Του Γιώργου Δημητρίου
Σε αυτό το άρθρο υποστηρίζω ότι τόσο η ενσωμάτωση των Εθνικιστών του ΛΑ.ΟΣ στη Νέα Δημοκρατία όσο και η εμφάνιση της Χρυσής Αυγής ήταν ‘’επιλογή’’ της Ελληνικής Εθνικής Ολιγαρχίας. Το άρθρο εισάγει ένα νέο πολιτικό-οικονομικό όρο για την Ελλάδα, τον Ολιγαρχικό Εθνικισμό. Οποιος διαβάσει τις πηγές που αναφέρονται στο άρθρο θα διαπιστώσει ότι οι αμερικανικές μελέτες είναι σαν να φωτογραφίζουν ιδανικά την κατάσταση στη χώρα μας. Επιλογή της επίσης ήταν ο κ. Μητσοτάκης να υπηρετήσει τον ολιγαρχικό εθνικισμό, αυτό που δεν υπηρέτησε ο Κώστας Καραμανλής, οικονομικό μοντέλο παρόμοιο με αυτό της Χούντας.
Το άρθρο στηρίζεται σε μία μελέτη του Dr.Ganesh Sitaraman με τον τίτλο’’Countering Nationalism Oligarchy’’, 2019. Ο καθηγητής είναι μέλος του Αμερικανικού Ινστιτούτου Δικαίου, καθηγητής στη Νομική σχολή του Χάρβαρντ, και τέως καθηγητής του Γιέιλ. Ο Φιλελεύθερος Αμερικανός καθηγητής απορρίπτει τη θεωρία των <<Δύο Ακρων>> π.χ. Σαμαρά-Μητσοτάκη και αναδεικνύει το ρόλο των ολιγαρχών στην προώθηση του Εθνικισμού ως εργαλείο εξυπηρέτησης των οικονομικών και πολιτικών τους συμφερόντων.
Ο ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΗΣ – Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ
Ο κ. Μητσοτάκης είναι ο πολιτικός ο οποίος μετά τους χουντικούς επανέφερε την Εθνικιστική Ολιγαρχία ως μορφή οικονομικής ανάπτυξης. Αυτή η μορφή διακυβέρνησης, όπως λέει ο Αμερικανός καθηγητής, <<σκοπίμως τροφοδοτεί περαιτέρω τον Εθνικιστικό λαϊκισμό με σκοπό να διχάσει και να κυβερνά, ενώ ταυτόχρονα παρέχει τα πάντα και με άκομψο τρόπο στους πλούσιους και τους βαθιά συνδεδεμένους>>. Η υπουργοποίηση των τριών ’’μετανιωμένων ρατσιστών’’ στη ραχοκοκαλιά του κυβερνητικού σχήματος και η αμέριστη ανοχή σε Μπογδάνους, Λοβέρδους, η ανάδειξη άλλων πολιτικών ’’soft far-right’’ π.χ κυρίων Καϊρίδη, Συρίγου, Λαζαρίδη, Κυρανάκη, Μαρινάκη της ΟΝΝΕΔ, Καλλιάνου, Παπαδημητρίου, κλπ δεν είναι καθόλου τυχαία. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή να εργαλειοποιεί τον εθνικισμό και τον αυταρχισμό. Ο τάχα φιλελεύθερος κ. Μητσοτάκης έκανε κυρίαρχη πολιτική επιλογή τον Εθνικισμό, πετάει με τα ’’πτερά και τα ελικόπτερα’’ των ολιγαρχών απροκάλυπτα. Ο πολύς επιχειρηματικός κόσμος θα πληρώσει ξανά το ’’μάρμαρο’’ όπως και το 2012. Αυτός ο κόσμος έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη γιατί θα έπρεπε να καταλαβαίνει τη διαφορά μεταξύ της ανταγωνιστικής αγοράς- επιχειρηματικότητας και του Πακιστανικού μοντέλου των ολιγαρχών.
ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ
Τα δημοκρατικά λάθη του Σύριζα και των άλλων κομμάτων.
