Μέσω επιστολής του στο candiadoc πολίτης του Ηρακλείου μας γράφει:
Το …Δημοκρατικό Ηράκλειο σας καλωσορίζει!
Όταν μιλά κανείς για ανεξαρτησία θα πρέπει να την υποστηρίζει μέχρι τέλους! Όταν υποστηρίζει ότι δε φέρει κομματικές ταμπέλες θα πρέπει η όλη του στάση να ανταποκρίνεται σε αυτό! Από το 2014 μέχρι σήμερα ο Δήμος Ηρακλείου μπορεί να αναμασά την ίδια καραμέλα ωστόσο πλέον δεν πείθει κανένα. Η Δημοτική Παράταξη που ξεκίνησε με μία Τριανδρία έχει χάσει από πολλά χρόνια πριν τον ακομμάτιστο χαρακτήρα της. Τον έχασε από τη μέρα που τη θέση του ενός εκ των τριών πήρε αργά και έρποντας ένας εκ των αντιδημάρχων. Από τη μέρα που άρχισε να φιγουράρει στα φωτογραφικά ενσταντανέ των εφημερίδων με τους άλλους δύο και με τις ανάλογες λεζάντες να ακολουθούν. Από τη μέρα που άρχισαν οι βραδινές εξορμήσεις με τον υιό αλλά χωρίς πνεύμα, μόνο με οινόπνευμα. Από τη μέρα που άρχισε να «καθαρίζει» συνεργάτες και να καθορίζει συνεργασίες στο περιβάλλον του πρώτου της πόλης.
Έτσι σιγά και σταθερά άρχισαν να απομακρύνονται και όλοι οι εκλεγμένοι που φορούσαν γαλάζια φανέλα. Δεν υπάρχει τίποτα τυχαίο στην πολιτική … Έφυγαν λοιπόν όλοι που ενοχλούσαν με το λόγο τους, εκείνοι που φαινόταν να έχουν μία δυναμική και θα χαλούσαν τις ισορροπίες που κάποιοι έστηναν ενώ αποδυναμώθηκαν και εκείνοι που νόμιζαν ότι κινούσαν νήματα ενώ ουσιαστικά ήταν απλά πιόνια… Έφυγαν με «δόξα και τιμή» και κάποιοι που έπαψαν να είναι οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» αλλά και εκείνοι που επέλεξαν στρατόπεδο.
Και ποιοι έμειναν; Οι λίγοι και χρήσιμοι, εκείνοι που θα έκαναν δουλίτσα στο Δήμο – ε! μην εκτεθούμε κιόλας, κάποιος πρέπει να δουλεύει- και δε θα μπορούσαν να απειλήσουν το παλαιό βαθύ ΠΑΣΟΚ που ζει στη μία και μοναδική πόλη της χώρας, το Δημοκρατικό Ηράκλειο (τη θυμάστε την ταμπέλα στο Γιόφυρο;). Δεν έφυγε ποτέ! Εκεί είναι ακόμα. Κρυμμένη πίσω από πολύχρωμα φώτα και δήθεν ακομμάτιστες παρατάξεις.
Όλοι οι υπόλοιποι ετοιμάζονται για εκλογές… Βουλευτικές …
Συν γυναιξί και Τέκνοις…
Ο Ήλιος ο Πράσινος ανατέλλει μόνο για το Μεγάλο Κάστρο…
Πόση ξεφτίλα …Πολιτών
Με εκτίμηση
Ν. Παναγιωτάκης
