Με Κοινοβουλευτική Αναφορά προς τους Υπουργούς Οικονομικών, Εξωτερικών και Δικαιοσύνης, ο αν. Τομεάρχης Ανάπτυξης & Επενδύσεων, Βουλευτής Ηρακλείου Χάρης Μαμουλάκης με την συνυπογραφή των Βουλευτών ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Ηρακλείου Σωκράτη Βαρδάκη και Νίκου Ηγουμενίδη, κατέθεσε την επιστολή της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δαμάστας, με βασικό αίτημα την καταβολή αποζημιώσεων από το Γερμανικό Δημόσιο σε κάθε πληγέντα και στους απογόνους τους, ανάλογες με όσα πράγματι στερήθηκαν αυτοί παρανόμως κατά παράβαση του δικαίου του πολέμου
Οι Βουλευτές υποστηρίζουν το δίκαιο αίτημα της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δαμάστας και ζητούν από τους συναρμόδιους Υπουργούς απαντήσεις, σχετικά με τι προτίθενται να πράξουν.
Η επιστολή της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δαμάστας
Η Δαμάστα είναι ένα χωριό στους β. πρόποδες του Ψηλορείτη στο Δήμο Μαλεβιζίου του νομού Ηρακλείου.
Είναι ένα από τα δεκάδες χωριά και πόλεις που γνώρισε τη βία, τη βαρβαρότητα και τον όλεθρο που σκόρπισε ο φασισμός,ο ναζισμός του Γ. Ράιχ.
Μετά την κατάληψη της Κρήτης, οι άνδρες του χωριού δεν έσκυψαν το κεφάλι στο ναζισμό και το φασισμό οργανώθηκαν στην Αντίσταση. Αυτό ήταν η αιτία αφανισμού της Δαμάστας.
Και ενώ ο πόλεμος είχε κριθεί το καλοκαίρι του 1944 και η υποχώρηση των Γερμανικών στρατευμάτων προς τα Χανιά είχε αρχίσει, έπρεπε ο κεντρικός άξονας να καθαρίσει από κάθε αντιδραστικό στοιχείο.
Έτσι φτάνουμε στην αποφράδα ημέρα της 21ης Αυγούστου 1944. Το χωριό αξημέρωτα βρίσκεται περικυκλωμένο από τα γερμανικά στρατεύματα Ξεχωρίζουν τους γέρους και τα γυναικόπαιδα και τους διώχνουν πρόσφυγες στα γειτονικά χωριά του Μυλοποτάμου.
Επιλέγουν 30 παλληκάρια, άλλοι νιόπαντροι και άλλοι μικρά παιδιά αμούστακα ακόμη και στην πιο δημιουργική τους ηλικία. Τους οδηγούν χίλια μέτρα ανατολικά του χωριού σε ένα κακοτράχαλο μικρό οροπέδιο στη θέση ΚΕΡΑΤΙΔΙ και τους εκτελούν. Μετά από μια εβδομάδα λεηλατούν τα νοικοκυριά του πλούσιου χωριού.
Αδειάζουν τις αποθήκες από λάδια ,σιτηρά κρασιά πολύτιμα είδη, οικόσιτα ζώα. Κατόπιν με δυναμίτες ισοπεδώνουν σχεδόν όλα τα σπίτια του χωριού ,110 σπίτια έγιναν στάχτες και αποκαΐδια . Στη Δαμάστα έγινε πλήρη εφαρμογή της διαταγής της 23ης Μαΐου 1941 του διοικητή των Γερμανών αλπινιστών Ιουλίου Ρίγκελ που καθόριζε την εκτέλεση 10 Ελλήνων πατριωτών έναντι ενός γερμανού.
Αυτό ήταν το ολοκαύτωμα της Δαμάστας ένα από τα δεκάδες ολοκαυτώματα σ‘ όλη την Ελλάδα.
Μια χώρα ολοκαύτωμα του ολοκληρωτικού πολέμου της ναζιστικής Γερμανίας με ενάμιση εκατομμύριο νεκρούς τραυματίες και αναπήρους .Λεν ήταν μόνο οι εκτελέσεις οι στάχτες και τα αποκαΐδια που άφησαν πίσω τους οι ναζί. Ήταν η αφαίμαξη ,η λεηλασία του εθνικού πλούτου της Ελλάδος, το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο ,οι κλαπέντες πολιτιστικοί θησαυροί.
Ο Ελληνικός λαός κέρδισε με το σπαθί του και το αίμα την ελευθερία του αλλά η δικαίωση των αγώνων του δεν έχει έλθει ακόμη.
