To κείμενο-καταγγελία πολίτη του Ηρακλείου, που αφορά ηχορύπανση από καμπάνες της Παναγίας Μπεντεβή, φέρνει στο φως ο Σύλλογος Ποιότητας Ζωής Ηρακλείου «Πολίτες κατά της Ηχορύπανσης», με επιστολή του στο Candiadoc.
Το κείμενο περιγράφει με σαφήνεια το πρόβλημα. Δεδομένου ότι η εκκλησία δεν είναι υπεράνω του νόμου, καθώς υπάρχουν αποφάσεις δικαστηρίων και γνωματεύσεις του Συνηγόρου τ. Πολίτη για το θέμα του θορύβου από καμπάνες, ο σύλλογος εκφράζει την επιθυμία του να δραστηριοποιηθούν σοβαρά με το θέμα οι αρμόδιες υπηρεσίες, αλλά και η Ι. Αρχιεπισκοπή Κρήτης, καθώς είναι φανερό πως η αιτία της ταλαιπωρίας των περιοίκων είναι η «εμμονική (για να μην πούμε σαδιστική) συμπεριφορά συγκεκριμένου ιερέα. Κι αυτό δεν μας φαίνεται πολύ χριστιανικό!», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο σύλλογος.
Αναλυτικά, η καταγγελία:
Εγωιστικές Καμπάνες
Μ ’αυτό το χαρακτηρισμό θα περιέγραφα το καθημερινό πρόβλημα ηχορύπανσης που αντιμετωπίζω εγώ και αρκετοί γείτονες μου, καθώς έχουμε την ατυχία να γειτνιάζουμε όχι με κακό γείτονα, αλλά με Εγωιστικές Καμπάνες Εκκλησίας.
Καμπάνες, που παρόλες τις παρακλήσεις μας, συνεχίζουν να χτυπάνε με μεγάλη ένταση και διάρκεια που μας ενοχλούν, και στις 7:00, και στις 8:30, και στις 16:55. Κάθε φορά με διαφορετικό ρυθμό, ανάλογα με το τύπο της Θείας Λειτουργίας, ή τον Άγιο που γιορτάζει εκείνη ή την επόμενη μέρα.
Έχοντας ζήσει στην ίδια γειτονία για 35 χρόνια, αναπολώ τους Πατέρα Στυλιανό και Πατέρα Εμμανουήλ όταν χτυπούσαν αρμονικά και ταπεινά τη ΜΙΑ τότε καμπάνα με το σχοινάκι, που και εγώ ομολογώ «αλητεύοντας» χτυπούσα στα κλεφτά για πλάκα σαν παιδί..
Σήμερα το σχοινάκι έχει καταργηθεί. Στη πάροδο των χρόνων, το ένα καμπαναριό, γίνανε δύο, και η μια καμπάνα, «γέννησε», και σήμερα γίνανε έξι. Αλλά τι έξι; Έξι «Έξυπνες» Καμπάνες, οι οποίες αποκτήσανε μηχανολογική εγκατάσταση. Γίνανε αυτόματες, με ηλεκτρονικό μηχανισμό, να χτυπάνε σαν ξυπνητήρι να τις ακούν οι Ιερείς από το σπίτι τους να ξυπνάνε στις 7:00. Να ξαναχτυπάνε στις 8:30. Και πάλι στις 16:55.. Κάθε φορά να χτυπάνε με διαφορετικό κάλεσμα. Ώστε κάθε μας μέρα, να νοιώθουμε ότι είναι Πάσχα ή Χριστούγεννα.
Χωρίς κάποιον έλεγχο και καμία σχέση με τα χρηστά ήθη. Ακόμα και σε ώρες κοινής ησυχίας. Με αποκορύφωμα τη Μεγάλη Πέμπτη, όπου τα Πάθη του Κυρίου γίνονται κυριολεκτικά δικά μας Πάθη, χωρίς παύση των πένθιμων καμπανοκρουσιών έστω στις ώρες κοινής ησυχίας. Και σαν να μην έφτανε το μαρτύριο τούτο, ενίοτε να ενεργοποιούνται και τα μεγάφωνα, ώστε να συνδράμουν κι αυτά με τις ωδές τους, ώστε να γίνεται μεγάλος «τζερτζελές»..
