«Στις εύλογες διαμαρτυρίες σεισμόπληκτων στην Κρήτη, που κατήγγειλαν πως κοιμούνται σε σκηνές πάνω στο τσιμέντο, ο κ. Μητσοτάκης, αντί για μια κουβέντα παρηγοριάς και μέτρα στήριξης, τους έριξε και τις ευθύνες από πάνω για τη “μη σωστή” κατασκευή των σπιτιών τους» σημειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ προσθέτοντας ότι «η παντελής έλλειψη ενσυναίσθησης και η διαρκής επίκληση της ατομικής ευθύνης των πολιτών, ακόμη και για τις φυσικές καταστροφές, είναι πλέον εξοργιστική».
Σχετικά Άρθρα
-
Χάνει τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο ΣΥΡΙΖΑ – Προ των πυλών η ανεξαρτητοποίηση της Γιώτας Πούλου
Η προδιαγεγραμμένη έκπτωση του ΣΥΡΙΖΑ από τη θέση της... -
Debate ΣΥΡΙΖΑ: Παρουσίασαν τις θέσεις τους οι τέσσερις υποψήφιοι για την προεδρία του κόμματος
Ολοκληρώθηκε το debate των τεσσάρων υποψήφιων για την ηγεσία... -
ΣΥΡΙΖΑ: Απόψε το debate των τεσσάρων υποψηφίων
Απόψε το debate των τεσσάρων υποψηφίων, μία ανάσα πριν...
Δυο γυναίκες στο λεωφορείο μιλούσαν. Η μία είχε περίεργη εμφάνιση και συμπεριφορά, υπερβολικά υπέρβαρη, με ένα αμάνικο μαύρο φόρεμα μέχρι το γόνατο, πόδια με εμφανή φλεβίτιδα και κυτταρίτιδα, πολλά σγουρά γκρίζα μαλλιά πιασμένα σε ένα περίτεχνο “χτένισμα”. Μιλούσε δυνατά θυμωμένη και η άλλη αναγκαστικά άκουγε ευγενικά. Στην αρχή σκέφτηκα, “άλλη μια τρελή”, μετά όμως…
– Έχει πεθάνει ο άντρας μου, είμαι χήρα έξι χρόνια, δεν έχω κανένα… Δεν είμαι εγώ σαν αυτές που παντρεύονται όποιον βρουν μπροστά τους… Δεν πάω πουθενά, πού να πάω, να γυρνάω τις νύχτες να κάθομαι μόνη μου στα μαγαζιά;
– Φίλες δεν έχεις;
– Είχα, αλλά ήτανε φίδια.
– (Παίρνει το λόγο μια άλλη, που είχε πρόβλημα στη φωνή, με δυσκολία ακουγόταν) Έτσι κι αλλιώς δυο χρόνια τώρα και να ήθελες δεν μπορούσες να πας πουθενά…
– Εξαιτίας του Σαμαρά πέθανε ο άντρας μου… Τους υποστήκαμε όλους και τώρα μας βάλανε αυτόν, ό,τι χειρότερο, για να μας αποτελειώσει… Πήγε στο Αρκαλοχώρι να δει αν μείνανε άστεγοι από το σεισμό και έφυγε… Και παριστάνει τον Κρητικό… Μέχρι και στη Γαλλία πήγε να παριστάνει τον Κρητικό… Εγώ είμαι μισή Κρητικιά, ο πατέρας μου ήταν Μικρασιάτης.
– Συγνώμη που περνώντας σας χτύπησα με τη σακούλα, δεν ήταν τίποτα, είχε μέσα ένα νερό περιέ, είναι ένα πράσινο μπουκαλάκι… (λέει η μικρόσωμη με την αδύναμη φωνή)
– (Εκείνη τη στιγμή μιλάει στο τηλέφωνο μια αλλοδαπή κυρία με μαύρο φόρεμα, παχουλή, με κόκκινα νύχια στα πόδια. Κρατούσε ένα διαφανή φάκελο που μέσα ένας άλλος φάκελος έγραφε Γραφείο Τελετών. Οι άλλες σωπαίνουν για λίγο) Γεια σας, πέθανε ο άντρας μου πριν τρεις μήνες, είμαι Γερμανίδα εγώ… Η ταυτότητά μου είναι στα λατινικά και υπάρχει πρόβλημα με τη σύνταξη του άντρα μου!
– (η χοντρή κυρία κατεβαίνει) Γεια σας! Ζωή σε μας…! (Το κουζουλοσυνέδριο τελείωσε, αλλά από τρελό και από μικρό…)