Για την επική κωλοτούμπα του Ανδρέα Λοβέρδου, μετά την παταγώδη αποτυχία του (όλα τα συστημικά Μέσα τον έφερναν φαβορί και πρώτο με διαφορά από τον δεύτερο) να περάσει στον β’ γύρο των εκλογών για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, γράφει ο γνωστός δημοσιογράφος Νίκος Φελέκης στο matrix24.gr :
” Ο Ανδρέας Λοβέρδος μέχρι και πριν λίγες ημέρες αποκαλούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη “νεόγερο”. Μάλιστα, οι περισσότεροι υποστηρικτές του θεωρούσαν τον χαρακτηρισμό πολύ επιτυχημένο και τον διακινούσαν στους ανά την επικράτεια καφενέδες. Τώρα του κάνει για αρχηγός. Δεν είναι πια “νεόγερος” ο Ανδρουλάκης, αλλά ο εκφραστής της ανανέωσης. Δεν είναι ο ηλικιακά νέος με τις παλαιοπολιτικές αντιλήψεις, αλλά αυτόν που ο Λοβέρδος προτείνει να γίνει αρχηγός! Μάλιστα. Τι να πει κανείς.
Μέχρι πριν λίγες μέρες ο Ανδρέας Λοβέρδος υποστήριζε ότι ο αρχηγός που θα εκλεγεί πρέπει να είναι βουλευτής. Τώρα το γύρισε. Δεν πειράζει να εκλεγεί ο Ανδρουλάκης κι ας μην είναι βουλευτής! Ας είναι στις Βρυξέλες. Μάλιστα. Τι να πει κανείς.
Μέχρι πριν λίγες μέρες ο Ανδρέας Λοβέρδος ζητούσε από τον Νίκο Ανδρουλάκη να αποκαλύψει ποιός θα είναι ο αντικαταστάτης του στη Βουλή. Ποιός θα τον εκπροσωπεί στις αντιπαραθέσεις με τους αρχηγούς των άλλων κομμάτων. Λογική απαίτηση. Δεν μπορείς να ψηφίζεις Ανδρουλάκη και να σου βγαίνει Σκανδαλίδης, Κωνσταντινίδης ή Κατρίνης. Τώρα το ξέχασε και αυτό. Να ψηφιστεί ο Ανδρουλάκης κι ας μην έχει αποκαλύψει τον “αντ’ αυτού”. Μάλιστα. Τι να πει κανείς.
Μέχρι πριν λίγες μέρες ο Ανδρέας Λοβέρδος θεωρούσε τον Νίκο Ανδρουλάκη “παιδί του κομματικού σωλήνα”, “άνθρωπο των μηχανισμών”, που δεν μπορεί να εκπροσωπήσει ένα ανοιχτό, μαζικό, συμμετοχικό και μεταρρυθμιστικό κόμμα. Έναν γραφειοκράτη που θα καθηλώσει το κόμμα σε χαμηλά ποσοστά. Τώρα και αυτά ξεχάστηκαν. Πήγαν στην άκρη. Ο Ανδρουλάκης μπορεί να είναι και να κάνει αυτά που μέχρι πριν λίγες μέρες δεν ήταν και δεν μπορούσε να κάνει. Μάλιστα. Τι να πει κανείς.
Ας αφήσουμε όμως τον Ανδρέα και τις προτιμήσεις του και ας δούμε ποιά είναι τα διλλήματα στα οποία καλούνται να απαντήσουν αυτή την Κυριακή ακόμη και αυτοί που την προηγούμενη Κυριακή ψήφισαν τον Λοβέρδο. Αφού δεν τους τα λέει ο εκλεκτός τους ας τα πούμε εμείς. Όχι μόνον για όσους ψήφισαν αυτόν, αλλά και για τους εκλέκτορες των τριών άλλων (Γερουλάνος, Καστανίδης, Χρηστίδης) καθώς και γι’ αυτούς που ψήφισαν τον Παπανδρέου και τον Ανδρουλάκη. Για όλους όσοι θα προσέλθουν στις κάλπες. Για τα μέλη και τους φίλους του ΚΙΝΑΛ, αλλά και για όσους ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις και την προοπτική του τρίτου σε κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος.
Η βασική διλληματική αντιπαράθεση πρέπει να ειναι σε οκτώ θέματα.
-Το ΚΙΝΑΛ θα είναι κόμμα – μηχανισμός ή θα μετεξελιχθεί σε Παραταξη;
-Ποιό πρόσωπο, ποιά στρατηγική, ποιές συμμαχίες και ποιές νέες πολιτικές μπορούν να ισχυροποιήσουν το ΚΙΝΑΛ. Ισχυροποίηση ή φθινουσα πορεια;
-Η απουσία αρχηγού απο τη Βουλή σε μια κρισίμη περίοδο συνιστά ή όχι πρόβλημα για το ΚΙΝΑΛ και μειονέκτημα απέναντι σε Μητσοτάκη και Τσίπρα;
-Όταν τα εγχώρια προβλήματα (κλιματική κρίση, δημοσιονομικές ανισορροπίες, πανδημία, μεταναστευτικό κ.α.) ειναι απολήξεις των παγκόσμιων προβλημάτων χρειάζεται ή όχι ηγεσία με εμπειρία, εναλλακτική προγραμματική ατζεντα και διεθνείς επαφές υψηλού επιπέδου;
-Αυτονομία ή εξάρτηση απο συμφέροντα;
-Ανοιχτό, μαζικό συμμετοχικό κόμμα ή γραφειοκρατικός μηχανισμός διευθετήσεων;
-Κινηματικές πολιτικές ή προσωπικά deals;
-Τι και ποιός είναι η ανανέωση;
Ειδικά για το τελευταίο και επειδή πολύς λόγος γίνεται για την ανανέωση και πως αυτό ήταν το μήνυμα της 5ης Δεκεμβρίου, έχω να σημειώσω τα εξής:
Η ανανέωση δεν είναι θέμα ηλικίας, αλλά να μπορείς να εντοπίζεις που είναι το νέο, να το αναδεικνύεις και να το κάνεις πολιτική.
