Του Μιχάλη Τζανάκη
Επικονδυλίτιδες
Εδώ που τα λέμε, χρειάζονται κάπου – κάπου τα συνέδρια, τα προσυνέδρια, τα παρασυνέδρια! Δηλαδή μόνο θα υβρίζονται οι αρχηγοί και θα ακούνε τα σχολιανά τους; Ας «αποθεωθούν» και λίγο! Λίγη οργάνωση θέλει μόνο! Σκηνικά και κοστούμια, δυνατή μουσική, ντεκόρ στο πάνελ των ομιλητών, κλακαδόροι λίγα κομματόσκυλα, ρακές, τσικουδιές, μαντινάδες, αναμνηστικές φωτογραφίες από τους προγόνους του αρχηγού που κι αυτοί κυβερνούσαν τούτον τον δύσμοιρο τόπο κι έτοιμο το ρεπορτάζ για το δελτίο των οκτώ!
Είναι πραγματικά πολύ όμορφο να βλέπεις όλους αυτούς τους ανθρώπους ευτυχισμένους, αυτάρκεις, να ζουν το όνειρό τους πλάι στον αρχηγό-φύλαρχο χωρίς να τους απασχολεί τίποτα από αυτά τα «ταπεινά» που απασχολούν κάποιους άλλους! Ούτε βιοποριστικά προβλήματα, ούτε φτώχεια, ούτε ακρίβεια, ούτε ανεργία, ούτε διάλυση της Παιδείας, της Υγείας, ούτε διαπλοκή, ούτε έλεγχος της Δικαιοσύνης, του Τύπου, ούτε απειλή από τους Τούρκους, ούτε κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, διάλυση του κοινωνικού κράτους, μετανάστευση των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, ούτε τριάντα χιλιάδες θάνατοι από τον ιό τίποτα δεν χαλά την διάθεσή τους!
Παίζουν παλαμάκια στα όρια της … επικονδυλίτιδας και επικύψεις στα όρια του … λουμπάγκο, ενώ τα ίχνη στο πέρασμά τους θα τα ζήλευαν και οι … χοχλιοί! Θα μου πείτε δεν χρειάζονται τα κόμματα; Δεν είναι «πυλώνες» της δημοκρατίας; Δεν αποτελούν εγγύηση για το παρόν και το μέλλον της Πολιτείας μας; Όλα αυτά θα ήταν εύστοχα ρητορικά ερωτήματα, αν τα ίδια αυτά κόμματα δεν είχαν φεσώσει μέχρι χρεοκοπίας το ελληνικό κράτος, αν δε γινόταν «δεξαμενή» πολιτών-παρασίτων που σιτίζονται απ’ αυτά σε μεγάλο βαθμό και κυρίως δεν αποτελούσαν «πλυντήρια» για κάθε είδους ανομία (αλήθεια η NOVARTIS σε όλο τον κόσμο αποτέλεσε σκάνδαλο και στην Ελλάδα «σκευωρία»;)
Ίσως αυτά να αδικούν κάποιους –σίγουρα πολύ λιγότερους από την πλειοψηφία των κομματικών κλακαδόρων- αλλά δυστυχώς αυτή είναι η αίσθηση και κυρίως αυτό δείχνει η πραγματικότητα. Όταν βλέπουμε συμπολίτες μας σε κατάσταση ένθεης κατάνυξης στην θέα του «αρχηγού» και τα σάλια τους να τρέχουν σαν λαχανιασμένα κυνηγόσκυλα, όταν η χώρα περνά βαθιά κρίση σε όλους τους τομείς κάποιοι είναι φυσικό να θλίβονται και κυρίως να οργίζονται!