Πρώτον έπρεπε να υποχρεώσουν μέσα στη Βουλή τα τέκνα των συνεργατών των Γερμανών στην κατοχή να αποκηρύξουν το παρελθόν των προγόνων τους, όπως υποχρεώθηκε και έκανε ο Γερμανός αντικαγκελάριος Σίγκμαρ Γκάμπριελ και όλα τα τέκνα των Ναζί στη Γερμανία που ασχολούνται με την πολιτική. Αυτή η ανοχή υπήρξε η αρχή μιάς σιωπηρής πολιτικής ενσωμάτωσης των σημερινών εκφραστών της πολιτικής ακροδεξιάς στη Ν.Δ. Αντί της δημόσιας αποκήρυξης λαμβάνουν αξιώματα, τους στέλνουν σε γιορτές απελευθέρωσης από τους Ναζί ενώ ουδέποτε αποκήρυξαν τη δράση των συγγενών τους. Στέλνουν και μετανιωμένους αντισημίτες, ακροδεξιούς, χουντικούς, και μετά ζητούν από το Σύριζα να αποκηρύξει την ύπαρξη των τάχα δύο άκρων. Ποιοί; Οι ολιγαρχικοί Εθνικιστές.
Δεύτερον να μην νομιμοποιούν περαιτέρω την παρουσία ’’μετανιωμένων ρατσιστών’’ και ακροδεξιών μέσα στις διαδικασίες της Βουλής. Η Δημοκρατία συγχωρεί αυτούς που ζητούν δημόσια συγγνώμη καθαρά, δεν αναπαράγουν ακροδεξιές, ρατσιστικές θέσεις και πρακτικές, δεν ζητούν αυτοδικαίωση μέσα στη θεωρία των δύο άκρων. Η Νέα Δημοκρατία κατάντησε να είναι ο πολιτικός χώρος των δύο ΑΚΡΩΝ, στον οποίο κυριαρχούν οι ακροδεξιές φωνές αυτή τη στιγμή έναντι των δημοκρατών Καραμανλικών οι οποίοι είναι αχρείαστοι στην εθνικιστική ολιγαρχία (Νταβατζήδες). Το πολιτικό όραμα του Κ. Καραμανλή για επανίδρυση του κράτους ίσως είναι το μοναδικό αληθινό όραμα του 21ου αιώνα για την Ελλάδα και αυτό ήταν η αιτία της τιμωρίας του να τον τοποθετήσουν στο πολιτικό γύψο .
ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Αποτελείται από μία πολύ μικρή ομάδα πολύ πλουσίων και πολιτικών οικογενειών. ’’Αρχοντοχωριάτες-Βλαχομπαρόκ’’, μια ψευτο-ελίτ υπό την έννοια ότι η επιτυχία της δεν προέκυψε μέσα σε μία φιλελεύθερη, Δημοκρατική και ανταγωνιστική οικονομία ίσων ευκαιριών πχ Γκέιτζ, Μπέζος, Τράμπ, Κατσιματίδης κλπ αλλά από μία προνομιακή κομματική και πολιτική υποστήριξη, μέσα σε ένα ολιγαρχικό περιβάλλον που έλεγχαν πάλι οι συγγενείς τους, οι περισσότεροι των οποίων υπήρξαν οικονομικοί ’’δωσίλογοι’’ των Ναζί. <<Μιά ελίτ που κάνει τα πάντα προκειμένου να διατηρήσει και να αυξήσει τον πλούτο της>>, λέει στο βιβλίο του με τον τίτλο’’Oligarchy’’,o Jeffrey Winter. Ακόμη και η πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Madeleine Albright κάνει αναφορά στην Εθνικιστική Ολιγαρχία και στην ένταση του κρατικού αυταρχισμού στο βιβλίο της με τον τίτλο ’’Fashism. A worning’’. Γράφει στο βιβλίο της: << Η άνοδος του Ολιγαρχικού Εθνικισμού δίνει έμφαση στον περιορισμό των Συνταγματικών ελευθεριών, της ελευθερίας του λόγου, την ίση μεταχείριση των ανθρώπων, και στη χειραγώγηση της δικαιοσύνης. Καμμιά φιλελεύθερη Δημοκρατία και καμμιά μορφή ελεύθερου ανταγωνισμού δεν θέλουν να εγκαθιδρύσουν πέρα από τη διατήρηση του Ολιγαρχικού Εθνικισμού>>.