Σύμφωνα με τους νόμους κάποιας «μυστικιστικής Φυσικής», οι καμπάνες δεν αρκεί να χτυπάνε για 5-6 δευτερόλεπτα, αλλά θα πρέπει να ηχούν για ολόκληρα 1-3 λεπτά, καθώς όσο πιο δυνατά και για μεγαλύτερη διάρκεια χτυπήσουνε, τόσο πιο πολλοί πιστοί θα προσέλθουν στο Θείο Μυστήριο..
Χτυπάνε οι καμπάνες, και αρχίζουν να γαυγίζουν η Ιρμα και ο Ερμής (κάτι σκυλιά). Αρχίζει να κλαίει γοερά ο Βαγγέλης (ένα βρέφος που η μάνα του προσπαθούσε για ώρα να το κοιμίσει, και τώρα δύσκολα θα προλάβει να το κοιμίσει πριν να φύγει για τη δουλειά της). Ο Νίκος αρχίζει να «κατεβάζει καντήλια», καθώς δουλεύει σπαστό ωράριο, και καθώς δε πρόλαβε να ξεκουραστεί σχολώντας το μεσημέρι, και έχοντας να επιστρέψει στην δουλειά του, φωνάζει ότι θα αλλάξει πίστη.. Η Κυρά Χρυσούλα συνταξιούχος ενοχλείται μεν, αλλά ένεκα που τις αρέσουνε οι άρτοι. Εμένα με πιάνει ταχυπαλμία, νευριάζω, ανεβάζω πίεση, παίρνω χάπι, και δε μπορώ να ξανακοιμηθώ.
Μονάχα η Κυρά Ελένη δεν ενοχλείται. Είναι όμως βλέπετε ολίγον κουφή, και κάποτε ο αποβιώσας άντρας της ήταν ψάλτης («ομερτά»). Οι νέοι γονείς έχουν εξαφανιστεί από τη γειτονιά. Ποιος θέλει να ζήσει σε ένα θορυβώδες περιβάλλον; Η κυρία Γεωργία έχει τρία διαμερίσματα, και τα διατηρεί ξενοίκιαστα γιατί κάθε φορά μετά από μερικές μέρες οι ενοικιαστές φεύγουν.
Εδώ και πολλά χρόνια, έχουν πάψει πλέον να με ενοχλούν τα πιτσιρίκια που καμιά φορά περνάνε έξω από το σπίτι μου με τα Ηχοσυστήματα των αυτοκίνητων τους ακούγοντας «Τραπ» στη διαπασών. Δε με ενοχλούν πλέον τα πιτσιρίκια που καμιά φορά περνάνε έξω απτό σπίτι μου και γκαζώνουν με τα μηχανάκια τους με τις πειραγμένες εξατμίσεις. Δε με ενοχλούν πλέον ούτε οι «ενήλικες» που καμιά φορά στις 1:00 το βράδυ θα ξεκινήσουν να κάνουν κόντρα με τις μοτοσυκλέτες τους από τη Γέφυρα Παπαναστασίου έως τη Γέφυρα Μεσσαράς. Γιατί δε με ενοχλούν όλοι αυτοί; Επειδή υπάρχει το «καμιά φορά», δηλαδή δεν είναι κάτι που γίνεται σταθερά και μόνιμα. Και εξάλλου, το διανοητικό τους επίπεδο, τους δικαιολογεί..
Το να χτυπάνε όμως καθημερινά οι καμπάνες ασύστολα, χωρίς σεβασμό στους περίοικους, με μεγάλη ένταση και διάρκεια, σίγουρα δεν είναι κάτι που το λες χριστιανικό. Δεν θυμάμαι όταν διάβαζα τη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη να βρήκα κάποιο κεφάλαιο που να έγραφε για καμπανοκρουσίες. Αντίθετα, για χορδές, τύμπανα, μα και για αγάπη, ταπεινότητα και σεβασμό έγραφαν θυμάμαι.
