Μνημείο υποκρισίας απέναντι στη λαϊκή αγανάκτηση που φουντώνει λόγω της έκρηξης της ακρίβειας μπορεί να χαρακτηριστεί η συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου στις 7 Απρίλη, στην οποία συζητήθηκε η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του Περιφερειακού Προγράμματος Κρήτης 2021-2027 και ψήφισμα για την ακρίβεια.
Κι αυτό γιατί όντως η περιφερειακή αρχή μπορεί να κρατήσει πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη: και να στηρίζει τις κατευθύνσεις του «Επιχειρησιακού Προγράμματος «Κρήτη 2021-2027» για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων σε βάρος των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και τάχα να ενδιαφέρεται για την ακρίβεια.
Είναι υποκριτικό και προσχηματικό να μιλά η πλειοψηφία του περιφερειακού συμβουλίου για την Ενεργειακή ακρίβεια, την ίδια ώρα που το σχέδιο της για τα περιβόητα «λεφτά της ΕΕ», από την άγρια φορολεηλασία των λαών της, είναι να τα δώσουν για νέες επενδύσεις κυρίως στον τομέα της «πράσινης Ενέργειας». Να ρίξουν, δηλαδή, λάδι στη φωτιά που φουντώνει τις αιτίες της ενεργειακής φτώχειας.
Το ίδιο, άλλωστε, έγινε και όλες τις προηγούμενες δεκαετίες και είδαμε πού πήγαν τα χρήματα των διαφόρων ευρωπαϊκών προγραμμάτων και ταμείων, αντί αυτός ο πλούτος να επιστρέφει πίσω στον λαό στο πολλαπλάσιο, για την ικανοποίηση των αναγκών του, όπως διεκδικεί η Λαϊκή Συσπείρωση.
Είναι πρόκληση ο συνδυασμός ΚΙΝΑΛ/ ΣΥΡΙΖΑ και ο συνδυασμός της ΝΔ να μιλούν για την ενεργειακή φτώχεια, όταν στηρίζουν και υλοποιούν την πολιτική των κομμάτων τους για την απελευθέρωση της Ενέργειας, την απολιγνιτοποίηση και τους ενεργειακούς ανταγωνισμούς, που τις συνέπειές της τις πληρώνει πολύ ακριβά ο λαός μας και οι άλλοι λαοί, με φτώχεια και με πόλεμο.
Βέβαια, για να μην παρεξηγηθούν από την κυβέρνηση, από τα κόμματά τους στη βουλή και το κεφάλαιο, διευκρινίζουν ότι τα μέτρα που ζητούν με το ψήφισμα του περιφερειακού συμβουλίου για την ακρίβεια πρέπει να είναι «ρεαλιστικά και κοστολογημένα», ενταγμένα δηλαδή στα ψίχουλα – κοροϊδία της κυβέρνησης.
Μάλιστα, για να μην ξεφύγουν από αυτή την «ψιχουλολογία» κυβέρνησης και αστικών κομμάτων, αρνήθηκαν να συμπεριλάβουν στο ψήφισμα τις προτάσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης για κατάργηση όλων των συμβάσεων που καθορίζουν τις Ρήτρες Αναπροσαρμογής, κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο, ηλεκτρική ενέργεια και στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, άμεση αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών Ενέργειας, άνοδο του αφορολόγητου στα 12.000, κτλ.
Ο «ρεαλισμός» του κεντρικού και τοπικού κράτους έχει ταβάνι τις «αντοχές της οικονομίας», η οποία «αντέχει» μόνο όταν είναι να προσφέρει αφειδώς χρήμα και προνόμια στο κεφάλαιο. Αυτόν τον «ρεαλισμό» ακριβώς αμφισβητεί ο λαός που ήταν στους δρόμους, στην απεργία στις 6 Απρίλη, ενάντια στον πόλεμο και για την υπεράσπιση του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος. Αυτοί οι αγώνες του λαού ενάντια στον πραγματικό αντίπαλο χρειάζεται να δυναμώσουν, για την ελπιδοφόρα διέξοδο, για την οικοδόμηση της κοινωνίας, όπου η εξουσία και η οικονομία θα βρίσκονται στα δικά του χέρια.
