Η ζωγραφιά του παιδιού που «φωνάζει» βοήθεια!
Η παιδοψυχολόγος Χριστίνα Μπογιατζή που είχε δει τις ζωγραφιές της Τζωρτζίνας και της είχε πει η «μητέρα» της να τις κατεβάσει μιλά ζωντανά σε εκπομπή της ΕΡΤ και εξηγεί τι σήμαιναν αυτά που ζωγράφιζε το μικρό κορίτσι.
Αναρτώντας την ανάλυσή της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις αρχές του μήνα, η κ. Μπογιατζή υποστήριξε σχετικά ότι «δεν είναι δυνατόν ένα παιδί να ζωγραφίζει ως άγγελο τη μαμά του όταν αυτή ζει». Όπως ανέφερε, η αίσθηση του κινδύνου της Τζωρτζίνας υποδηλώνεται με πολλά και διαφορετικά σύμβολα στη ζωγραφιά, όπως η θέση της ίδιας σε μεγάλη απόσταση από την μητέρα της, το μαύρο χρώμα που χρησιμοποιεί για εκείνη, αλλά και ο κορμός του δέντρου σε… σχήμα κρεμάλας, από το οποίο η 9χρονη Τζωρτζίνα ένοιωθε να απειλείται.
Ακόμη πιο ισχυρό στοιχείο στην ανάλυση της ζωγραφιάς του μικρού παιδιού είναι η «αφιέρωσή» της, η οποία δεν απευθύνεται στην μητέρα, παρότι κατασκευάστηκε για τη γιορτή της. Αντίθετα, το σχέδιό της Τζωρτζίνας επιγράφεται «Για εσάς», όσους δηλαδή μπορούσαν να καταλάβουν τα κρυφά της «μηνύματα» και να της παράσχουν βοήθεια, για να τη διασώσουν από τον κίνδυνο που διαισθανόταν. Ο πατέρας της απουσιάζει εντελώς από την επίμαχη ζωγραφιά.
Τρία παιδιά πέθαναν, μια οικογένεια καταστράφηκε και η ψυχολόγος κοιτάζει να δείξει τον εαυτό της!
Καταλαβαίνω ορισμένους γονείς που το παιδί τους οι ίδιοι έχουν πρόβλημα και όμως φοβούνται να μπλέξουν με ψυχολόγους, ψυχίατρους, κοινωνικούς λειτουργούς κτλ…
Σαν 16χρονη είχα βρεθεί στην ψυχιατρική του Παγνή, τότε δεν υπήρχε παιδιατρική… Μου έχει μείνει ψυχολογικό τραύμα η εικόνα των φοιτητριών ψυχολόγων του Ρεθύμνου, με τις ρόμπες τους να περιφέρονται, να χαριεντίζονται, να κουνιούνται σαν να λέγανε “είμαι σπουδαία γκόμενα”! Τα επαγγέλματα αυτά θέλουν και λίγη, έστω λίγη σεμνότητα, ανθρωπιά, αληθινό ενδιαφέρον για τον πόνο του άλλου, οι γνώσεις δεν φτάνουν.