Pραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Κομματικής Οργάνωσης Λασιθίου του ΚΚΕ το Σάββατο 12 Μαρτίου με θέμα: «Η επέλαση των επενδύσεων ΑΠΕ στην περιοχή μας. Ο ενεργειακός σχεδιασμός του κεφαλαίου, ασύμβατος με τις σύγχρονες ανάγκες του λαού και την προστασία του περιβάλλοντος».
Πλήθος κόσμου από όλο το Νομό Λασιθίου, εκπρόσωποι των πολιτιστικών συλλόγων Καλού Χωριού, Κριτσάς και από την Πολιτιστική Ένωση Δήμου Αγίου Νικολάου, τον μελισσοκομικό σύλλογο Λασιθίου κατέκλυσαν την αίθουσα συνεδριάσεων του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου στον Άγιο Νικόλαο συμμετέχοντας στην πλούσια συζήτηση που ακολούθησε μετά τις εισηγητικές ομιλίες των στελεχών του Κόμματος, Ναθαναηλίδη Τάσο, μέλος της ΚΕΟΕ και του ΓΠ Κρήτης και Συμεωνίδη Σίμο, μέλος της ΕΠ Κρήτης.
Ο Ναθαναηλίδης Τάσος ξεκίνησε την ομιλία του με αφορμή την δραματική εντεινόμενη κατάσταση που βιώνει σήμερα κάθε λαϊκό σπίτι που δεινοπαθεί κάτω από το δυσβάσταχτο βάρος του ενεργειακού κόστους που έχει επιπτώσεις σε βασικά-στοιχειώδη μέσα πρώτης ανάγκης. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Είναι όμως αυτή η κατάσταση ένα φαινόμενο που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και απλώς πρέπει να το υποστούμε μέχρι να περάσει; Είναι μόνο ο πόλεμος στην Ουκρανία που το πυροδότησε; Είναι μήπως το αναγκαίο κακό που πρέπει να υπομένουμε μέχρι να μας λύσουν το πρόβλημα οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, που υπόσχονται ενέργεια για όλους, φθηνή και φιλική στο περιβάλλον; Είναι η Πράσινη Μετάβαση η λύση που θα φέρει την Πράσινη Ανάπτυξη , που θα μεγαλώσει την πίτα για όλους; Που όλοι έχουν να κερδίσουν; Και που θα φέρει την ειρήνη γιατί θα πάψουν λένε οι ανταγωνισμοί επειδή ο ήλιος και ο αέρος δεν είναι ιδιοκτησία κανενός; Το ακούσαμε κι αυτό τελευταία! (…) Εμείς σε αυτά τα ερωτήματα απαντάμε ότι η κατάσταση με την ακρίβεια υπήρχε πολύ πριν τον πόλεμο και η κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει τις αιτίες αυτής της ακρίβειας, πίσω από αυτόν. Φυσικά και επιδρά αλλά η ουσία είναι ότι η ακρίβεια στις τιμές της Ενέργειας οφείλεται στην απελευθέρωση της αγοράς Ενέργειας και την «πράσινη μετάβαση» που έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια και έχει ως αποτέλεσμα τη συρρίκνωση και ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τις τεράστιες επιδοτήσεις στα αρπακτικά – εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, αλλά και την επιβολή τέλους ρύπων για να γίνει πιο ακριβός ο λιγνίτης και να ευνοηθούν οι ΑΠΕ.»
