Του Μιχάλη Τζανάκη
Επειδή τις τελευταίες ημέρες η λέξη «εκτσογλανισμός» κυκλοφορεί ευρέως από τα μικρότερα ως τα μεγαλύτερα «καφενεία» -βλ. ελληνικό κοινοβούλιο- εισαχθείσα από τον «εξαίσιο» κατά πολλούς δεινό «ρήτορα» αξιότιμο κο Βενιζέλο, ας μπούμε λίγο στις κυριολεξίες αφήνοντας κατά μέρος τους εντυπωσιασμούς με τις λεκτικές πομφόλυγες όσων απερίσκεπτα ρίχνουν τέτοιου είδους λεκτικές ρουκέτες!
Γενικά η λέξη χρησιμοποιείται απαξιωτικά και αποτελεί κατ’ ουσίαν ύβρη. Αν και ο πολιτικός εκφερόμενος λόγος θα έπρεπε να είναι νηφάλιος και συγκεκριμένος δεν είναι λίγες οι φορές που οι πολιτικοί –εξ’ αυτών μάλιστα καλοαναθρεμμένοι και με προϋπηρεσία σε Αμερικάνικα Πανεπιστήμια που δεν φαίνεται να τους ωφελούν πολύ- παρασύρονται από τον καταπιεσμένο «Κωλέττη» που κρύβουν μέσα τους και επιδίδονται σε αψυχολόγητες λεκτικές ακροβασίες για χάρη του πρόσκαιρου αναθεματισμένου κομματικού οφέλους.
Πρόσφατα άρχισε ένας κύκλος ανταλλαγής «εκτσογλανισμένων» φιλοφρονήσεων που άνοιξε ο πρωθυπουργός εντός κοινοβουλίου προκειμένου να αποδώσει στην αξιωματική αντιπολίτευση εμπρησμό σε εγκαταστάσεις εφημερίδας. Ακολουθώντας τον λεξιπλάστη Β. Βενιζέλο επανέλαβε την ανόητη λέξη, πράγμα που δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει. Μου είχε προκαλέσει φοβερή εντύπωση ότι σε κάποιο από τα δεκάδες «διαγγέλματά» του κατά την διάρκεια του ιδιότυπου εγκλεισμού των πολιτών είχε χαρακτηρίσει «ψεκασμένους» όσους είχαν αντιρρήσεις για τα «μέτρα» προστασίας που επιβάλλονταν από την Πολιτεία.
Για να δούμε λοιπόν τι ακριβώς σημαίνει η λέξη «τσογλάνι» βάσει του λεξικού: H λέξη προέρχεται από την τουρκική “içoğlan“, που σημαίνει “εσωτερικό παιδί” και χρησιμοποιούνταν επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για τα παιδιά που προέρχονταν συνήθως από το παιδομάζωμα και ζούσαν στο εσωτερικό του παλατιού του σουλτάνου, ανάμεσα στα οποία ο Οθωμανός ανώτατος αξιωματούχος επέλεγε κάθε φορά τους ευνοούμενούς τους. Φυσικά, δεν αποτελεί μυστικό ότι τα παιδιά αυτά ζούσαν αποκομμένα από την κοινωνία και όταν ενηλικιώνονταν, αναλόγως της “στενότητας” της σχέσης που είχαν με τον σουλτάνο, αναλάμβαναν ως αντίτιμο και διάφορες διοικητικές θέσεις και αξιώματα.
Αν κάνουμε κάποιο στοιχειώδη εγχρονισμό με τον παραπάνω «ορισμό» της λέξης θα βρούμε αρκετά «τσογλάνια» εντός του «εσωτερικού» του παλατιού του «σουλτάνου» και ίσως καλό θα ήταν την επόμενη φορά που πολιτικοί αξιωματούχοι αναφέρονται σε «εκτσογλανισμό» να σκεφτούν ότι η αυτοαναφορικότητα είναι πολύ πιθανό ενδεχόμενο και οι ίδιοι που εκφέρουν τόσο ανόητες εκφράσεις να εκτρέφουν οι ίδιοι στον κόρφο τους τα δικά τους «τσογλάνια» το ίδιο «αποκομμένα» από την κοινωνία που μεγαλώνοντας στο «σουλτανικό» -βλ. κομματικό περιβάλλον- να εξαγοράζουν την «στενή» τους σχέση με το «παλάτι» με διοικητικές θέσεις και αξιώματα…
