Μπήκαμε στον καινούργιο χρόνο και αρχίζουν τα δικαστήρια για το Candiadoc και προσωπικά για μένα. Την ερχόμενη εβδομάδα (Πέμπτη 20 Γενάρη) το πρώτο και μετά από άλλες 3 εβδομάδες το δεύτερο. Με τον Αυγενάκη και τα δυο, φυσικά. Και δεν… προλαβαίνω να καταγράφω “συμπαράσταση” από περιώνυμους και μη συντρόφους, εκείνους που σπεύδουν – και πολύ καλά κάνουν- μόλις μιλήσει ο Κώστας Βαξεβάνης… Μια φορά ρε γμτ να πάω στο δικαστήριο και όχι απλώς να έχω δικηγόρο (καμιά φορά κι αυτό είναι δύσκολο και για οικονομικούς λόγους) αλλά έστω κι έναν περιώνυμο στο πλάι μου, ακόμα από μακριά… Μη “στιγματιστεί”… Ή μια δήλωση στήριξης.
Βλέπετε, ούτε στο χώρο της αριστεράς είμαστε όλοι το ίδιο, ούτε ίσοι. Κι ας μην εκληφθεί αυτή η αναφορά ως παράπονο για τη στήριξη στον Βαξεβάνη. Το αντίθετο, γνωριζόμαστε και κάνουμε ο καθένας την προσπάθειά του από δεκαετίες. Κι εγώ ξέρω ποιος είναι ο Βαξεβάνης και πόσο σημαντικά καταγράφει η πορεία του. Αλλά, ρε γμτ, υπάρχουμε και μερικοί άλλοι μικροί. Που είμαστε και νιώθουμε τόσο μόνοι. Και καμιά φορά ανήμποροι; Ε, μπορεί…Πόσο άδικο είχα όταν πολύ πρόσφατα έγραψα ότι “οι συντροφικές σχέσεις και η αλληλεγγύη είναι πλέον άβολα και άγνωστα πράγματα…”
candiot
(Αλέκος Α. Ανδρικάκης)
