Ακόμη μία γυναικοκτονία προστίθεται στη «μαύρη» λίστα με θύμα αυτή τη φορά μια 48χρονη γυναίκα, η οποία δολοφονήθηκε από το σύζυγό της στη Πολίχνη Θεσσαλονίκης όπου διέμεναν.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ των τοπικών ιστοσελίδων thestival.gr και voria.gr, το βράδυ της Κυριακής ένας 49χρονος ομογενής από την Αρμενία προσέγγισε τους δικυκλιστές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. μπροστά από το Αστυνομικό Τμήμα Λευκού Πύργου και ομολόγησε ότι δολοφόνησε την σύζυγό του.
Οι αστυνομικοί έπειτα από έρευνα που πραγματοποίησαν εντόπισαν τη γυναίκα δολοφονημένη στην κρεβατοκάμαρά της.
Το ζευγάρι, ομογενείς από την Αρμενία, είχε ένα γιο, ηλικίας 20 ετών, ο οποίος δεν ήταν στο σπίτι την ώρα της δολοφονίας.
Πρόκειται την 14η γυναικοκτονία που σημειώνεται στη χώρα μας το 2021.
Την υπόθεση ανέλαβε το Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής της Διεύθυνσης Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.
Υπενθυμίζεται ότι στις 28 Νοεμβρίου του 2018 εντοπίστηκε το άψυχο σώμα της Ελένης Τοπαλούδη από κλιμάκιο του Λιμενικού στη Λίνδο, στην περιοχή “Φώκια” στους Πεύκους, το οποίο είχαν φροντίσει να πετάξουν οι δύο νεαροί από την Ρόδο όταν εκείνη αρνήθηκε οποιαδήποτε σεξουαλική επαφή μαζί τους. Η Ελένη Τοπαλούδη βιάστηκε ομαδικώς και στη συνέχεια, δέχθηκε επίθεση με σιδερένιο αντικείμενο και έχασε τις αισθήσεις της, κάτι που οδήγησε τους δύο άντρες να μεταφέρουν το σώμα της στη παραλία σε κοντινή περιοχή και να την πετάξουν στη θάλασσα με αποτέλεσμα η Ελένη να χάσει τη ζωή της.
Τελικά είμαστε μόνοι: Ο θάνατος του Σουτζάντ Αλί
Βλέπαμε μια παλιά φωτογραφία. Μερικά νέα παιδιά χαμογελούν, εκτός από έναν. Δείχνει σοβαρός, λυπημένος. Αυτός ο καημένος… Πέθανε… Πώς πέθανε; Έγινε κάτι, προέκυψε κάποιο πρόβλημα οικογενειακό και πέθανε. Τον σκότωσαν; Όχι. Αυτοκτόνησε. Λίγους μήνες μετά το γάμο του. Μα… Μα αυτόν τον ξέρω. Είναι ο… Ναι. Είναι ο Σουτζάντ Αλί.
