Οπως εξελίσσονται σαν χιονοστιβάδα η ενεργειακή κρίση και η ακρίβεια, αρκετούς μήνες πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έτσι εξελίσσεται και η στάση των στελεχών της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού προσωπικά.
Από την υπεραισιοδοξία και την υπερβολική αυτοπεποίθηση του φθινοπώρου, η κυβέρνηση έχει πέσει σε κατήφεια και έμμεσα ομολογεί την αδυναμία της να διαχειριστεί την κρίση, έστω και αν καταφεύγει στο άλλοθι του πανευρωπαϊκού και παγκόσμιου χαρακτήρα της.
Λογική και αναπόφευκτη αυτή η μεταστροφή. Δεν υπάρχει κανένας διεθνής ή εγχώριος παρατηρητής των πραγματικών δεδομένων της οικονομίας που να παίρνει στα σοβαρά τα ανθηρά σενάρια του προϋπολογισμού ή τα πιο πρόσφατα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για ανάπτυξη πάνω από 4% του ΑΕΠ ή πληθωρισμό 2%-3%.
Αλλά πέρα από τις αναλύσεις των τεχνοκρατών, το βασικό πειστήριο της ραγδαίας επιδείνωσης των εκτιμήσεων για την οικονομία είναι η κατάσταση που βιώνει το μέσο ελληνικό νοικοκυριό. Η ακρίβεια σαρώνει το εισόδημά του. Οι λογαριασμοί ρεύματος, αερίου, καυσίμων απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των μηνιαίων δαπανών του.
Αυτό φέρνει με τη σειρά του μείωση της κατανάλωσης στα εντελώς απαραίτητα για την επιβίωση. Φέρνει και αδυναμία να πληρωθούν οι οφειλές στην Εφορία ή στις τράπεζες. Στην άκρη αυτών των παρενεργειών της διεθνούς κρίσης, στη σαθρή εγχώρια οικονομική βάση, βρίσκεται ενδεχομένως μια νέα βαθιά ύφεση.
Το απολογητικό ύφος του πρωθυπουργού όταν αναφέρεται στην οικονομία, ο αδέξιος τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να δικαιολογήσει την άρνησή του να παρέμβει στο ενεργειακό καζίνο που παράγει ανήθικα υπερκέρδη είναι ήδη ομολογία αδυναμίας να διαχειριστεί την περίπλοκη κρίση.
Η δειλή αλλά δραματικά καθυστερημένη αναγνώριση της ανάγκης να μειωθεί η φορολογία σε βασικά αγαθά διατροφής είναι επίσης μια ομολογία ότι όλα όσα περί του αντιθέτου υποστήριζαν τα κυβερνητικά στελέχη τούς προηγούμενους μήνες ήταν πολιτική εξαπάτηση της κοινής γνώμης.
Δεν ξέρουμε ποιες κρυφές ή φανερές δημοσκοπήσεις ενεργοποίησαν τις σειρήνες «πολέμου» στο Μαξίμου και κήρυξαν σε κατάσταση έκτακτης εκλογικής ανάγκης την κυβέρνηση. Αλλά είναι πια φανερό πως ακόμη και οι κορυφαίοι του κυβερνητικού θιάσου και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν έχουν πλέον την αυταπάτη ότι μπορούν με κάποιο μαγικό τρόπο να βγουν αλώβητοι από την κρίση και την αποτυχία τους να τη διαχειριστούν.
Γι’ αυτό ψάχνουν για συνδιαχειριστές. Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Από την Άποψη της Εφημερίδας Συντακτών