Το στέλεχος του Κόμματος θύμισε ότι: «Είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που επέβαλε πρώτη τέλη ρύπων στον λιγνίτη και όχι στην τσιμεντοβιομηχανία. Η απολιγνιτοποίηση, είχε ξεκινήσει από το 2011, με όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν και επιτάχυναν αυτή τη διαδικασία. Επίσης είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που τον Ιούνιο του 2019 έκλεισε μονάδες, ενώ όλα τα κόμματα έχουν αποδεχθεί το φυσικό αέριο ως το μεταβατικό καύσιμο για την «πράσινη μετάβαση» και την απολιγνιτοποίηση. Η ενεργειακή φτώχεια του λαού διαρκεί εδώ και χρόνια από τις συγκυβερνήσεις ακόμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και συνεχίστηκε και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όπου η κυβέρνηση του με την σειρά του ανάμεσα σε άλλα επέβαλε το χρηματιστήριο ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ βέβαια όλες οι κυβερνήσεις επέβαλαν μία σειρά φόρους στα καύσιμα (…) Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον της ΕΕ για το θέμα, που τώρα εισάγει στη συζήτηση το ευρωομόλογο για να χρηματοδοτήσει Ενέργεια και εξοπλισμούς, δηλαδή τα δύο συστατικά στοιχεία που οξύνουν τους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Με το ευρωομόλογο, η ΕΕ θέλει να στηρίξει τα ευρωπαϊκά μονοπώλια, στο πλαίσιο της απεξάρτησής τους από το φυσικό αέριο της Ρωσίας και την αντικατάστασή του από το αμερικάνικο LNG, που είναι μάλιστα και πιο ακριβό. Όσον αφορά τα μέτρα που ανακοινώνει κατά διαστήματα η κυβέρνηση, πρόκειται για μικροεπιδοτήσεις που πληρώνουν οι λιγότεροι φτωχοί για τα πιο εξαθλιωμένα στρώματα του λαού»
Συνέχισε αναφερόμενος στην υποκρισία των κυβερνήσεων και της ΕΕ για το περιβαλλοντικό άλλωθι της λεγόμενης πράσινης μετάβασης τονίζοντας ότι: « Η πράσινη μετάβαση στην πραγματικότητα στοχεύει στη διαμόρφωση μιας προσωρινής κερδοφόρου διεξόδου επενδύσεων για το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο(…)Γι αυτό ακολούθησαν όλες οι κυβερνήσεις, την ΕΕ πολιτική που καθιστά τη βασική, φθηνή και χάρη της εξέλιξης της τεχνολογίας και φιλικότερη στο περιβάλλον , πηγή ενέργειας , τον λιγνίτη , απαγορευτική για την προώθηση των συμφερόντων των μονοπωλίων που επενδύουν στις πράσινες επενδύσεις. Προχώρησαν στην απολιγνιτοποίηση αφού πρώτα βάλανε καπέλο στη τιμή παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη μέσω του κόστους που διαμορφώνεται από την υποχρεωτική αγορά ρύπων από ρυπογόνες μονάδες στα πλαίσια του Συστήματος Δικαιωμάτων Εκπομπών Ρύπων της ΕΕ. Και τώρα που δίνει κατεύθυνση η ΕΕ , λόγω της μείωσης εισαγωγής αερίου από τη Ρωσία, για χρήση του λιγνίτη , η χώρα μας κάνει εισαγωγές από Βόρεια Μακεδονία και Βουλγαρία(…) Το ενδιαφέρον της ΕΕ και της ντόπιας ασική τάξης είναι υποκριτικό. Είναι το φύλλο συκής που κρύβει την πραγματικά περιβαλλοντοκόνα πολιτική που πηγαίνει χέρι χέρι με το καπιταλιστικό κέρδος.(…) Η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στον καπιταλισμό, παρά την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνικής που επιτρέπουν αποτελεσματικά μέτρα προστασίας της φύσης, γίνεται με κίνητρο το επιχειρηματικό καπιταλιστικό κέρδος, στο οποίο θυσιάζεται η μακρόχρονη πρόβλεψη, ακόμη και η βραχυπρόθεσμη όταν το ποσοστό κέρδους το απαιτεί, των αρνητικών συνεπειών, φυσικών και κοινωνικών. Τα κροκοδείλια δάκρυά τους αποκαλύπτονται στους πετσοκομμένους προϋπολογισμούς και στην αντίληψη «κόστους – οφέλους» σε βάρος των λαϊκών αναγκών, που θεωρεί «μη επιλέξιμα» τα αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα στη δασοπυρόσβεση και τη δασοπροστασία και πολλά άλλα, με ολέθριες συνέπειες, όπως είδαμε με τις πλημμύρες στη Κρήτη, στη Μάντρα , τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι , στην Εύβοια και σε μια σειρά άλλες περιοχές.(…) Άλλωστε η σύσταση του ΣΕΔΕ («Σύστημα Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών»), δηλαδή του χρηματιστηρίου εκπομπών ρύπων δίνει το “δικαίωμα ρύπανσης” σε επιχειρηματικούς ομίλους με ενεργοβόρες εγκαταστάσεις να αγοράσουν το περίσσευμα από όσους είναι κάτω από το πλαφόν και έτσι μπορούν νόμιμα να ρυπαίνουν κατά το δοκούν.»