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΟΥ ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ
Ο καθηγητής του Χάρβαρντ Ganesh Citaraman συνεχίζει: <<O Εθνικισμός μπορεί να είναι κρατικός ,είτε Εθνικός, είτε θρησκευτικός ή ακόμη και φυλετικός.. (ακριβώς όπως η Ν.Δ του κ.Μητσοτάκη), είναι το κύριο εργαλείο της ολιγαρχίας. Ευθυγραμμίζει μια μεγάλη και κρίσιμη μερίδα πολιτών με την κυρίαρχη Ολιγαρχία, κινητοποιώντας τους να υποστηρίξουν το καθεστώς και να θυσιαστούν για αυτό. Ταυτόχρονα διχάζει την κοινωνία διασφαλίζοντας ότι ο πολιτικός εθνικισμός (π.χ Βοριδης, Αδωνις, Βελόπουλος, Σαμαράς, Πλεύρης), δεν θα ενώσουν ποτέ την ψήφο τους με όλους τους άλλους για να ανατρέψουν την Ολιγαρχία>>. Στη χώρα μας αποτελούν Χρυσή εφεδρεία για την ολιγαρχία, η οποία τους παρέχει ’’ωφελήματα’’ πχ δωρεάν δημοσιότητα, καριέρες, ασυλίες, ενώ τα ’’επιτυχημένα’’ παραδείγματά τους δημιουργούν φαινόμενα άκρατου μιμητισμού μέσα στη Ν.Δ.
Γερμανοποίηση και η χειραγώγηση των ΜΜΕ έχει σκοπό να απομονώσει την επίτευξη μιας μη ελεγχόμενης πλειοψηφίας λέει στο βιβλίο του με τον τίτλο’’Classical Greek Oligarchy’’,o Matthew Simonton. Οποιος διαμαρτυρηθεί για τα δικαιώματά του θα του επιτεθούν τα συστημικά ΜΜΕ, θα τον στιγματίσουν ως ακροαριστερό και ακολούθως μπορεί να υποστεί την κρατική βία, ή τάγματα εφόδου όπως στο ΕΠΑΛ Θεσσαλονίκης, και άλλες ομορφιές που θα δούμε προς το δρόμο των εκλογών. Η εθνικιστική ολιγαρχία πριμοδοτεί την ακροδεξιά ’’σκόνη’’ και τον απαραίτητο θόρυβο για να μη βλέπουμε και μην ακούμε τη διανομή και την κατασπατάληση των δημοσίων πόρων. Παλαιά επιτυχημένη συνταγή…
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
Η Ελλάδα απέχει πάρα πολύ από όλες της δυτικές Δημοκρατίες. Δεν μοιάζουμε στο ελάχιστο σε Δημοκρατίες και σε οικονομικά μοντέλα πχ των ΗΠΑ, της Μεγάλης Βρετανίας, Σκανδιναβικών χωρών, των Κάτω χωρών, της Γαλλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας κλπ, αντιγράφοντας μόνο τα αρνητικά στοιχεία αυτών των φιλελεύθερων δημοκρατιών. Η δημοκρατία θα μπορούσε να είχε τελειώσει παγκόσμια με ευθύνη του Ιμπεριαλισμού ή του Φασισμού ή του Κομμουνισμού, όμως οι δημοκρατίες προσαρμόστηκαν και ξεπέρασαν τα εμπόδια. Σε εμάς το εμπόδιο μοιάζει αξεπέραστο.
Η ακροδεξιά είναι το εργαλείο της εθνικιστικής ολιγαρχίας, το λένε Αμερικανοί διανοούμενοι, καθηγητές και πολιτικοί. Το ότι η πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ Μαντλίν Ολμπράιτ έγραψε βιβλίο για αυτό είναι έκπληξη. Εκτός αν και αυτή έγινε κομμουνίστρια…
ΥΓ.Ο Εθνικισμός δεν έχει καμμία σημασία εάν εκφράζεται μόνος του με τάχα αυτόνομους κομματικούς σχηματισμούς, ή αν ενσωματώνεται σε δημοκρατικά κόμματα όπως πχ στη Ν.Δ. Ο προορισμός του είναι να βοηθάει τον ολιγαρχικό εθνικισμό. O αληθινός ’’πρωθυπουργός, Αρχιεπίσκοπος Πειραιά, Αρχιδικαστής, Αρχιδιαιτητής, κλπ’’ ο οποίος φυσικά…δεν ανήκει στην Εθνικιστική Ολιγαρχία… δήλωσε συμβολικά μετά το ματς του Ολυμπιακού στην Κωνσταντινούπολη: ’’Ελλάδα-θρύλος-Θρησκεία, μέσα στην Τουρκία’’. Ξέχασε να βάλει δίπλα τις λέξεις Νέα Δημοκρατία- Εθνικιστική Ολιγαρχία, μέσα στη Μπανανία. Μιά δήλωση που συμβολίζει και επιβεβαιώνει τη θεωρία του καθηγητή του Χάρβαρντ για τον Ολιγαρχικό Εθνικισμό.
Να κλαις ή να γελάς;
Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε μία Ευρωπαϊκή Κολομβία και Πακιστάν, Σε διαρκή κρίση…
Φυσικά δε βοηθάνε και τα άλλα κόμματα..
