Να πάψει να θεωρείται «αμέλεια» η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για την ανθρώπινη ζωή
Η δίκη που ξεκινά σήμερα στα Χανιά για τα δύο αδικοχαμένα παιδιά, τη Στέλλα και τον Γιάννη, μετά το τροχαίο δυστύχημα έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης τον Αύγουστο του 2017, ανοίγει για πολλοστή φορά το θέμα της αντιμετώπισης των τροχαίων εγκλημάτων από την πολιτεία και τη Δικαιοσύνη. Και μόνο το γεγονός ότι η υπόθεση εισάγεται για πρώτη φορά στο ακροατήριο 4 χρόνια και 7 μήνες μετά το συμβάν δείχνει το πόσο χαλαρά αντιμετωπίζει το σύστημα απονομής δικαιοσύνης το θέμα της οδικής ασφάλειας και των χιλιάδων χαμένων ζωών, συνήθως νέων ανθρώπων στην άσφαλτο.
Εκείνο όμως που είναι εξοργιστικό είναι η διαχρονική και διακομματική άρνηση του πολιτικού συστήματος να αυστηροποιήσει τις ποινές για τους θύτες, υποκύπτοντας στην πίεση του οικονομικού συστήματος γύρω από την αυτοκίνηση – μηχανοκίνηση, το οποίο θεωρεί ως παράπλευρες απώλειες τις ανθρώπινες ζωές που χάνονται στους δρόμους.
Ειδικά για τη συγκεκριμένη υπόθεση τα στοιχεία είναι συντριπτικά: Ο οδηγός ήταν υπό την επήρεια αλκοόλ, δεν είχε δίπλωμα οδήγησης, οδηγούσε με ταχύτητα άνω της τριπλάσιας από το όριο της οδού (127 χλμ/ώρα αντί για 40 χλμ/ώρα) και έκανε προσπάθεια να εγκαταλείψει τα θύματά του αυξάνοντας ταχύτητα μετά την παράσυρσή τους. Είναι αδιανόητο αυτές οι συμπεριφορές να αντιμετωπίζονται ως «πλημμέλημα» και η κατηγορία που αποδίδεται να είναι ανθρωποκτονία «εξ αμελείας».
Ο μόνος «αμελής» σε υποθέσεις σαν αυτή είναι το κράτος και οι θεσμοί του που αρνούνται να λάβουν σοβαρά μέτρα αποτροπής της δυστυχίας που κατακλύζει χιλιάδες οικογένειες στη χώρα. Ειδικά για την Κρήτη, το ζήτημα αποτελεί τεράστια πληγή για την οποία μόνο μπροστά στις κάμερες χύνουν κροκοδείλια δάκρυα τόσο ο… συντοπίτης μας Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ όσο και οι παρελθούσες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΜέΡA25 στέκεται αλληλέγγυο στον αγώνα των οικογενειών των θυμάτων, που ζητούν την αυστηροποίηση της νομοθεσίας, ειδικά για τις περιπτώσεις όπου γίνεται εμφανής η εγκληματική αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, όχι ως μέσο εκδίκησης αλλά ως μέσο αποτροπής των επόμενων θανάτων, ιδίως νέων ανθρώπων, στους δρόμους της χώρας.
Οργανώσεις Βάσης Κρήτης
