Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Μανώλη Συντυχάκη επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης Κρήτης, στο περιφερειακό συμβούλιο στις 7 Οκτώβρη, με θέμα το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027:
Μια εικονική πραγματικότητα προσπαθούν να δημιουργήσουν κυβέρνηση και περιφέρεια για τα περιβόητα «λεφτά» που «μοιράζει» η ΕΕ με το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027, βάσει του οποίου διαμορφώνεται και το Πρόγραμμα «Κρήτη 2021 – 2027». Πέρα όμως από τα επικοινωνιακά παιγνίδια, υπάρχει μια αδιάψευστη πραγματικότητα που αποδεικνύει ότι το νέο ΕΣΠΑ σφραγίζει τις προτεραιότητες αιχμής των ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων και σηματοδοτεί την κλιμάκωση των αντιλαϊκών πολιτικών:
1. Για τις προτεραιότητες του ΕΣΠΑ . Τα κονδύλια για το ΕΣΠΑ της ΕΕ, που δεν είναι «δικά της» λεφτά, αλλά των λαών της από τη φορολεηλασία που φορτώνονται, έρχονται μαζί με «οδηγίες χρήσης», για να αποτελέσουν «μαγιά» για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Οι νέες χρηματοδοτικές «ευκαιρίες», για «πράσινες» επενδύσεις και «ψηφιακή οικονομία», είναι επιλογή του κεφαλαίου για τη διασφάλιση της κερδοφορίας του σε νέα πεδία και όχι επιλογή των λαών της Ευρώπης.
Δεν αφορούν οι πόροι του ΕΣΠΑ χρηματοδότηση και υλοποίηση έργων για τις λαϊκές ανάγκες πχ αντιπλημμυρικών, αντιπυρικών και αντισεισμικών, αρδευτικών κ.λπ. Δεν αφορούν διάθεση πόρων για να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματα των σεισμόπληκτων και πλημμυροπαθών στην Κρήτη που διεκδικούν ουσιαστικά μέτρα για να ζήσουν στον τόπο τους. Τέτοια έργα και δράσεις κρίνονται ως «μη επιλέξιμα» από την ΕΕ, διότι έχουν κόστος για τους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν αφήνουν δηλαδή το ποσοστό κέρδους που θέλουν. Ακόμα όμως κι αν επιλεγούν, είναι ελάχιστα στον αριθμό και οι πιστώσεις είναι ανεπαρκείς. Το ίδιο ισχύει και για το μύθο των αποζημιώσεων της ΕΕ από το «Ταμείο Αλληλεγγύης», από το οποίο με βάση τα κριτήρια αποκλείονται επί της ουσίας τα λαϊκά στρώματα ή δίνονται «συμβολικές» αποζημιώσεις.
Επιπλέον, η κυβέρνηση μπορεί να επαίρεται, λέγοντας ότι στην κατανομή των κεφαλαίων του ΕΣΠΑ και άλλων προγραμμάτων της περιόδου 2021 -2027, η Ελλάδα επωφελείται από μια καθαρή αύξηση πόρων της τάξης του 8% και η Κρήτη κατά 25%, αλλά ξεχνούν να μας πουν ότι, με την αποκαλούμενη ρήτρα «αιρεσιμότητας», οι εκταμιεύσεις για την εκτέλεση των έργων, επί της ουσίας, έχουν ως όρο και προϋπόθεση τη «συμμόρφωση» όλων ανεξαιρέτως των κρατών – μελών με τις υποδείξεις της Κομισιόν (!), στο πλαίσιο των μέτρων της «ενισχυμένης δημοσιονομικής εποπτείας». Το 25% αύξηση στην Κρήτη, θα αφορά την πράσινη οικονομία, δηλαδή τις πράσινες μπίζνες και την ψηφιακή μετάβαση.
Στον αντίποδα όλων των παραπάνω, η Λαϊκή Συσπείρωση διεκδικεί τα κονδύλια αυτά, που κανείς δεν τα χαρίζει στο λαό μας, να πηγαίνουν για έργα και υποδομές για τις λαϊκές ανάγκες.
2. Η ίδια η στρατηγική επιλογή στήριξης του κεφαλαίου προετοιμάζει και την επόμενη οικονομική κρίση.
Η ανάπτυξη για τους ομίλους με επένδυση στην «πράσινη» οικονομία» και τις ψηφιακές νέες τεχνολογίες σημαίνει στην πράξη ταυτόχρονη απαξίωση άλλων κλάδων και καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, ιδιαίτερα εργατικού δυναμικού. Επομένως, αυτή η στρατηγική επιλογή στήριξης του κεφαλαίου, είναι που προετοιμάζει και την επόμενη οικονομική κρίση, κατά την ίδια περίοδο της προγραμματικής περιόδου ΄21-΄27.
