Της Ελευθερίας Μηλάκη
Είχα αγοράσει ένα βιβλίο με γαλλικά παραμύθια στα αγγλικά, από ένα βιβλιοπωλείο στην Κέρκυρα. Το αγόρασα γιατί μου άρεσε το εξώφυλλό του, που ήταν στο χρώμα της λεβάντας. Είχε τον Παπουτσωμένο Γάτο και στον ουρανό πετούσε μια βατραχίνα με καπέλο από ροζ λουλούδια πάνω σε ένα όμορφο γεράκι. Τον Παπουτσωμένο Γάτο και τα άλλα παραμύθια τα είχα διαβάσει, εκτός από την Καλόκαρδη Βατραχίνα. Για κάποιο λόγο φοβόμουν να το διαβάσω, από τις εικόνες και μόνο έδειχνε τρομακτικό. Δεν ξέρω γιατί τα παραμύθια, ενώ απευθύνονται σε παιδιά, είναι σαν ιστορίες τρόμου. Νομίζω πως τα παιδιά είναι τόσο αθώα, που ό,τι και να ακούσουν μπορεί να τους φανεί φυσιολογικό, εφικτό, δυνατό, πιθανό δηλαδή. Επειδή δεν έχουν προλάβει ακόμα να γνωρίσουν την πραγματικότητα του κόσμου, στον οποίο συνυπάρχει η απόλυτη ομορφιά με την απόλυτη φρίκη. Θυμάμαι και εγώ σαν παιδί ένα παραμύθι που με τρόμαζε. Το μόνο που θυμάμαι από εκείνο το παραμύθι ήταν μια φωνή που έλεγε «δωσ’ μου το παπουτσάκι μου και βιάζομαι να φύγω»… Μόλις πριν από λίγες μέρες αποφάσισα να διαβάσω την Καλόκαρδη Βατραχίνα και να τη διηγηθώ με δικά μου λόγια. Είναι πια πολύ μεγάλος για παραμύθια. Μαμά, δεν το πιστεύω ότι αναγκάστηκα να ακούσω όλο αυτό, επειδή εσένα σου αρέσει να διηγείσαι! Είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Η ιστορία αυτή αφορά μια εποχή πολύ παλιά, στην οποία υπήρχαν μυστηριώδη πλάσματα και παράξενα γεγονότα λάμβαναν χώρα. Ήταν ένας βασιλιάς και μια βασίλισσα, που αγαπούσαν ο ένας τον άλλο όμως δεν συμφωνούσαν σε όλα. Εχθροί περικύκλωσαν την πόλη της και οι βασιλιάς και η βασίλισσα βρέθηκαν πολιορκημένοι. Τότε ο βασιλιάς αποφάσισε να μεταφερθεί η βασίλισσα σε ένα μυστικό κάστρο, για να είναι πιο ασφαλής. Η ίδια δεν ήθελε. Δεν ήθελε να τον σκέφτεται να αντιμετωπίζει μόνος τη φρίκη του πολέμου και επίσης θα της έλειπε τρομερά. Ο βασιλιάς όμως δεν άλλαξε γνώμη. Η βασίλισσα μεταφέρθηκε σε ένα κάστρο που βρισκόταν στη μέση ενός πυκνού δάσους. Υπέφερε από πλήξη, καθώς δεν είχε φίλες. Τι απαίσιο μέρος, σκεφτόταν. Τελικά αποφάσισε να σχεδιάσει την απόδρασή της. Όταν οι φρουροί πήγαν για κυνήγι, διέταξε να πάει μαζί τους, αλλά ζήτησε να οδηγεί ένα μονοθέσιο άρμα, τα άλογα του οποίου τα είχε διαλέξει η ίδια, ώστε να είναι πολύ γρήγορα. Τα άλογα άρχισαν να καλπάζουν ανεξέλεγκτα, δεν μπορούσε πια να τα σταματήσει. Προσπάθησε να πηδήξει από το άρμα, όμως το πόδι της μπλέχτηκε ανάμεσα στον τροχό και τον άξονα, με αποτέλεσμα να συντριβεί στο έδαφος μαζί με το άρμα. Ξαφνικά είδε μπροστά της μια γιγάντισσα, ντυμένη με δέρμα λιονταριού και μακριά μαλλιά, που έπεφταν σαν χαίτη στον ώμο της, από τον οποίο κρεμόταν μια φαρέτρα με βέλη. Στο χέρι της κρατούσε ένα πέτρινο ρόπαλο. Φαίνεται πως βρίσκομαι ήδη στον άλλο κόσμο, μονολόγησε η βασίλισσα. Γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν θέλουν να πεθάνουν, είναι πολύ τρομακτικά εδώ. Η γιγάντισσα την άκουσε. Δεν έχεις πεθάνει. Είσαι ζωντανή. Είμαι η Λιονταρομάγισσα και θα πρέπει να έρθεις μαζί μου.
