Του Κωστή Λουλάκη*
‘’…περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις…’’
Ύμνος εις την Ελευθερίαν’’ του Δ. Σολωμού
ή
‘’…μια πατρίδα μου χρεώσαν με σπουδαίο παρελθόν,
περασμένα μεγαλεία σ’ ένα θέατρο σκιών…’’
‘’Το στραβάδι’’ του Γ. Κορδέλλα από τη σειρά ’’Λούφα και Παραλλαγή’’
Παρακολουθούμε εδώ και καιρό την εισβολή των Ρώσων του Πούτιν στην Ουκρανία, ενάντια σε κάθε έννοια ανεξαρτησίας και αυτοδιάθεσης των λαών, ενάντια σε κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και νομιμότητας, ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα κυρίαρχων κρατών, ενάντια στην λογική, ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η επίθεση αυτή δεν μόνο μιλιταριστική και όλα όσα είπαμε παραπάνω, αλλά είναι κυρίως ενάντια στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Όποιος δε συμμορφώνεται με τα γούστα του Πούτιν, θα βάλλεται. Από τους ισλαμιστές το περιμέναμε, από τους ομόδοξους ορθόδοξους χριστιανούς Ρώσους το βρήκαμε.
Ελευθερία και αυτοδιάθεση δεν είναι μόνο για τα άτομα και την ταυτότητα φύλου που βλέπουμε σε διαφημίσεις στην τηλεόραση για τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Είναι και το που αποφασίζει να ανήκει κάθε άτομο και κάθε κράτος. Μπορεί να μας πόνεσε το BREXIΤ, να αγωνιούμε για την κυβερνησιμότητα της παλαιότερης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της Ευρώπης, αλλά είναι απόλυτα σεβαστή η απόφαση αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ, όσο και αν διαφωνούμε με αυτήν.
Όλες οι σημερινές χώρες και όλοι οι λαοί που προέρχονται από χώρες και πολιτισμούς με σπουδαίο παρελθόν, έχουν μια τραγικότητα, καθώς πάσχουν από προγονοπληξία και προγονολατρεία, ειδικά αν έχουν ‘’ξεπέσει’’ και αν δεν μπορούν να δείξουν σήμερα επιτεύγματα αντάξια με αυτά των ενδόξων προγόνων τους.
‘’Η κατάρρευση µιας αυτοκρατορίας φέρει και το σπέρμα της ανασύστασής της. Η ιστορική μνήμη δεν διαγράφεται και οι αυτοκρατορικές συμπεριφορές κληρονομούνται. Συνεπώς, είναι λογικό σε τμήματα της πολιτικής, διπλωματικής, στρατιωτικής και πνευματικής ελίτ, ακόμη και πολλά χρόνια μετά την πτώση, το αίτημα για την αναβίωση να είναι υπαρκτό και να έχει λάβει τη μορφή της ρεβάνς από την Ιστορία.’’
Σάκης Μουμτζής-Καθημερινή της 26/03/2022 https://www.kathimerini.gr/opinion/561778915/ekdikeitai-tin-istoria/
Όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί του παρελθόντος έχουν άνθηση και πτώση, ακμή και παρακμή. Αυτά που σήμερα μας φαίνονται αναγκαία και πρωτοποριακά και μας εξυπηρετούν, αύριο είναι ξεπερασμένα και οπισθοδρομικά. Γιατί όπως λέει και ο Βάρναλης
‘’Όλα τελειώνουνε
κι όλα περνάνε,
ιδέες βασίλισσες
κακογερνάνε,
στις νέες ανάγκες σου
-κόπος βαρής!-
σκοπούς αλάθεφτους
κοίτα να βρεις.’’
Το να κοιτάζουμε στο παρελθόν, ειδικά αν είναι ένδοξο, ενώ το παρόν είναι άδοξο και να κοιτάζουμε τα ιστορικά σύνορα, σημαίνει να αναζητούμε τη σημερινή Ελλάδα από την κάτω Ιταλία μέχρι την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, οι Πέρσες να αναζητούν ‘’οικόπεδα’’ στις Θερμοπύλες, στο Μαραθώνα και στη Σαλαμίνα και οι κουμπαρογείτονες Τούρκοι να αναζητούν όλη την Ελλάδα και την πάλαι ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία, ειδικά αν σκεφτούμε ότι πρώην πρωθυπουργός της γείτονος είχε γεννηθεί σε χωριό της ενδοχώρας του Ηρακλείου από όπου έφυγε παιδί με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Ο ιστορικός χρόνος όμως δεν είναι ποτέ ίδιος. Ο ιστορικός χρόνος έχει άλλη διάσταση, όχι πάντως γραμμική. Γιατί αυτή η ‘’τσούλα η ιστορία’’ άλλοτε είναι ακίνητη σα νερό στο βάλτο και άλλοτε τρέχει με ταχύτητα φωτός συμπυκνώνοντας το χρόνο, και όπως λέει ο ποιητής ‘’Και περάσανε μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα’’.
Και αφού οι Ρώσσοι δεν κέρδισαν αυτόν τον πόλεμο τις πρώτες μέρες της εισβολής, που είχαν το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού των πάντων, δεν πρόκειται να τον κερδίσουν τώρα, με όλη τη δύση εναντίον τους. Και όχι μόνο δε θα τον κερδίσουν αλλά αναμένεται να πάθουν μεγάλη καταστροφή. Και έτσι θα απαλλαγούν από την ιδέα της ανασύστασης της ΕΣΣΔ ή της Τσαρικής Ρωσίας, όπως απαλλάχτηκε η Ελλάδα από τη μεγάλη ιδέα μετά τη μικρασιατική καταστροφή. Τόσο απλά.