Ήταν ωραία στην παραλία του Αγίου Στεφάνου, τέλη Σεπτέμβρη, ακόμα ο καιρός ήταν κατάλληλος για μπάνια. Στη βόρεια Κέρκυρα όλα ήταν κατάφυτα, καταπράσινα, ένα όνειρο. Το όνειρο της ζωής το ονειρεύτηκαν καλύτερα από όλους οι Έλληνες, είχε γράψει ο Γκαίτε. Πήγαμε στο σπίτι του Σουτζάντ Αλί, κοντά στην παραλία. Έμενε σε ένα ωραιότατο σπιτάκι σε εξοχική καταπράσινη περιοχή, του το είχε παραχωρήσει ο εργοδότης του. Υπάρχουν Έλληνες, όπως και στην Κρήτη, πραγματικά φιλόξενοι, που τον ξένο δεν τον έχουν μόνο για να τον εκμεταλλεύονται, αλλά του φέρονται καλά, σαν να ήταν παιδί τους. Έμενε μόνος του εκεί. Είχε και κοπέλα, αλλά είχε πάει να μένει με τους γονείς της στη Βουλγαρία, για να τη βοηθάνε με το νεογέννητο μωρό τους. Το είχε δει μόνο στην κάμερα του υπολογιστή. Ανυπομονούσε να τους συναντήσει. Πού δουλεύεις, τον ρώτησα. Σε φούρνο. Και τι φτιάχνεις εκεί; Ψωμιά, κουλούρες… Τι να εννοεί άραγε κουλούρες; Μήπως είναι κάτι ιδιαίτερο ή μήπως εννοεί κουλουράκια ή κουλούρια Θεσσαλονίκης; Μετά από ένα γρήγορο γεύμα τους άφησα να μιλάνε, είχαν πολλά να πουν. Κάθισα παράμερα, στον κήπο, και διάβαζα το βιβλίο της Α. Νικολούλη Ονειρεύτηκα το Δολοφόνο σου. Πάντα όταν διαβάζω ένα συναρπαστικό βιβλίο ο κόσμος γύρω μου εξαφανίζεται. Αν και ένας τέτοιος κόσμος, ο παράδεισος της κερκυραϊκής εξοχής, δεν έπρεπε να εξαφανιστεί.
Το ίδιο διάστημα, δυο ηλικιωμένοι στο Πακιστάν επισκέφθηκαν μια οικογένεια σε ένα διπλανό χωριό για να ζητήσουν σε γάμο μία κοπέλα για λογαριασμό του γιου τους, ο οποίος δεν ήξερε τίποτα και δεν τον είχαν καν ενημερώσει. Με μια κούτα γλυκά και μια ανθοδέσμη, εμφανίστηκαν στο σπίτι της νύφης, με μια φωτογραφία του Σουτζάντ. Λεπτός, μελαχρινός, με μαύρα ίσια μαλλιά και πρόσωπο μελαγχολικό. Ωραία. Τι δουλειά κάνει ο γαμπρός; Δουλεύει στην Ελλάδα. Πολύ ωραία. Μπαίνουνε τα ένσημα κανονικά; Στην αγροτική εκείνοι περιοχή οι άνθρωποι εργάζονται σκληρά, αλλά δεν γνωρίζουν από ασφαλιστικό σύστημα, συντάξεις κτλ. Είχαν μάθει όμως τη λέξη «ένσημα». Ήξεραν ότι για να είσαι νόμιμος πρέπει να έχεις επισήμως δουλειά, «να μπαίνουνε τα ένσημα». Αλλιώς έχεις πρόβλημα με τα «χαρτιά» και σε απειλούν με απέλαση ή πραγματοποιούν και την απειλή. Ναι, μην ανησυχείτε, έχει σταθερή δουλειά με κανονικό μισθό και ένσημα. Η συμφωνία έκλεισε. Θα ερχόταν ο Σουτζάντ, θα ζητούσε λίγους μήνες άδεια από τη δουλειά του και τότε θα του ανακοίνωναν ότι παντρεύται. Αυτός είχε κρατήσει μυστική την ήδη υπάρχουσα οικογένειά του, φοβόταν τους γονείς του, γιατί ήταν υπερβολικά αυστηροί και «παλαιών αρχών». Το αναγνώρισε το παιδί, αλλά… Αλλά είχε αγνοήσει τα έθιμα και τους νόμους του τόπου του. Δεν είχε ρωτήσει τους γονείς του, δεν είχε πάρει την «ευχή» τους.