Και όσες φορές επισκέφτηκα το Άγιο ΄Ορος, δεν άκουγα στεντόρεια καμπάνες να θορυβούν. Άκουγα υπόκωφα ξύλινα σήμαντρα, που με ηρεμούσανε και εξυψώνανε τη πίστη μου. Ποιος όμως θα τολμούσε να τα βάλει με την Εκκλησία; Μόνο κάποιος άπιστος, άθεος, αμαρτωλός. (Θου κύριε..)
Ακόμα και η Πολιτεία, κλείνει τα μάτια. Τα αυτιά μάλλον.. Καθώς, όταν ζητείται από τη Πολιτεία να έρθει να μετρήσει την ένταση της ηχορύπανσης, έρχεται με καθυστέρηση 6 μηνών, αφού έχει πρώτα ειδοποιήσει τον Ιερέα.. (Πάτερ, παρακαλώ στις 10:00 χτυπήστε τις καμπάνες να τις μετρήσουμε).
Και τότε ο Πάτερ, «αλλάζει τροπάριο-ρύθμιση» στην ηλεκτρική σφύρα. Εκεί που καθημερινά βασανίζει-ραγίζει τις καμπάνες, η ηλεκτρική σφύρα ρυθμίζεται για αυτή τη φορά, να χαϊδέψει απαλά τις καμπάνες, ώστε να ακουστεί ένα γλυκό «καμπανοκάλεσμα». Για να μετρηθεί. Και μετά από μερικές μέρες, ξανά τα ιδιά. Η ηλεκτρική σφύρα επιστρέφει στο παλιό βάρβαρο τρόπο που ξέρει..
Αλλά ίσως πρέπει να αναγνωρίσουμε ένα ελαφρυντικό. Οι Ιερείς είναι Άντρες. Κι εγώ αν ήθελα να ήμουνα Τρανός Άντρας, θα έχανα τη σύνεση και το μέτρο. Θα ήθελα οι καμπάνες της ενορίας μου, να χτυπάνε δυνατότερα από όλων των άλλων ενοριών. Θα ανταγωνιζόμουνα κι εγώ τους άλλους Πρωτοπρεσβύτερους, θα έβαζα τις πιο πολλές, τις πιο μεγάλες καμπάνες, θα εγκαθιστούσα το τελευταίας τεχνολογίας αυτοματισμό, και θα ηχούσανε τα νεότερα «καμπανοκαλέσματα». Και δε θα υπολόγιζα ούτε Αρχιεπίσκοπους, ούτε απίστους μυγιάγγιχτους πολίτες. Γιατί η ενορία μου δεν έχει Ναό. Μητρόπολη έχει..
Δεν φταίω εγώ, οι καμπάνες είναι εγωιστικές.
Σας Ευχαριστώ.
Διαβάζοντας την παραπάνω επιστολή του αναγνώστη της CANDIADOC το πρώτο πράγμα που μου ήρθε ενστικτωδώς ΄ήταν να με πάρουν τα γέλια! Όχι ππροφανώς για την “καμπανοκρουσία”, αλλά για την έκταση που έχει πάρει με τους ηλεκτρονικούς μηχανισμός η “διαφήμιση της εκκλησιαστικής πραμάτειας” που είναι τόσο βαρετή και τετριμμένη που έχει καταντήσει και ανυπόφορη! Παρόμοιο πρόβλημα με τον συμπαθή συμπολίτη μας δεν έχω στην καθημερνότητά μου. Δοκιμάστηκαν όμως σοβαρά τα νεύρα και οι αντοχές μου τόσο στα “Βενιζέλεια νοσοκομεία” όπου “φιλοξενήθηκα ως ασθενής” ολόκληρο το μήνα Δεκέμβριο (και δε με φτάνανε οι πόνοι μου!), είχα και στ΄αυτιά μου να με βασανίζουν κάθε λίγο και λιγάκι και ιδιαίτερα τα πρωϊνά αξημέρωτα οι καμπάνες της εκεί εκκλησίας. Το μαρτύριό μου συνεχίστηκε όμως και τον επόμενο μήνα στο ΠΑΓΝΗ, όπου σε περίωπτη θέση υπάρχει μια καμπάνα κι ένας ναός με μεγάφωνα που και τους νεκρούς – είμαι σίγουρος!!!- τους κάνουν να θέλουν να “μετακομίσουν”!!! Χαρακτηριστικό πως κι εκεί οι καμπάνες χτυπάνε με λύσσα, έχοντας στόχο να αφυπνίζουν τους ασθενείςτου νοσοκομείου και να σπάνε τα νεύρα των άλλων (γιατρών, νοσηλευτών, κ.τ.λ.). Ας μην τα βλέπουμε όμως τα πρ΄;γματα κακοπροαίρετα. Φαίνετι πως το “υπερδισχιλιετές εκκλησιαστικό εμπόρευμα” δεν πάει καλά και απαιτείται έντονη διαφημιστική καμπάνια! Γι’ αυτό και οι καμπάνες και τα μεγάφωνα. γι’ αυτό και οι συχνές λαμπροφόρες εμφανίσεις των διαφόρων “παπάδων και παπαδαθρώπων”, ακόμη και στους γάμους του Κραγκιόζη! Εντάξει! Δικαίωμά τους και “κατακτημένο ιστορικό τους καθήκον”! Όμως εμείς μια πάρτη “που δεν” – όπως λένε οι νέοι μας – τι οφείλουμε να “καταβάλουμε σωματικά και ψυχικά τέλη” σ’ ένα θεσμό “που δεν τον πάμε”;
Υ.Γ.