Ανανέωση είναι να ξέρεις τις εικόνες του μέλλοντος, να μπορείς να τις ερμηνεύσεις, να τις αναλύσεις και να τις κάνεις εθνικούς στόχους, πολιτικό σχέδιο, κυβερνητικό πρόγραμμα και κοινωνικό συσχετισμό.
Ανανέωση είναι να μπολιάζεις με νέες και προοδευτικές ιδέες την κοινωνία και να την κινητοποιείς για την πραγμάτωσή τους. Και για να μπορείς να το κάνεις θα πρέπει να είσαι πολίτης του κόσμου, να γνωρίζεις τον προβληματισμό που αναπτύσσεται παγκόσμια, να συμμετέχεις σε διεθνή φόρα, να μελετάς, να συμμετέχεις στη διαμόρφωση του νέου που έρχεται και να μην το περιμένεις.
Αυτό είναι ανανέωση και όχι αν είσαι 30 ή 40 χρόνων. Νέος ήταν και ο Κουρτς στην Αυστρία και απεδείχθη διεφθαρμένος. Νέος ήταν και ο Ιγκλέσιας στην Ισπανία και απεδείχθη “μάπα το καρπούζι”. Ηλικιωμένος είναι ο Μπάϊντεν και η σοσιαλδημοκρατία ακόμη και η αριστερά σ’ ολόκληρο τον πλανήτη έχει στηρίξει πάνω του τις ελπίδες για προοδευτικές λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα.
Η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να έχει θέσεις για την κλιματική αλλαγή, την ενεργειακή κρίση, το ψηφιακό κράτος, τις νέες ανισότητες, τα δικαιώματα, τις θεσμικές αλλαγές, τη διαβούλευση, το πελατειακό κράτος, τις γεωπολιτικές ανακαταταξεις, τα ελληνοτουρκικά, τη νέα φάση του καπιταλισμού, τις νέες παγκόσμιες απειλές όπως οι πανδημίες, η κυβερνοασφάλεια, η μετανάστευση. Να κατανοεί την τεχνολογική έκρηξη, την τεχνητή νοημοσύνη, την κρύπτο-οικονομία, τα big data, τα μεταδεδομένα, την μετοχοποίηση των πλατφορμών. Να αποκρυπτογραφεί τον κόσμο που έρχεται και όχι να ομνύει στις μέρες που έφυγαν και μάς πλήγωσαν ή μάς χαμογέλασαν. Μόνον έτσι το ΚΙΝΑΛ μπορεί να ανασυσταθεί και να γίνει ελκυστικό. Αν είναι χρήσιμο για τους πολίτες θα έχει πολιτικό μέλλον και ρόλο στις κυβερνητικές υποθέσεις. Διαφορετικά, …χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.
Και μια τελευταία σημείωση για την ενότητα. Όλοι ομιλούν γι’ αυτήν. Ομνύουν στην αναγκαιότητά της. Λένε ότι είναι το μήνυμα της κάλπης και η απαίτηση των 270.000 πολιτών που προσήλθαν στις κάλπες για την ανάδειξη αρχηγού στο ΚΙΝΑΛ. “Θα εγγυηθώ την ενότητα” διαλαλεί ο Ανδρουλάκης. Κουραφέξαλα. Ανοησίες, για να μην πω καμμιά χειρότερη λέξη. Τη ρήξη με τον παλαιοκομματισμό και τις άθλιες πρακτικές της συναλλαγής πρέπει να εγγυηθεί ο νέος ηγέτης της Κεντροαριστεράς. Τη ρήξη με τις νοοτροπίες, τον πελατειασμό, τη γραφειοκρατία πρέπει να εγγυηθεί, ο νέος αρχηγός. Τα “deals”, οι συμφωνίες παρασκηνίου, οι υποσχέσεις για βόλεμα, τακτοποίηση και διευθέτηση, το μοίρασμα θέσεων δεν συνιστούν ενότητα. Είναι ο νεκροθάφτης της.
Η ενότητα σφυρηλατείται και προάγεται πάνω σε σχέδιο για παραγωγική ανασυγκρότηση, κοινωνική επαναθεμελίωση και ιδεολογική ανα-νοηματοδοτηση της κεντροαριστεράς. Και όχι με γενικότητες, τσιτάτα και λόγια κενού περιεχομένου. Τα αναμασήματα θέσεων το πολύ πολύ να δώσουν μονοψήφια ποσοστά κι αυτά λόγω μνήμης. Το θέμα είναι το ΚΙΝΑΛ να διπλασιάσει το ποσοστό που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Και να αναπτύξει δυναμική. Αυτό είναι και …το κουμπί της Αλέξαινας. Ελπίδα για επιστροφή σε κεντρικό ρόλο της κεντροαριστεράς ή βουβό κι ακούνητο στρατιωτάκι που περιμένει την απόλυσή του; Αυτό είναι εν τέλει το δίλλημα της Κυριακής. Ποιός εκπροσωπεί το πρώτο και ποιός το δεύτερο; Ο Παπανδρέου ή ο Ανδρουλάκης; Νομίζω η απάντηση, με βάση όσα προανέφερα, είναι εύκολη. Ειδικά για σας, που είστε έξυπνοι άνθρωποι, ω αναγνώστες μου… “