Θα φεύγανε λίγο πριν τα Χριστούγεννα, με ένα φίλο του, τον Ασάντ, ο οποίος εργαζόταν στην Πρέβεζα. Το τελευταίο βράδυ στην Ελλάδα, παραλίγο να μπλέξουν πάρα πολύ άσχημα, εξαιτίας της ανοησίας του Ασάντ. Πού πας, έχουμε ταξίδι αύριο. Μεγάλο ταξίδι. Θα κάνω μια βόλτα, θα επιστρέψω νωρίς. Άρχισε να περιφέρεται, τραβώντας την προσοχή κάποιων αστυνομικών, οι οποίοι φαίνεται πως εκείνο το βράδυ δεν είχαν πολλή δουλειά. Τον είδαν να μπαίνει σε ένα «μπαράκι» και σε πολύ λίγο χρόνο τον είδαν να βγαίνει. Αποφάσισαν να τον παρακολουθήσουν. Κάθε φορά έμπαινε σε ένα «μπαράκι» και έβγαινε αμέσως. Αυτό επαναλήφθηκε μερικές φορές, ώσπου αποφάσισαν να τον συλλάβουν. Έλα μαζί μας. Τον πήγαν στο τμήμα, για να δώσει εξηγήσεις τι ακριβώς έκανε μπαινοβγαίνοντας στα νυχτερινά καταστήματα. Έψαχνα… προσφορά! Απάντησε ντροπιασμένος. Γύρω του οι αστυνομικοί ξέσπασαν σε γέλια. Ο φίλος μας εκτός από άφραγκος είναι και τσιγκούνης! Είναι όμως καλό να ξέρεις να διαχειρίζεσαι τα οικονομικά σου, είναι απαραίτητο για την οικονομική σου ευημερία. Τον άφησαν ελεύθερο και εκείνο το βράδυ ο φίλος του, απελπισμένος, του εκμυστηρεύτηκε ότι υποψιάζεται γιατί τον κάλεσαν οι γονείς του. Τι θα έκανε;
Η ανυπακοή στους γονείς θα σήμαινε ότι δεν σέβεται την ιεραρχία στην οικογένεια, την αυστηρή ιεραρχία, στην οποία οι γονείς είναι η απόλυτη αυθεντία. Τώρα αν μάθαιναν τα κατορθώματά του, θα θύμωναν, θα λυπούνταν, θα τον «αποκλήρωναν» ή θα τον συγχωρούσαν; Ήταν και η «νύφη». Θα κατέστρεφε τη ζωή της συνειδητά. Όλα ήταν ήδη κανονισμένα. Η «προίκα» είχε καταβληθεί στην οικογένεια του γαμπρού, ενώ ένα μεγάλο δωμάτιο στο πατρικό σπίτι του γαμπρού, μεγάλο σαν σπίτι, είχε επιπλωθεί με βαριά ξύλινα έπιπλα και βαριές βελούδινες κουρτίνες και ήταν έτοιμο για να στεγάσει το νέο ζευγάρι. Ο γαμπρός θα επέστρεφε σε λίγους μήνες στην Ελλάδα, στην εργασία του, ενώ η νύφη θα παρέμενε στο πατρικό του γαμπρού και θα ζούσε με τα πεθερικά της. Ο μετανάστης θα έστελνε τα χρήματα στους γονείς του, για να τα διαχειρίζονται και να φροντίζουν τη νεαρή σύζυγό του. Θα έφταναν τα χρήματα του μισθού του για να στέλνει και στις δύο οικογένειες και να ζήσει και ο ίδιος; Ακόμα και αν έβρισκε και δεύτερη δουλειά, για παράδειγμα ως ντελιβεράς, ήταν αμφίβολο.
Δεν ήταν παλιόπαιδο. Δεν είχε την πρόθεση να εξαπατήσει κανένα, το μόνο που ήθελε ήταν να μείνει πιστός στους γονείς του. Στον κόσμο υπάρχουν Ασιάτες επιστήμονες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, συγγραφείς, εδώ όμως ο κόσμος ξέρει μόνο τα παιδιά των αγροτικών περιοχών. Καθόμουν στο παρκάκι και άκουγα, άθελά μου, τη συζήτηση μιας παρέας νεαρών παιδιών. Δεν τους είδα, μόνο τους άκουσα, ήταν αγόρια και κορίτσια, μαθητές γυμνασίου, ίσως και λυκείου. Στην αρχή είχαν γλωσσολογικές ανησυχίες. Προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν τη λέξη «εγωιστής». Εγωιστής είναι αυτός που τον ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός του, αποφάνθηκε ένας από όλους. Και συνέχισε… Εμένα που λέτε, δεν έχει βρεθεί εκεί έξω καμία κοπέλα που να μου αποδείξει ότι δεν είναι… «σκύλα»! Ότι δεν θα κάνει «κάτι» με άλλον! Σημασία δεν έχει να δείχνεις πιστή, πρέπει και να το αποδείξεις! Και όμως δεν ήμουν πάντα τόσο καχύποπτος, συνέχισε ο μικρός. Έγινα. Εμένα που με βλέπεις, αρχικά ήμουν πολύ θετικός! Τι ωραία, σκέφτηκα. Πολύ νωρίς αρχίζει να αναπτύσσεται η κουλτούρα της βίας. Που έτσι και αλλιώς για να εκδηλωθεί χρειάζεται διεργασία, δεν εμφανίζεται από το πουθενά.