Σε ελάχιστο χρόνο, η Λιονταρομάγισσα την οδήγησε στα έγκατα της γης. Εδώ είμαστε. Και άφησε εδώ το κεντημένο με πολύτιμα πετράδια φουστάνι σου και το καπέλο με τα φτερά, εδώ δεν θέλουμε πολυτέλειες. Υπήρχε μια λίμνη υδραργύρου, μέσα στην οποία τέρατα έσκουζαν και από πάνω πετούσαν κοράκια, κουκουβάγιες και άλλα δυσοίωνα πουλιά. Η ατμόσφαιρα βρωμούσε, ενώ στο βάθος του ορίζοντα φαινόταν ένα βουνό. Ήταν ένα φαλακρό βουνό, χωρίς καθόλου βλάστηση και ένα πηχτό ρυάκι έρεε στη βουνοπλαγιά. Είναι τα δάκρυα των δυστυχισμένων εραστών, της εξήγησε η Λιονταρομάγισσα. Της έδειξε ένα σακούλι με μερικές μαραμένες ρίζες, αγριοκάστανα και ντατούρα το στραμόνιο, το λεγόμενο βρομόχορτο. Αυτά θα είναι το πρωινό, το μεσημεριανό και το τσάι σου. Δεν είναι αυτά που έχεις συνηθίσει, αλλά δεν θα σου δώσω κάτι άλλο. Και τώρα πρέπει να πας να μαζέψεις μύγες, για να μου φτιάξεις μια ζουμερή και πλούσια σε μύγες μυγόπιτα. Διαφορετικά αλίμονό σου. Τώρα πάω στη φωλιά μου. Η βασίλισσα βρισκόταν σε απόγνωση. Καταρχάς δεν υπήρχαν πουθενά μύγες. Έπρεπε με κάθε τρόπο να δραπετεύσει. Μακάρι να είχε μείνει στο κάστρο. Άρχισε να καλεί σε βοήθεια την Αόρατη Δύναμη, η οποία όμως, για άλλη μια φορά, την αγνόησε. Τότε εμφανίστηκε μπροστά της μια βατραχίνα, η οποία φορούσε ένα καπέλο από φρέσκα ροζ λουλούδια. Θα σε βοηθήσω εγώ. Ξέρω που έχει τις μύγες, τις οποίες καμιά φορά τις απελευθερώνει, για να βασανίζουν τους δύστυχους αιχμαλώτους της. Πρέπει να ειδοποιήσω το βασιλιά ότι είμαι ζωντανή, διαφορετικά μπορεί να παντρευτεί κάποια άλλη. Επίσης πρέπει να μάθει ότι μόλις διαπίστωσα ότι περιμένω παιδί. Ήθελε να γράψει ένα γράμμα, αλλά δεν είχε χαρτί και μελάνι. Το έγραψε σε ένα κομμάτι ύφασμα από το φόρεμά της, με το αίμα της. Η βατραχίνα, που ήταν ιπτάμενη, παρέδωσε το γράμμα, όμως οι φρουροί θεώρησαν, βλέποντας το ματωμένο κουρέλι, ότι λύκοι είχαν κατασπαράξει τη βασίλισσα. Όταν το έμαθε ο βασιλιάς, αισθάνθηκε συντριβή. Μέχρι και οι εχθροί του, τους οποίους στο μεταξύ είχε νικήσει, του πρόσφεραν τα συλλυπητήριά του.
Εντωμεταξύ ένας δράκος εμφανίστηκε μπροστά στη βασίλισσα και προσφέρθηκε να σώσει τη βασίλισσα και την πριγκίπισσα που είχε ήδη γεννηθεί και μεγαλώσει. Θα πρέπει όμως, τόνισε ο δράκος, να μου δώσεις μετά ένα πολύ νόστιμο ψιχουλάκι, διαφορετικά θα καταστρέψω την οικογένειά σου και όλο το βασίλειο. Εντάξει, συμφώνησε η βασίλισσα. Έτσι σε ελάχιστο χρόνο βρέθηκε πίσω στο βασίλειό της κοντά στον αγαπημένο της βασιλιά.
