενες πλήττονται ακόμα περισσότερο. Δεν είναι μόνο οι απολύσεις που έχουν έμφυλο πρόσημο, οι μισθοί που χαμηλώνουν διαρκώς, τα ωράρια που κινούνται αντιστρόφως ανάλογα με τους μισθούς, η διαρκής απειλή της ανεργίας. Είναι επίσης και οι δομές κοινωνικής φροντίδας που λείπουν, οι διακρίσεις και η βία. Οι επιπτώσεις από την εφαρμογή του νόμου Τσιάρα φαίνονται καθαρά πια στην κοινωνία. Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο σήψης σαν κοινωνία να αμφισβητείται σε μητέρες ένας στοιχειώδης όρος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και αυτοδιάθεσης όπως είναι το δικαίωμα στη δουλειά.
Δεν αφήνουμε καμία εργαζόμενη μόνη! Η αλληλεγγύη είναι η δύναμη μας!
Δεν δεχόμαστε να στερηθεί ούτε από τη συναδέλφισσα μας ούτε από καμία άλλη μητέρα το δικαίωμα στη δουλειά!