Εμένα όμως τώρα με απασχολεί η λέξη «εγωισμός». Στη διδασκαλία που μας δίδασκαν οι παπάδες και οι θεολόγοι στα σχολεία, ο «εγωισμός» είναι μεγάλη «αμαρτία». Τότε δεν το είχα σκεφτεί αναλυτικά. Δηλαδή είναι εγωισμός να μην σου αρέσει να σε προσβάλλουν; Μας φορτώσαν ενοχές, τόσο πολλές, τόσο βαριές, όπως ο σάκος του Άη Βασίλη. Ο μέσος άνθρωπος συνηθίζει να υπερασπίζεται τον εαυτό του, ακόμα και όταν ξέρει ότι έχει άδικο. Εσύ, Σουτζάντ, δεν σκέφτηκες ότι μπορεί να είχες και δίκιο; Είναι εγωισμός να μην θυσιάσεις τον εαυτό σου για τις εμμονές των άλλων; Δεν θα έλεγε ποτέ κάτι κακό για τους γονείς του, όχι μόνο γιατί τους χρωστούσε τα πάντα, αλλά γιατί αυτή ήταν η ανατροφή του, η νοοτροπία του. Εμείς εδώ στην Ελλάδα αναρωτιόμαστε καμιά φορά πόσο προχωρημένοι είμαστε, σε σύγκριση με το παρελθόν ή σε σύγκριση με άλλα κράτη, αλλά αν ρωτήσεις ένα ειλικρινή για παράδειγμα Γερμανό, ή καλύτερα μια Γερμανίδα, θα σου αποκαλύψει ότι «σε θέματα γυναικείας χειραφέτησης είμαστε στο 1950»… Αυτό από μόνο του αποκαλύπτει και την πατριαρχική αντίληψη που την ακολουθούν οι άνθρωποι ανεξαρτήτως φύλου ή καταγωγής.
Πέθανε λίγους μήνες μετά το γάμο. Όλα έγιναν όπως πρέπει, με μεγάλα γλέντια, έτσι, γιατί ο κόσμος, τα μάτια του κόσμου, είναι το παν. Με λουλούδια, τραπέζια, χρυσαφικά, χρήματα που έρρεαν σαν βροχή, χορούς και μουσικές. Έδωσε τη λύση. Άφησε πίσω του ένα μικρό αγόρι, δύο «χήρες» και ένα «γιατί»; Κάποιοι ήξεραν, αλλά δεν μιλούσαν. Αυτή η χώρα αναγκάζει τα καλύτερά της παιδιά να γίνονται μετανάστες και πρόσφυγες, λόγω της έλλειψης δημοκρατίας. Μέχρι και τη λέξη «αξιοπρέπεια» έχει διασύρει αυτό το «πλανητικό χωριό». Διάβασα κάπου ότι η «αξιοπρέπεια» είναι ιδιότητα που αρμόζει στους… φτωχούς, γιατί αυτοί έχουν γνωρίσει την καταφρόνια! πίσω το χρόνο για να αλλάξεις την αρχή. Μπορείς όμως να αρχίσεις από τώρα, για να αλλάξεις το τέλος.
Υπάρχω, λες.