Του Γιάννη Μυλόπουλου
Δεν εξηγείται εύκολα το θράσος με το οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να πείσει τους Έλληνες ότι ζουν στον δικό του τέλειο, πλούσιο και υπέρκομψο κόσμο.
Προχτές λοιπόν στα Γιάννενα, στο προσυνέδριο της ΝΔ, ο Μητσοτάκης επανέλαβε τα γνωστά περί θεαματικής βελτίωσης της οικονομίας επί των ημερών του. Μιας οικονομίας που σύμφωνα με την προπαγάνδα προσελκύει Έλληνες και ξένους εργαζόμενους επειδή έχει «καλές συνδέσεις, γρήγορο ίντερνετ, καλούς δρόμους, καλά νοσοκομεία και καλά σχολεία».
Βέβαια σε κομματική εκδήλωση βρίσκονταν, αυτά που ήθελε να ακούσει το κομματικό ακροατήριο, αυτά τους έλεγε. Το κακό είναι όμως ότι τελευταία τα ίδια λέει και όταν απευθύνεται σε όλους τους πολίτες.
Αν εξαιρέσεις πάντως από όσα είπε ότι το διαδίκτυο στην Ελλάδα είναι χαμηλών ταχυτήτων και το πιο ακριβό στην Ευρώπη, αν εξαιρέσεις ακόμη ότι είμαστε πρωταγωνιστές στα τροχαία ατυχήματα λόγω κακού οδικού δικτύου, αν εξαιρέσεις επίσης ότι στα «καλά νοσοκομεία» νοσηλεύονται στις μέρες μας εκατοντάδες ασθενείς με COVID διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, επειδή απλά οι ελάχιστες ΜΕΘ που δεν ενισχύθηκαν στα τρία προηγούμενα κύματα της πανδημίας είναι εδώ και καιρό όλες κατειλημμένες και αν εξαιρέσεις τέλος ότι τα «καλά σχολεία» λειτουργούν εν μέσω πανδημίας με περισσότερους μαθητές στις τάξεις από ό,τι συνέβαινε πριν από αυτήν, γιατί η υπουργός Παιδείας εφάρμοσε ένα πρόγραμμα συγχωνεύσεων των αιθουσών, τότε αυτά που μένουν, δεν απέχουν, πράγματι και πολύ από την αλήθεια…
Δεν σταμάτησε όμως εδώ το παραμύθιασμα ο πρωθυπουργός. Έφερε και έναν απόφοιτο αμερικανικού πανεπιστημίου, τον Παύλο, ο οποίος κατά τον πρωθυπουργό επέλεξε να επιστρέψει στην πατρίδα του, γιατί «έχει τώρα τις ευκαιρίες που του αξίζουν», αλλά και γιατί «οι εταιρείες αντιλαμβάνονται τώρα ότι πρέπει να προσλαμβάνουν νέα παιδιά».
Μόνο που ο Παύλος δεν είναι ένα τυχαίο νέο παιδί, όπως τον παρουσίασε ο Μητσοτάκης, που αφού σπούδασε στην Αμερική, αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του για να βρει αμέσως εδώ δουλειά.
Ο Παύλος είναι από τις περιπτώσεις των τυχερών παιδιών που έχουν μπάρμπα στην Κορώνη. Είναι ο γιός των ιδρυτών και ιδιοκτητών της βιομηχανίας Βίκος, που εμφιαλώνει και πουλά νερό.
Ο Παύλος δηλαδή είναι ένα από τα ελάχιστα τυχερά νέα παιδιά, μετρημένα στα δάχτυλα στη χώρα μας, που η βιομηχανία των γονιών του τον περίμενε να σπουδάσει πρώτα στην Αμερική, για να επιστρέψει στη συνέχεια και να αναλάβει τη διοίκησή της.
Ο Παύλος μοιάζει μάλλον με τον Κυριάκο Μητσοτάκη παρά με όλους εμάς και με τα παιδιά μας. Γιατί και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, όπως κι ο Παύλος, αφού σπούδασε στην Αμερική σε πανάκριβα πανεπιστήμια «επειδή μπορούσε», επέστρεψε πίσω στην πατρίδα για να αναλάβει την επιχείρηση της οικογένειας.
Βιομήχανος ο πατέρας του Παύλου, πολιτικός και πρωθυπουργός ο πατήρ Μητσοτάκης.
Όσο λοιπόν όλοι εμείς και τα παιδιά μας έχουμε ίσες ευκαιρίες με τον Μητσοτάκη να γίνουμε κάποτε πρωθυπουργοί, άλλο τόσο και οι νέοι στους οποίους απευθύνονταν ο Μητσοτάκης, θα βρούν εύκολα δουλειά όταν και εάν επιστρέψουν από τις σπουδές τους στο εξωτερικό, όπως ο Παύλος.
Αυτό που συμβαίνει στον πλανήτη γη και στη χώρα που λέγεται Ελλάδα, την οποία κυβερνά σήμερα ο γιός Μητσοτάκης, είναι ότι οι νέοι που σπουδάζουν στο εξωτερικό δεν επιστρέφουν να εργαστούν στην πατρίδα τους, για μια σειρά από λόγους. Με κυριότερο ότι δεν θα βρουν εδώ δουλειά. Με την ανεργία ειδικά στις νέες ηλικίες να καλπάζει και με την οικονομία να καταρρέει, μια και ο Μητσοτάκης μας κατάντησε με 236% του ΑΕΠ δημόσιο χρέος, να είμαστε η πρώτη πιο υπερχρεωμένη χώρα στον κόσμο.
Αλλά ακόμη και στην υποθετική εκείνη περίπτωση που τα παιδιά που σπούδασαν εκτός χώρας έβρισκαν εδώ δουλειά, γιατί να επιστρέψουν να εργαστούν σε μια χώρα χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς συλλογικές συμβάσεις εργασίας και χωρίς δικαίωμα πληρωμένης υπερωρίας; Κι ακόμη, γιατί να επιστρέψουν σε μια χώρα όπου αν τυχόν αρρωστήσουν δεν θα βρουν κρεβάτι στην εντατική, επειδή ο Μητσοτάκης δεν ενίσχυσε το ΕΣΥ προκειμένου να το ιδιωτικοποιήσει, μόλις κοπάσει η πανδημία;
Κι όπως με διαβεβαιώνουν πολλοί νέοι που σπούδασαν και εργάζονται σήμερα στο εξωτερικό, όχι μόνο δεν πρόκειται να επιστρέψουν στη χώρα μας γιατί γνωρίζουν τι τα περιμένει εδώ, αλλά συντηρούν και με τους εκεί μισθούς την εδώ οικογένεια. Η οποία είναι καταδικασμένη να ζει εξαρτημένη από τον μισθό του γιού ή της κόρης που τα κατάφερε και εργάζεται εκτός Ελλάδας.
Κατά τα άλλα brain gain και κουραφέξαλα…
πηγή: tvxs.gr
