Πώς η εκπαιδευτική διαδικασία ενδυναμώνει τη γυναίκα και την καθιστά ανεξάρτητη ενισχύοντας την ψυχολογία της
Το πρόγραμμα HELIOS, το οποίο αφορά στην ένταξη προσφύγων και μεταναστών στην τοπική κοινωνία, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα, παρουσιάζει την ιστορία δύο αναλφάβητων γυναικών – προσφύγων από το Αφγανιστάν οι οποίες για πρώτη φορά στη ζωή τους είχαν την ευκαιρία να ενταχθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία μέσω των μαθημάτων ελληνικών που παρακολούθησαν στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Ένταξης που διατηρεί ο Πλοηγός στο Ηράκλειο.
Διαβάστε για την ιστορία η οποία προβάλλει το πώς η εκπαιδευτική διαδικασία ενδυναμώνει τη γυναίκα και την καθιστά ανεξάρτητη ενισχύοντας την ψυχολογία της.
H Σαμίρα και η Ζαχρά είναι δύο γυναίκες – πρόσφυγες από το Αφγανιστάν οι οποίες, μέσω του προγράμματος HELIOS, είχαν την ευκαιρία να ενταχθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία για πρώτη φορά στη ζωή τους μιας και, μέχρι πρότινος, δεν είχαν περάσει ποτέ το κατώφλι μιας σχολικής αίθουσας.
Οι δύο γυναίκες, μεταξύ άλλων, είχαν στερηθεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση ούτε στη μητρική τους γλώσσα. Μέσω των μαθημάτων ελληνικών που παρέχει το HELIOS στο πλαίσιο της ένταξης προσφύγων και μεταναστών στην τοπική κοινωνία, άδραξαν την ευκαιρία για γνώση, δίνοντας στον εαυτό τους τη δυνατότητα να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους, να κυνηγήσουν με πείσμα τη γνώση, να μάθουν πώς να μαθαίνουν.
Καθώς τα μαθήματα ελληνικών φτάνουν στο τέλος τους και με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου, μαθήτριες και εκπαιδεύτρια μπήκαν στη διαδικασία να αναλογιστούν τι είναι αυτό που ουσιαστικά τους προσέφεραν τα εν λόγω μαθήματα.
Η Σαμίρα συζητώντας για το πώς ένιωσε όταν έμαθε ότι στο πρόγραμμα HELIOS θα μπει σε μία τάξη και θα παρακολουθήσει μαθήματα ελληνικών, απάντησε «Μου άρεσε πολύ η ιδέα γιατί δεν είχα ξαναπάει σχολείο. Και μόνο που σκεφτόμουν ότι θα έπιανα μολύβι και θα έγραφα, με έκανε να περιμένω πώς και πώς…», ενώ, η Ζαχρά εκμυστηρεύτηκε το εξής: «Στην αρχή σοκαρίστηκα γιατί δεν ήξερα ούτε να διαβάζω, ούτε να γράφω στη δική μου γλώσσα και αναρωτιόμουν πώς είναι δυνατόν να τα καταφέρω σε μια γλώσσα που δεν μπορούσα καν να μιλήσω».
Παρόλο που η συγκεκριμένη διαδικασία ήταν κάτι νέο και πρωτόγνωρο για εκείνες, οι δύο γυναίκες δεν τα παράτησαν λεπτό καθώς αναγνώρισαν από την πρώτη στιγμή ότι, τα όσα τους προσφέρει η εκπαίδευση είναι πολύπλευρα και δεν περιορίζονται αποκλειστικά στη βελτίωση της διαπροσωπικής επικοινωνίας. Η Σαμίρα παραδέχεται ότι «τα ελληνικά είναι μια πολύ δύσκολη γλώσσα αλλά υπήρχε πολύ βοήθεια και ενθάρρυνση. Υπήρχε και δέσιμο μεταξύ των γυναικών της ομάδας γι’ αυτό δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να τα παρατήσω. Μου άρεσε πάρα πολύ να μαθαίνω. Πήγαινα για παράδειγμα στο σουπερμάρκετ και δεν μου έμοιαζαν πια όλα τόσο ξένα». Συμπληρώνοντας, η Ζαχρά αναφέρει ότι «οι πρώτες μέρες ήταν πολύ δύσκολες αλλά με την υπομονή, επιμονή και ενθάρρυνση της εκπαιδεύτριάς μας καταφέραμε να πάρουμε μπρος. Όταν ερχόμουν στο μάθημα, χαιρόμουν πολύ γιατί ήμουν σε ένα φιλικό περιβάλλον στο οποίο μάθαινα και άλλα πράγματα πέρα από γράμματα».
Όπως παραδέχτηκαν και οι δύο, πέρα από τις γνώσεις που έλαβαν παρακολουθώντας μαθήματα στο Εκπαιδευτικό Κέντρο Ένταξης (ILC) του προγράμματος HELIOS, που υλοποιείται από τον ΔΟΜ και χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, η όλη διαδικασία τους προσέφερε ηρεμία, αυτοπεποίθηση και τις βοήθησε να καταπολεμήσουν φόβους που για άλλες γυναίκες δεν υφίστανται καν, όπως είναι το να μπαίνουν σε ένα λεωφορείο και να πηγαίνουν κάπου μόνες τους.
Η Σαμίρα και η Ζαχρά έχοντας, πλέον, γνωρίσει τι σημαίνει «σχολείο», ποια είναι η σημασία της εκπαιδευτικής διαδικασίας για τη γυναίκα και πόσα εφόδια μπορεί να της προσδώσει, μεταφέρουν, η καθεμία, το παρακάτω μήνυμα σε όλες τις γυναίκες:
Σαμίρα: «Λέω σε όλες τις γυναίκες που δεν έχουν πάει σχολείο να πάνε, για να προχωρήσουν στη ζωή!»
Ζαχρά: «Θέλω να πω σε όλες τις γυναίκες να συνεχίσουν να αγωνίζονται, να μην κάνουν πίσω στα δικαιώματά τους ώστε να πάνε μπροστά στη ζωή τους…».
Η Νατάσα, η εκπαιδεύτρια των γυναικών από το Αφγανιστάν, στέκεται στην αγάπη που πήρε κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας και δηλώνει ότι δεν παρέδωσε μόνο μαθήματα, αντίθετα, έλαβε και ένα πολύ σημαντικό «μάθημα», ότι δηλαδή, υπάρχει η ελπίδα ότι όσο οι άνθρωποι επιμένουν, μπορούν να έχουν μια καλύτερη ζωή.
Η αλφαβήτα δεν θα σταματήσει να «ακολουθεί» αυτές τις γυναίκες. Αντίθετα, θα συνεχίσει να λειτουργεί ως «όχημα» για εσωτερική ενδυνάμωση και αυτοπεποίθηση η οποία θα τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν να διεκδικούν και τα υπόλοιπα ανεκπλήρωτα όνειρά τους που δεν έχουν σταματήσει να τις συντροφεύουν ούτε στιγμή.
Το σημαντικότερο που προσέφεραν τα μαθήματα ελληνικών μέσω του HELIOS, δεν είναι η εκμάθηση του ελληνικού αλφάβητου αλλά η συμμετοχή σε μία διαδικασία η οποία έφερε αυτές τις γυναίκες ένα βήμα πιο κοντά στην εκπλήρωση των ονείρων τους. Άλλωστε, δεν έχει αξία ο προορισμός αλλά το ταξίδι.