Εβδομήντα επτά χρόνια μετά το τέλος του Β‘ παγκοσμίου πολέμου και τριάντα δύο από τηνενοποίηση της Γερμανίας η ΟΔΓ διάδοχος του Γ‘ Ράιχ αρνείται την έμπρακτη μεταμέλεια της για τα δεινά που προκάλεσε στον ελληνικό λαό και συνεχίζει να καταπατά την υπογραφή της στην συνθήκη του Λονδίνου του 1953. Τα τελευταία χρόνια η ΟΔΓ επικαλείται ότι τάχα η συνθήκη 2+4 (Μόσχα 1990) έχει ρυθμίσει όλα τα ζητήματα των επανορθώσεων. Όμως η Επιστημονική Υπηρεσία του Ομοσπονδιακό κοινοβουλίου δεν συμφωνεί με την Ομοσπονδιακή Γερμανική Κυβέρνηση. Σε σχετική γνωμοδότηση που δημοσιεύτηκε το 2019 αναφέρει ότι «η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από τις αξιώσεις της έναντι της ΟΔΓ. Αναφέρει επίσης ότι σ αυτή τη συνθήκη δεν αναφέρονται αποζημιώσεις ».
Η Ελλάδα ως τρίτη χώρα δεν συμμετείχε στις εργασίες αυτής της συνθήκης . Σε κάθε περίπτωση η Ελλάδα δε δεσμεύεται από μια συνθήκη στη σύναψη της οποίας δε συμμετείχε και δεν έχει υπογράψει. Αντίθετα η Γερμανία δεσμεύεται ρητώς από μια ευεργετική γι αυτήν συνθήκη του Λονδίνου του 1953, που επέτρεψε την ανοικοδόμηση της χώρας της και οφείλει να σεβαστεί την υπογραφή της.
Τι έκαναν όμως όλες οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις; Μπόρεσαν ποτέ να έλθουν στη θέση χιλιάδων γυναικών που έμειναν χήρες στα 25η στα 30 τους ,μαυροντυμένες φιγούρες ,ως αρχαίες τραγωδοί και έφυγαν με το παράπονο γιατί δεν δικαιώθηκε η θυσία των ανδρών τους ;Ήρθαν ποτέ στη θέση των χιλιάδων ορφανών παιδιών που δε γνώρισαν πατέρα και ζουν ακόμη με την πίκρα ότι η ψυχή των πατεράδων τους δεν αναστήθηκε γιατί δεν αναγνωρίστηκε και δεν δικαιώθηκε η θυσία τους;
Υπήρξαν κατά καιρούς κάποιες ρηματικές διακοινώσεις της Ελλάδος προς τη Γερμανία για τη ρύθμιση των χρεών της προς τη χώρα μας : Το Νοέμβρη του 1966, στις 14 Νοεμβρίου 1995 και στις 4 Ιουνίου 2019.Η απάντηση της Γερμανίας ήταν αδικαιολόγητα απαξιωτική.
Όμως ποτέ η Ελλάδα με σθένος και αποφασιστικότητα δεν απαίτησε όσα νομίμως δικαιούται,
Δε ζητάμε εκδίκηση ΔΙΚΑΙΩΣΗ ζητάμε. Απεναντίας πιστεύουμε με πάθος στη φιλία ,την ανάπτυξη και τη συνεργασία των λαών .Όμως με το ίδιο πάθος θα αγωνιζόμαστε μέχρι τη δικαίωση.
Παρακαλούμε την Ελληνική Κυβέρνηση ,τη βουλή των Ελλήνων να ακολουθήσει την εθνική γραμμή της ολομέλειας της βουλής της 17η Απριλίου .Όλοι μαζί μπορείτε να βρείτε τον τρόπο ,το δρόμο της δικαίωσης.
«Οι νεκροί φωνάζουν :Τότε είμασταν εμείς, αύριο ίσως είσαι εσύ η τα παιδιά σου.»
Για να μην έλθει ποτέ αυτό το αύριο και να δοθεί ένα μήνυμα σε όποιον επίδοξο θελήσει να αιματοκυλίσει ξανά τον κόσμο πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη.
ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ
ΖΗΤΟΥΜΕ
Όπως άμεσα προβείτε σε κάθε απαιτούμενη ενέργεια ώστε να καταβληθούν αποζημιώσεις από το Γερμανικό Δημόσιο σε κάθε πληγέντα και στους απογόνους τους, ανάλογες με όσα πράγματι στερήθηκαν αυτοί παρανόμως κατά παράβαση του δικαίου του πολέμου.