“Βάρα καμπανάρα μου Αλατσατιανή, για να ξεπεράσεις τη Ρεϊζντεριανή” μου έλεγε η μακαρίτισσα γιαγιά μου πως φωνάζανε τα παιδιά στ’ Αλάτσατα της Μικρασιατικής πατρίδας, όταν τους δόθηκε το δικαίωμα της …”καμπανοκρουσίας” από το σουλτάνο για γιορτές και σκόλες! Αυτό θυμήθηκα και γέλασα με το σχόλιο του συμπολίτη μας και occasione deta να καταθέσω κι εγώ στο διάλογο κάποιες σχετικές απόψεις μου!
Ανύπαρκτες Τουαλέτες στην Πνευμονολογική Κλινική του Βενιζελείου Νοσοκομείου Ηρακλείου…
Αξιότιμοι Συμπολίτες μου καλησπέρα και καλό μήνα.
Επανέρχομαι ακόμα μια φορά σχετικά με την Πνευμονολογική Κλινική του Βενιζελείου Νοσοκομείου. Η απορία μου (στο έτος 2023) είναι αν θα πρέπει ή αν χρειάζονται γενικότερα τουαλέτες στα δωμάτια των κλινικών των Νοσοκομείων. Πιο συγκεκριμένα, νοσηλεύτηκε πρόσφατα οικογενειακό μου πρόσωπο στην Πνευμονολογική Κλινική και το δωμάτιο ΔΕΝ είχε τουαλέτα… Παρόλο που είδαμε και χαρήκαμε όλοι για το καινούριο κτίριο που συνδέθηκε με το παλιό, νομίζω ότι όλοι ντρεπόμαστε όταν χρειάζεται να νοσηλευθούμε σε νοσοκομείο και λείπουν τα αυτονόητα…
Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μιλάμε για Ανάπτυξη το 2023 όταν σε 1 από τα 2 μεγαλύτερα Νοσοκομεία της Κρήτης δεν μπορεί κάποιος που νοσηλεύεται να κάνει την ανάγκη του ανθρώπινα και ήρεμα.
Αναρωτιέμαι γιατί κάποιος με οξυγόνο ή με δυσκολία βάδισης να μεταφέρεται αρκετά δωμάτια παρακάτω για να ανακουφιστεί.
Αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα αυτονόητα σε αρκετούς τομείς.
Αναρωτιέμαι γιατί οι ιθύνοντες δεν μπορούν να βοηθήσουν στο ελάχιστο τη διαδικασία και αδιαφορούν τα μέγιστα.
Αναρωτιέμαι γιατί ενώ στον υπόλοιπο κόσμο οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, εμείς εδώ συζητάμε (ή ακόμα χειρότερα το έχουμε αποδεχτεί και δεν κάνουμε κάτι περαιτέρω) για το αν χρειάζεται τουαλέτα σε δωμάτιο Κλινικής Κεντρικού Νοσοκομείου…
Με το θάρρος της γνώμης μου προς τους συμπολίτες μου,