Ο Σ.Συμεωνίδης παίρνωντας τον λόγο έκανε αναφορά στις επενδύσεις ΑΠΕ που έχουν στο στόχαστρο όλους του δήμους του Λασιθίου και στην κλιμάκωση της επέλασης των πράσινων επενδυτών που θα υπάρξει το επόμενο διάστημα: «Η Κρήτη ήταν από τις πρωταθλήτριες σε εγκατεστημένη ισχύς από ΑΠΕ ανάμεσα στα μη διασυνδεμένα νησιά και το Λασίθι ο πρωταθλητής στο τοπικό επίπεδο. Τα θερμικά εργοστάσια παρέχουν συνολική ενέργεια περίπου 185.000 MWh ενώ οι ΑΠΕ 50.000 MWh. Η όποια καθυστέρηση κατασκευής και εγκατάστασης είχε να κάνει με την αξιοποίηση στο δίκτυο που ήταν προβληματική λόγω της μη διασύνδεσης. Ο χάρτης της Κρήτης στην ΡΑΕ ήταν γεμάτος από χρωματιστά τετραγωνάκια μελλοντικών επενδύσεων ΑΠΕ που περίμεναν καρτερικά την σειρά τους ώστε να γίνουν το αντίστοιχο χρώμα των υφιστάμεων. Το νομοθετικό πλαίσιο ήταν εκεί, οι επενδυτές ήταν εκεί, η περιφέρεια Κρήτης, οι δήμοι, οι κυβερνήσεις ήταν εκεί να ασπαστούν τον στόχο η Ελλάδα να μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο με την Κρήτη να έχει την τιμητική της σε αυτόν τον σχεδιασμό. Αυτό που καθυστερούσε δεν μπορούσε να συμβαίνει άλλο, με την ηλεκτρική διασύνδεση του νησιού ξεκλείδωσαν όλα.(…) Η περιοχή του Λασιθίου έχει την τιμητική της αφού “ατύχησε” να έχει ισχυρό αιολικό δυναμικό και ηλιοφάνεια τις περισσότερες μέρες του έτους όπου και για αυτό το λόγο υπάρχουν υφιστάμενες εγκαταστάσεις εδώ και δύο και πλέον δεκαετίες, ενώ αυτές με την σειρά τους διευκολύνουν την επέκταση νέων επενδύσεων λόγω των συνοδών έργων που απαιτούνται.(…) Η Σητεία αυτή τη στιγμή έχει πιστωτικό ισοζύγιο στην παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια ως Δήμος ενώ είναι από τους πρώτους δήμους σε εγκατεστημένη ισχύς από ΑΠΕ, υπάρχουν projects για το πρώτο ηλιοθερμικό στην Ευρώπη, ενώ είναι εγκατεστημένες 149 Α/Γ, 97MW (42,5% της ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικά στην Κρήτη). Στην Ιεράπετρα, στην Θρυπτή και ειδικά νότια στα σύνορα με τον Δήμο Σητείας ξετυλίσσονται τεράστια projects ΑΠΕ, τοποθετήθηκαν