Συνοδευόμενος από ισχυρή αστυνομική δύναμη, οδηγήθηκε στο νοσοκομείο της πόλης ο 54χρονος που απειλούσε να αυτοκτονήσει σε απόκρημνη περιοχή, αφότου σκότωσε με πολλαπλές μαχαιριές την πρώην σύζυγό του, στο προαύλιο ξενοδοχείου, στα περίχωρα της Ιεράπετρας στην τοποθεσία του Περιστερά.
Δείτε: Οργή και ανείπωτη θλίψη για την αδικοχαμένη Νεκταρία, το νέο θύμα γυναικοκτονίας στην Κρήτη
Προηγήθηκαν πολύωρες διαπραγματεύσεις, στις οποίες από κάποιο σημείο και μετά, συμμετείχε και ο 25χρονος γιος δράστη και θύματος. Μετά τις πρώτες βοήθειες, ο συζυγοκτόνος οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα της πόλης.
Η δολοφονία σημειώθηκε νωρίς το πρωί στην περιοχή του Περιστερά, σε εξωτερικό χώρο ενοικιαζόμενων δωματίων, όπου είχε μεταβεί η γυναίκα. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δράστης φέρεται να είχε στήσει καρτέρι στη 48χρονη, την ώρα που κατέβηκε από το αυτοκίνητό της και την εμβόλισε με τη μηχανή στην οποία επέβαινε. Στη συνέχεια τη μαχαίρωσε αρκετές φορές όσο ήταν πεσμένη. Κατά τις πρώτες εκτιμήσεις του ιατροδικαστή που μετέβη στον τόπο του εγκλήματος, η άτυχη γυναίκα δέχτηκε οκτώ μαχαιριές σε διάφορα σημεία του σώματος και ο θάνατός της ήταν ακαριαίος.
Θύμα και θύτης είχαν τέσσερα παιδιά, έναν 25χρονο, μια 22χρονη και δύο δίδυμες 18 ετών.
Λοιπόν αυτό το “είχε νοσηλευτεί με ψυχιατρικά προβλήματα” εμένα μου λέει και κάτι άλλο εκτός από το ότι η ψυχική αναπηρία – διαταραχή – ασθένεια ή όπως αλλιώς λέγεται αποτελεί ΤΕΡΑΣΤΙΟ στίγμα. Στις περιπτώσεις που ο “ασθενής” κατορθώνει να ζει χωρίς κανείς να ξέρει για το πρόβλημά του, πέφτει θύμα ρατσισμού από τους ίδιους τους οικείους του. Και τελικά, αν έχεις στο σπίτι ένα “ψυχικά ασθενή” π.χ. κάποιον που ζει με φάρμακα, αν εσύ είσαι τόσο “ψυχικά υγιής” δεν του φέρεσαι με πολλή σκληρότητα. Ή μήπως το πρόβλημα είναι οικογενειακό και πρέπει εσύ να δεις γιατρό;
Η ζωή είναι οργανωμένη με τέτοιο τρόπο που οι γυναίκες επιβαρύνονται υπερβολικά. Πρέπει να δημιουργηθούν οι συνθήκες, ώστε οι κακοποιημένες η απλά οι δυστυχισμένες να φεύγουν όσο το δυνατόν πιο έγκαιρα. Συνήθως μένουν από ανάγκη, για να μη βρεθούν στο δρόμο, να μη χάσουν τα παιδιά τους και να μην πέσουν στην ανάγκη κακοποιητικων συγγενών… ψάχνουμε για ασπίδα προστασίας από μια κοινωνία που μας μισεί και βρίσκουμε το θάνατο…