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή απαλλαχτήκαμε ως έθνος από τη μεγάλη ιδέα του ‘’πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα ναι’’, αλλά απαλλαχτήκαμε και από το κόστος υλοποίησης της ιδέας αυτής, είπε ο καθηγητής κ. Στάθης Καλύβας στο ντοκιμαντέρ με τίτλο ‘’Καταστροφές και Θρίαμβοι’’.
Αλλά η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, ούτε ως φάρσα ούτε ως τραγωδία και ποτέ δε σου δίνει δεύτερη ευκαιρία ή ευκαιρία για να πάρεις τη ρεβάνς. Ούτε περνά ο χρόνος με υποθέσεις και what if, τι θα γινόταν αν. Πάντα όλα παίζονται στη σκηνή ή/και στο παρασκήνιο μόνο μία φορά και χωρίς πρόβα, με τη θεωρία του χάους και το απρόβλεπτο να κυριαρχούν.
Όλοι όμως οι πολέμαρχοι έχουν κάτι κοινό. Συγκαλύπτουν το μεγαλοϊδεατισμό τους και την αλαζονεία τους με μια ‘’ηθική αιτία’’, μια μεγάλη ιδέα, που θεωρούν ότι τους δίνει το ‘’ηθικό πλεονέκτημα’’ της επίθεσης. Άλλοι το λένε εκπολιτισμό των βαρβάρων(λέγε με Μέγας Αλέξανδρος), άλλοι εκχριστιανισμό(λέγε με Σταυροφορίες), άλλοι αποναζιστικοποίηση(λέγε με Πούτιν), άλλοι κατασκευή της Άριας φυλής και του υπερανθρώπου ‘’καθαρίζοντας τους κακομούτσουνους’’ και τους διαφορετικούς (λέγε με Χίτλερ) κτλ. Και αυτή ‘’η πόρνη η ιστορία’’ όμως, δεν έχει ονομάσει κανένα ευεργέτη ως Μέγα. Μόνο τους Πολέμαρχους αποκαλεί Μεγάλους, όλους του μακελάρηδες. Μέγας Ναπολέων, Μέγας Αλέξανδρος, Μέγας Κωνσταντίνος. Αλλά όχι Μέγας Φλέμινγκ, Μέγας Παστέρ, Μέγας Ντυνάν, Μέγας Παπανικολάου(που θα ‘πρεπε όλες οι γυναίκες να τον έχουν άγιο). Από αυτή την άποψη, οι ισλαμιστές είναι τουλάχιστον ειλικρινείς, αφού πρεσβεύουν τον εξισλαμισμό των πάντων και το φόνο όλων των απίστων, των μη ισλαμιστών δηλαδή.
Έτσι λοιπόν τώρα και η ΕΕ έκανε πράγματα, όχι απλά γρήγορα, αλλά τάχιστα, παρά τα όποια πισωγυρίσματα. Πράγματα πολλά μέσα σε λίγες μέρες. Ακόμα και η αιώνια ουδέτερη Ελβετία, ξύπνησε από τον εδώ και δυο αιώνες λήθαργο της ουδετερότητας της και αντιστάθηκε στον Πούτιν και τη ρώσικη εισβολή. Όλη η ΕΕ υπερασπίζεται τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, τις ευρωπαϊκές αξίες και ιδανικά και την ειρήνη στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Και αυτή η ιστορία, όπως και να τη χαρακτηρίσει κανείς, όποιος και να τη γράφει ή να την ξαναγράφει, είτε είναι ο νικητής είτε είναι ο ηττημένος, είτε αντικειμενικός ιστορικός είτε όχι, το μελάνι της είναι κόκκινο, γιατί τρέφεται με δυο πράγματα μόνο, με ανθρώπινο αίμα και ψυχές.
Τελειώνοντας να υπογραμμίσω το εξής παράδοξο· όλοι οι μεγαλοϊδεατισμοί που άπτονται της αναθεώρησης των συνόρων, εκτός του ότι δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτοί από το δυτικό κόσμο, αν προστεθούν μεταξύ τους ξεπερνούν κατά πολύ το μέγεθος της επιφάνειας του πλανήτη που μας φιλοξενεί!
Υ.Γ.1 Το πρόσφατο θέμα στις φετινές Πανελλήνιες από κείμενο του Ραϋμόνδου Αλβανού, καλό θα ήταν να το διαβάσουμε όλοι για να καταλάβουμε ότι η ιστορία καμιά φορά έχει μεγαλύτερη επίδραση στο σήμερα από ότι η πολεμική ισχύς.
Υ.Γ.2 Αν οι ‘’ιστορικές αλήθειες’’ συνδυαστούν με τις αδιαμφισβήτητες γονιδιακές αλήθειες, που αποκαλύπτονται τελευταία με την ανάλυση του DNA και προκαλούν ιστορικές ανατροπές σε αυτά που ξέρουμε, να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για ένα πιο αντικειμενικό ξαναγράψιμο της ιστορίας. (https://www.nytimes.com/2022/10/04/science/greece-sicily-himera-genetics.html)
*Κωστής Λουλάκης, Ευρωπαίος από το Ηράκλειο Κρήτης