Α/Γ ακόμα και στον αρχαιολογικό χώρο του Ισθμού Ιεράπετρας στην Επισκοπή, η νήσος Χρυσή είναι εντός του οικοπέδου Νο15 για έρευνες υδρογονανθράκων. Στον Άγιο Νικόλαο και στο Οροπέδιο του Λασιθίου υπάρχει τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον για τους ορεινούς όγκους των δύο δήμων ώστε να εγκατασταθούν δεκάδες τεράστιες Α/Γ. Ειδικά η διασύνδεση της Κρήτης είχε ως αποτέλεσμα την επαναδραστηριοποίηση-επικαιροποίηση των δύο ειδικών έργων της ΤΕΡΝΑ και ΚΟΠΕΛΟΥΖΟΥ-ΣΑΡΡΑΣ 1000MW έκαστο σε όλη την Κρήτη, με το μεγαλύτερο μερίδιο αναλογικά να αφορά το λασίθι, κοντά 300MW στον Δήμο Σητείας, 90MW στο Οροπέδιο Λασιθίου και 30MW στο Καθαρό με Α/Γ πάνω από 120 μέτρα και φτερωτή πολύ πάνω από 60 μέτρα. Αν υλοποιηθούν όλα αυτά τα έργα, το Λασίθι θα έχει εγκατεστημένη παραγωγή πάνω από 1000MW όταν η Κρήτη θέλει το καλοκαίρι, σε περίοδο αιχμής 800MW.(…) Στην Κρήτη και ειδικά στην περιοχή μας υπάρχουν αυτό που λέμε οικονομίας κλίμακας που συμβάλλουν στην ταχύτερη απόσβεση των επενδύσεων που πραγματοποιούνται. Με απλά λόγια οι συνθήκες στην περιοχή μας, οι οποίες είναι υπεύθυνες για αυτή την ομορφιά, σε παραλίες, στα βουνά, τα σπήλαια, την ποικιλομορφία, την βιοποικιλότητα κ.α. στον καπιταλισμό γίνονται συγκριτικό πλεονέκτημα και ευκαιρία για επενδύσεις τουριστικών και ενεργειακών κολοσσών που απομυζούν τον τόπο και τον λαό που ζει σε αυτόν βέβαια. Αυτοί είναι οι λόγοι που ο ενεργειακός σχεδιασμός του κεφαλαίου στοχοποιεί το Λασίθι και όχι η καταγωγή αυτών που παίρνουν τις αποφάσεις. Αυτό το λέμε γιατί ειδικά οι τοπικοί παράγοντες των αστικών κομμάτων, οι δυνάμεις τους στους δήμους του Λασιθίου και αλλού αναπαράγουν και αυτό το επιχείρημα ανάμεσα σε άλλα για να αποπροσανατολίσουν την οργή που συσσωρεύεται στους λασιθιώτες σε ακίνδυνα κανάλια όπως ότι είναι μάχη για την ορθή χωροθέτηση που πρέπει να δωθεί και όχι για την ουσία του ενεργειακού σχεδιασμού που καθορίζει τι,που και πως θα υλοποιηθεί με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου.»
