Του Θανάση Καρτερού
Από τη μακροσκελή απάντηση του ανοικονόμητου Οικονόμου στην απλούστατη πρόσκληση, ή πρόκληση, του Τσίπρα, να κοπιάσει ο Μητσοτάκης στον ΣΚΑΪ της καρδιάς του, να κάνουν μια σοβαρή συζήτηση πρόσωπο με πρόσωπο για τη δραματική συγκυρία, αξίζει να σταθεί κανείς σε μια νεοφυή φραστική κατασκευή. Στο ιδιαίτερα δυσμενές και περίπλοκο κοκτέιλ διεθνώς κρίσεων. Αυτό που, αν δεν το καταλάβατε, βρίσκεται πίσω από τις εκατόμβες της πανδημίας, τις κατακόμβες των απευθείας αναθέσεων και τις βόμβες της ακρίβειας. Όπερ έδει δείξαι, και ο Μητσοτάκης απαντάει στο διεθνές κοκτέιλ με πράξεις και όχι διαλεγόμενος με τον απλοϊκό Τσίπρα.
Εντάξει, κατανοητή η επαναλαμβανόμενη άρνηση του πρωθυπουργού μας να βρεθεί απέναντι στον Τσίπρα, ακόμη και με τον Πρετεντέρη, που λέει ο λόγος, συντονιστή της συζήτησης. Δεν πάει κανείς για τέτοιο μαλλί, όταν το ψαλίδι του δεν… Αλλά η δικαιολογία του κοκτέιλ έχει τη σημασία της. Κρύβει μια στρατηγική αναμάρτητου. Μπορεί να μας βρήκαν συμφορές, θάνατοι, δράματα, τραγωδίες, φτώχεια, ανασφάλεια, οι πληγές του Φαραώ, αλλά πρόκειται για κοκτέιλ που μας έρχεται απ’ έξω. Μπροστά σε τέτοιο κακό ριζικό είμαστε ανίσχυροι. Δεν έχουν νόημα συζητήσεις και αναθεωρήσεις. Μπορούμε απλώς σε κάθε θύμα να βάζουμε μια ταμπέλα: Θύμα του κοκτέιλ. Και να πηγαίνουμε παρακάτω.
Αυτό ακριβώς κάνουν, χωρίς καμιά αιδώ και καμιά διάθεση τουλάχιστον να καταλάβουν. Να κατανοήσουν ότι το κοκτέιλ είναι κοκτέιλ και εδώ και αλλού. Μόνο που εδώ οι νεκροί είναι πέντε και δέκα φορές πάνω. Η τιμή της βενζίνης δυο και τρεις φορές πάνω. Και ο βασικός μισθός δυο και τρεις φορές κάτω. Ενώ το κοκτέιλ της ανασφάλειας, μεταξύ βίας, εγκλήματος, καθημερινής αγριότητας και αρπαχτικής ασυδοσίας, σερβίρεται καθημερινά σε μεγάλες δόσεις. Που πάει να πει ότι στο διεθνές κοκτέιλ προσθέτει ο εγχώριος μπάρμαν κάτι τις, που μας εκτοξεύει στις πρώτες θέσεις της συμφοράς. Και έχει γίνει η Ελλάδα διεθνές παράδειγμα προς αποφυγή.
Αν δεν θέλει λοιπόν να εξηγήσει στον Τσίπρα, να τον πιάσουμε από τον γιακά τον μπάρμαν του Μαξίμου να εξηγηθεί με μας. Με σένα, με μένα, με τους συγγενείς και φίλους, με τα παιδιά που παγώνουν, με τον κόσμο που αγωνιά. Το σύνταγμα ορίζει πώς…
Πηγή: Αυγή