Στο Πρόγραμμα «Κρήτη 2021 – 2027», με τις βαρύγδουπες φράσεις για «Κρήτη δυναμική, βιώσιμη, ευφυή, με κοινές αξίες και κοινωνική συνοχή …», που μόνο μειδίαμα προκαλούν, δεν παίρνει υπόψη της η περιφερειακή αρχή ότι βρισκόμαστε εν μέσω νέας καπιταλιστικής κρίσης, πολύ πιο εκτεταμένης, πιο βαθιάς. Τις συνέπειές της ήδη τις ζούμε με ανατιμήσεις, εργασιακές – κοινωνικοασφαλιστικές ανατροπές, περιορισμό δημοκρατικών – συνδικαλιστικών ελευθεριών, κ.ά. Δεν λαμβάνεται καν υπόψη το πιθανό ενδεχόμενο ότι ακόμη κι αν βγούμε από τον φαύλο κύκλο της νέας καπιταλιστικής κρίσης, αυτή η ανάκαμψη θα είναι αναιμική, προσωρινή «ένα τσιγάρο δρόμος» και το φαινόμενο των καπιταλιστικών κρίσεων θα επαναλαμβάνεται πολύ πιο συχνά απ’ ότι στο παρελθόν, λόγω των αντιφάσεων και αδιεξόδων του καπιταλισμού.
3. Σχετικά με τους άξονες του ΕΣΠΑ για την κοινωνική πολιτική. Οι άξονες για την κοινωνική πολιτική και την αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας σημαίνουν από τη μια παροχές πτωχοκομείου, σαν μαξιλάρι απορρόφησης των κοινωνικών κραδασμών και της αγανάκτησης, και από την άλλη επιδότηση επιχειρήσεων, γενίκευση της «ευέλικτης» απασχόλησης, δουλειά των συνταξιούχων μέχρι το θάνατο, ξήλωμα δικαιωμάτων σε Υγεία – Πρόνοια, Παιδεία, Κοινωνική Ασφάλιση. Θεωρείται επιτυχία η ικανότητα διαχείρισης των συσσιτίων και όχι το πώς μπορεί να εξαλειφτεί η φτώχεια.
4. Δεν υπάρχει ανάπτυξη που να ικανοποιεί ταυτόχρονα την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και τις ανάγκες του λαού.
Την ώρα που το κεφάλαιο ενισχύεται με «ζεστό» χρήμα, προνόμια και μείωση φορολογίας, οι μικροί επιχειρηματίες πνίγονται στους φόρους, στα «κόκκινα» δάνεια, στους πλειστηριασμούς και οδηγούνται στο κλείσιμο και στη φτώχεια.
Τα ΕΣΠΑ στήριξαν και στηρίζουν την αντεργατική πολιτική της ΕΕ. Ένα μεγάλο μέρος των κονδυλίων αυτών κατευθύνεται άμεσα στη στήριξη των αλλαγών στο εργασιακό τοπίο που αυξάνουν την εκμετάλλευση. Την υπηρέτησαν όλες οι κυβερνήσεις, περιφερειακές και δημοτικές αρχές, ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές και μείγματα διαχείρισης των κοινοτικών κονδυλίων.
Τα προτεινόμενα μέτρα που αφορούν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου και θα ενισχυθούν χρηματοδοτικά από το νέο ΕΣΠΑ και άλλες κοινοτικές χρηματοδοτικές πηγές, όχι μόνο δεν θα ανακόψουν την επιδείνωση των όρων ζωής των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων και άλλων μικροεπαγγελματιών του αγροδιατροφικού τομέα, αλλά θα προκαλέσουν σε αυτούς και νέα δεινά, φέρνοντας τους ακόμη ένα βήμα πιο κοντά στο ξεκλήρισμα.
Για να υλοποιηθούν τα σχέδια ανάκαμψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου, τα γνωστά «υποζύγια», που πάλι θα φορτωθούν τα νέα βάρη, θα είναι οι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι, οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι, που ήδη υποφέρουν από την αντιλαϊκή πολιτική μνημονίου διαρκείας, που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ. Διότι, «τσάμπα γεύμα στην ΕΕ δεν υπάρχει».
Οι χιλιάδες άνεργοι του Τουρισμού και του Επισιτισμού, οι αυτοαπασχολούμενοι – ελεύθεροι επαγγελματίες, οι φτωχοί αγροτοκτηνοτρόφοι, οι απολυμένοι, οι εργαζόμενοι με μισθούς πείνας στο Εμπόριο, όσοι βιώνουν τα ελαστικά ωράρια στα εργοστάσια, στις επιστημονικές υπηρεσίες, πρέπει άμεσα να βρεθούν σε θέσεις μάχης. Να συγκρουστούν με την πολιτική της ΕΕ, του κεφαλαίου, που υλοποιεί η κυβέρνηση με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ, όλων των αστικών κομμάτων, των συνδυασμών τους σε περιφέρεια – δήμους.
Μπορούν και πρέπει να σημαδέψουν τον πραγματικό αντίπαλό τους, το καπιταλιστικό σύστημα, το αστικό κράτος, που είναι εχθρικό προς τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, όπως η σταθερή δουλειά με δικαιώματα, η προστασία του λαού βασισμένη σε δωρεάν, υψηλού επιπέδου Υγεία και ουσιαστική πρόληψη, το λαϊκό εισόδημα να επαρκεί για όλες τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας κ.λπ.
