Του Μιχάλη Τζανάκη
Τελικά η «Πολιτεία» ενδιαφέρεται για την υγεία των πολιτών; Νοιάζεται για την «ασφάλειά» τους; Ή οτιδήποτε κάνει είναι ένα «θέατρο» με τους υποκριτές –επιπέδου «μπουλουκιού» να δίνουν συνεχείς παραστάσεις υπό το «μπιζάρισμα» των κλακαδόρων της;
Τα φιλοκυβερνητικά «μέσα» -που δεν είναι και λίγα- πρόβαλαν όσο και όπως μπορούσαν την «καταδρομική» επιχείρηση στο νησάκι Κίναρος για τον εμβολιασμό της «κυρά-Ρηνιώς»! Θα ήταν πραγματικά αξιέπαινο για την Πολιτεία, αν φρόντιζε πραγματικά και έμπρακτα την κάθε «κυρά Ρηνιώ», την κάθε ηλικιωμένη και τον κάθε ηλικιωμένο που φυτοζωούν εγκλωβισμένοι σε άγρια λιτότητα για πολλά χρόνια, άνθρωποι που βιοπορίζονται οριακά, που είναι αποκλεισμένοι από κοινωνικές παροχές, που εργάστηκαν μια ζωή για να τους καταληστέψουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις τα ταμεία τους και τα χρήματα που κατέβαλαν μια ζωή!
Και τώρα; Τώρα όλος ο «οίστρος» της Πολιτείας να τους εμβολιάσουν! Δεν θα ήταν καθόλου περίεργη η «επιχείρηση» εμβολιασμού της κυρά -Ρηνιώς, αν δεν ήταν η μοναδική κάτοικος της βραχονησίδας βέβαια! Η κυρά-Ρηνιώ έγινε λοιπόν πρωτοσέλιδο για τις «επικοινωνιακές» ανάγκες της κυβέρνησης, αν και στα ίδια έντυπα και στις ίδιες Πετσοταϊσμένες ιστοσελίδες, η καθημερινή «εκατόμβη» (κυριολεκτικά) βρίσκεται στριμωγμένη σε μονόστηλα!
Η Πολιτεία δυστυχώς και συμπεριλαμβάνονται εδώ άπαντες –κυβέρνηση κι αντιπολίτευση- αποδεικνύονται κατώτερη των περιστάσεων για πολλούς και διαφορετικούς λόγους! Τραγελαφικά ή μάλλον … τραγ…Ελλαδικά, όλα όσα διαμείβονται με φόντο την πανδημική κρίση με μοναδικό πρόταγμα την εντυπωσιοθηρία και το μικροκομματικό όφελος.
Τα αποτελέσματα που μετρούν είναι οι είκοσι χιλιάδες νεκροί και δυστυχώς πίσω από τις «εκθέσεις» των επιστημόνων-συνεργατών του πρωθυπουργού που δεν φτάνουν στον προορισμό τους -ή μήπως όχι;- και οι από κοινοβουλίου αντιεπιστημονικές και προφανώς άλογες εξηγήσεις της πολιτικής εξουσίας δεν «ξεπλένονται» με τον «καταδρομικό» εμβολιασμό της κυρά-Ρηνιώς στην βραχονησίδα Κίναρος πλησίον της Αμοργού!
Οι «συμψηφισμοί» και οι επικοινωνιακές πομφόλυγες, παλιά και δοκιμασμένη συνταγή, αλλά όλα έχουν και κάποιο όριο! Ή μήπως δεν υπάρχουν πια όρια;