Το στέλεχος του ΚΚΕ αναφερόμενος στις πρόσφατες Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες(ΕΠΜ) για τις προστατευόμενες περιοχές NATURA που δικαίως βρίσκουν απέναντι τους τις τοπικές κοινωνίες είπε: «Είναι τέτοια η σκοπιμότητα της ΕΠΜ να υπηρετήσει τον ενεργειακό “πράσινο” σχεδιασμό που έχει αδυναμίες, λάθη και παραλείψεις πραγματικά που βγάζουν μάτι. Επί της ουσίας αποτελειώνει ότι αφήνουν όρθιο οι “πράσινοι” ενεργειακοί κολοσσοί. Δεν θα υπάρχει σπιθαμή γης για κτηνοτροφία, γεωργικές εκμεταλλεύσεις, όχι για νέες αλλά έστω διατήρηση των υφιστάμενων. Πραγματικά εκτοπίζονται μικροί επαγγελματίες του τουρισμού αφού πέρα από τους μεγάλους ομίλους που ορέγονται να ξεκοκκαλίσουν την περιοχή μπαίνουν εμπόδια στην συντήρηση τους ή έστω μία “ανάπτυξη” τους που στην περίπτωση τους μεταφράζεται σε αγώνα επιβίωσης. Κραυγαλέο αλλά καθόλου ασήμαντο είναι ο χειρισμός για την βιοποικιλότητα των προστατευόμενων περιοχών και ειδικότερα για την ορνιθοπανίδα αυτών.(…) Βέβαια σε αυτό το σύστημα η επιστήμη είναι χρήσιμη όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου και μετατρέπεται σε απολογητική των σχεδιαζόμενων επενδύσεων όταν αυτές σκοντάφτουν στις λαϊκές ανάγκες και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτή είναι η αλήθεια, το περιβάλλον αντιμετωπίζεται είτε σαν “χαβούζα”, σαν η εύκολη λύση για να απορριφθούν ρύποι και απόβλητα, είτε σαν εμπόρευμα, όταν το κεφάλαιο μπορεί να αξιοποίησει το περιβάλλον σαν πηγή Α’ υλών ή σαν υπόβαθρο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των τουριστικών ομίλων. Ο πραγματικός στόχος της πράσινης μετάβασης είναι αυτός που υπονομεύει την ισόρροπη σχέση ανάμεσα στην παραγωγική δραστηριότητα και το περιβάλλον αφού περιοχές Natura, δάση και δασικές εκτάσεις καταστρέφονται για να κατασκευαστούν γιγαντιαία αιολικά πάρκα, με εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες στο περιβάλλον και στον λαό μας.»
Ο Σ.Συμεωνίδης έκλεισε την ομιλία του με ανοικτό κάλεσμα της ΚΟ Λασιθίου προς τον Λαό του Λασιθίου, τους μαζικούς φορείς του. Είπε συγκεκριμένα: «Κάνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλες και όλους που συμφωνούμε ότι δεν έχουμε τίποτα καλό να περιμένουμε από την υλοποίηση του, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφωνίες, ενστάσεις και προβληματισμούς να συμπορευτούν με το ΚΚΕ στην μάχη της αποκάλυψης αλλά και της οργάνωσης κινήματος που θα ακυρώσει αυτόν τον σχεδιασμό. Χρειάζεται να δυναμώσουν και να μαζικοποιηθούν οι φορείς του λαϊκού και εργατικού κινήματος, οι πολιτιστικοί σύλλογοι, τα εργατικά σωματεία, οι σύλλογοι αγροτών και αυτοαπασχολούμενων, επιτροπές αγώνα που διατρανόσουν προς όλες τις κατευθύνσεις:
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Η περιοχή μας είναι υπερκορεσμένη και δεν θα παραδοθεί στην επέλαση των επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας.
- Να μην παραδοθούν τα βουνά, οι παραλίες, το φυσικό περιβάλλον της περιοχής μας στους επιχειρηματικούς ομίλους.
- Να μην εγκατασταθούν φωτοβολταϊκά, αιολικά, ηλιοθερμικά πάρκα σε κανέναν Δήμο του Λασιθίου και οπουδήποτε στην Κρήτη. Ούτε σπιθαμή γης για τους ενεργειακούς μονοπωλιακούς ομίλους.
- Να απορριφθούν οι ΜΠΕ, οι αιτήσεις εγκατάστασης, τα συμφωνητικά μίσθωσης των Δήμων με τις εταιρείες και να μην πέσει ούτε σφυριά για τις εργασίες κατασκευής τους. Καμιά ανεμογεννήτρια, υποσταθμοί και γραμμές υψηλής τάσης κοντά σε οικισμούς, αναθεώρηση προς τα πάνω των ορίων εγγύτητας και προς τα κάτω των ορίων ηχορύπανσης.