Ήταν πια καιρός να βρεθεί ένας σύζυγος για την πριγκίπισσα. Οι μνηστήρες έκαναν ουρά, όμως η πριγκίπισσα είχε μάθει ότι τα πιο όμορφα λουλούδια είναι τα πιο δηλητηριώδη και δεν ξεγελάστηκε από την εμφάνιση. Επέλεξε τον πρίγκιπα με την καλύτερη καρδιά. Ήταν πολύ ευτυχισμένοι. Τότε όμως εμφανίστηκε ο εκπρόσωπος του δράκου, απαιτώντας να του δώσουν το πολύ νόστιμο ψιχουλάκι που είχε υποσχεθεί η βασίλισσα στο δράκο. Το ψιχουλάκι ήταν η πριγκίπισσα! Ήθελε να φτιάξει με εκείνη κρεατόπιτα και να τη φάει. Ο εκπρόσωπος του δράκου πρότεινε επίσης ότι ο δράκος θα έδειχνε ευσπλαχνία και αντί να τη φάει θα την έδινε σε έναν ανιψιό του, που τύχαινε να είναι πρίγκιπας. Όλοι έπεσαν σε απελπισία. Η πριγκίπισσα δεν ήθελε να εγκαταλείψει τον αγαπημένο της αρραβωνιαστικό, όμως δεν ήθελε εξαιτίας της να χαθούν οι γονείς της και όλο το βασίλειο. Αποφάσισε να ακολουθήσει τον εκπρόσωπο του δράκου, ενώ έδωσε στη βατραχίνα ένα μήνυμα για να το παραδώσει στον αρραβωνιαστικό της. Τι με έσωσες τότε, διαμαρτυρήθηκε η βασίλισσα στη βατραχίνα… Τι νόημα είχε να με σώσεις, αν είναι να περνάω τώρα αυτό; Θα σε σώσω ξανά, υποσχέθηκε η βατραχίνα.
Η πριγκίπισσα ακολούθησε τον εκπρόσωπο του δράκου. Θυσιάστηκε για να σώσει την οικογένειά της. Τότε όμως εμφανίστηκε ο πρίγκιπας – αρραβωνιαστικός. Μονομάχησε με τον δράκο και τον νίκησε. Στο τέλος αποδείχτηκε ότι ο δράκος ήταν ένας άνθρωπος, που τον είχε μεταμορφώσει σε δράκο η Λιονταρομάγισσα. Σε ευχαριστώ που με απάλλαξες από τα μάγια.
Τότε η πριγκίπισσα βρέθηκε ξαφνικά ντυμένη με ένα υπέροχο λευκό φόρεμα, κεντημένο με διαμάντια, μέσα σε μια χρυσή άμαξα μαζί με τον πρίγκιπα, ενώ πελώρια σαλιγκάρια που τα οδηγούσαν κομψοντυμένοι οδηγοί, συνόδευαν την πομπή. Τότε η βατραχίνα μεταμορφώθηκε σε μια καλή νεράιδα, η οποία τοποθέτησε στεφάνια από μυρτιά στα κεφάλια του ζευγαριού. Τα στεφάνια μυρτιάς, δήλωσε, ανήκουν σε εκείνους που ρίσκαραν τη ζωή τους για να μην προδώσουν την καρδιά τους… Σε αυτούς αξίζουν οι τιμές και η δόξα. Σε αυτούς.Οικογένεια είναι οι δεσμοί που δεν ακυρώνονται. Είναι οι άνθρωποι που δεν πεθαίνουν, γιατί και αν πεθάνουν θα είναι σαν να είναι εκεί. Είναι η αγάπη που όσα δεινά και αν μεσολαβήσουν, δεν μπορούν να τη σβήσουν. Δεν είναι ότι τα παραμύθια είναι τόσο ρομαντικά. Κάπου διάβασα πρόσφατα ότι κρύβεται πολλή σκληρότητα στο ρομαντισμό. Η έννοια της αυτοθυσίας είναι συνυφασμένη με την πατροπαράδοτη σημασία της οικογένειας ανά τους αιώνες. Οι ψυχικά ευγενείς όμως είναι πάντα πονεμένοι, πάντα πληγωμένοι, γιατί δεν είναι όλοι οι άλλοι σαν αυτούς… Δεν μπορείς να περάσεις τους ανθρώπους από κόσκινο, συμβούλευε τη μητέρα μου ο πατέρας της, ένας ευαίσθητος μα και αυστηρός άνθρωπος. Δεν θα σου απομείνει κανένας. Και όμως ο άλλος παππούς δεν είχε χρόνο για τόσο στενάχωρες σκέψεις. Αν κάποιος τον αδικούσε, αγωνιζόταν επί χρόνια για να δικαιωθεί. Ο ψυχικός κόσμος του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετικός, διαφορετικός και ο τρόπος που αντιδρούν. Για τους ευαίσθητους, τους έντιμους και τους γενναίους καμιά φορά ο κόσμος γίνεται σαν το Βασίλειο τη Λιονταρομάγισσας – τη φαντάζομαι τώρα σαν Ταρζάν σε κοπέλα, με το λιονταρίσιο τομάρι που φορούσε. Αργά και σταθερά, συνοδεία σαλιγκαριών αντί αλόγων, η πορεία των δικαίων οδηγείται στη νίκη. Υπομονή, να μια σημαντική αρετή Συνώνυμη της αντοχής. Τα παραμύθια είναι η έκφραση της σοφίας των λαών και έχουν τη μαγική ιδιότητα να μπορεί να τα ερμηνεύσει ο καθένας με το δικό του τρόπο, για να λάβει τις απαντήσεις που χρειάζεται.