- Να εξασφαλιστεί φθηνό ρεύμα για τα λαϊκά νοικοκυριά με δραστική μείωση της τιμής του ρεύματος, κατάργηση του “πράσινου” τέλους, των δημοτικών και άλλων τελών που επιβαρύνουν τους λογαριασμούς.
- Καμία διακοπή ρεύματος σε λαϊκά νοικοκυριά, μικρούς επαγγελματίες και αγρότες. Σύγχρονο δίκτυο ηλεκτρικού ρεύματος και πρόσληψη επαρκούς, μόνιμου προσωπικού σε ΔΕΔΔΗΕ και ΑΔΜΗΕ, για τη λειτουργία και τη συντήρηση του»
Κλείνοντας η εκδήλωση του Κόμματος ο Ναθαναηλίδης Τάσος αναφέρθηκε στις προτάσεις του Κόμματος, συγκεκριμένα: «Ανακούφιση για το Λαό μπορεί να υπάρξει μόνο με κατάργηση του ΦΠΑ και των Ειδικών Φόρων στα καύσιμα και σε άλλα είδη λαϊκής κατανάλωσης, αυξήσεις στους μισθούς. Λύση μπορεί να υπάρξει μόνο με τον αγώνα για να πάψει η Ενέργεια να αποτελεί “εμπόρευμα” και για να αξιοποιηθεί το σύνολο των εγχώριων ενεργειακών πηγών, με σκοπό την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Στο πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμος ενεργειακός σχεδιασμός που να διασφαλίζει τη λαϊκή ευημερία(…)Καμιά αστική κυβέρνηση δεν μπορεί να υποχρεώσει το κεφάλαιο να επενδύσει και να λειτουργήσει με όρους που αντιστρατεύονται τη κερδοφορία του. Με κριτήριο το μέγιστο ποσοστό κέρδους επιλέγει ο κάθε μονοπωλιακός όμιλος αν, πότε και που θα επενδύσει, ποιο καύσιμο θα χρησιμοποιήσει. Με το ίδιο κριτήριο ανταγωνίζονται οι όμιλοι για την αρπαγή μεριδίων αγοράς. Μέσα σ’ αυτό τον ασφυκτικό κορσέ του ανταγωνισμού κινείται και ο αποσπασματικός προγραμματισμός κάθε ομίλου για την ισχυροποίηση της θέσης του. Οι δυνατότητες του κυβερνητικού σχεδιασμού περιορίζονται απ’ την αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής, την ανισόμετρη ανάπτυξη, τον ανταγωνισμό των ομίλων, την περιοδική εκδήλωση κρίσεων υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου(…)Για να υπηρετήσει ο ενεργειακός σχεδιασμός τη λαϊκή ευημερία πρέπει να απαλλαγεί απ’ τους νόμους της αγοράς, τους νόμους του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτό το πολιτικό πρόβλημα δεν μπορεί να λυθεί ριζικά χωρίς γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το καθεστώς ιδιοκτησίας των μονοπωλίων στον τομέα της Ενέργειαςκαι συνολικά στην οικονομία, χωρίς ανατροπή στο χαρακτήρα της εξουσίας.(…) Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής με στόχο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής εξουσίας. Μέσα σ’ αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς και διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών, δηλαδή:
α) Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
β) Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης, η οποία θα κατοχυρώνει στην πράξη το ενεργειακό προϊόν ως κοινωνικό αγαθό.
γ)Τη διασφάλιση της υποδομής για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας. Τη σχεδιασμένη ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών και κλάδων.
δ) Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου αλλά και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.
Μόνο ο νέος τρόπος παραγωγής, ο κεντρικός σχεδιασμός της εργατικής εξουσίας μπορεί να αξιοποιήσει τις μεγάλες δυνατότητες του σημερινού επιπέδου ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων προς όφελος των κοινωνικών αναγκών.»
