Aνοικτή επιστολή διαμαρτυρίας εξέδωσαν οι Σύλλογοι Διδασκόντων του 2ου και 3ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου για τις συνθήκες λειτουργίας των συστεγαζόμενων σχολείων.
Στην επιστολ΄ή αναφέρεται:
Ως Σύλλογοι διδασκόντων του 2ου και 3ου Γυμνασίου Αγίου Νικολάου εκφράζουμε την έντονη δυσαρέσκειά μας για τις συνθήκες λειτουργίας των συστεγαζόμενων σχολείων μας.
Το 3ο Γυμνάσιο αντιμετωπίζει έντονο κτιριακό πρόβλημα από την ίδρυση του πριν 11 χρόνια μέχρι σήμερα! Πολλές δημοτικές αρχές έχουν περάσει, πολλές κυβερνήσεις έχουν αλλάξει και το πρόβλημα της σχολικής στέγης παραμένει, γεγονός που δείχνει ότι δεν ευθύνεται η ανικανότητα των προσώπων.
Η κατάσταση το τελευταίο διάστημα έχει οξυνθεί σε τέτοιο βαθμό, που προσθέτει εξαιρετικά δυσχερείς συνθήκες στο δύσκολο από τη φύση του εκπαιδευτικό έργο.
Συγκεκριμένα το 3ο Γυμνάσιο συστεγάζεται με το 2ο και στερείται ουσιαστικά τη βασική κτιριακή υποδομή του, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται η λειτουργία και των δυο σχολείων. Εκατοντάδες παιδιά (περίπου 400) μοιράζονται την ίδια αυλή, το ίδιο γυμναστήριο, το ίδιο αμφιθέατρο, τις ίδιες τουαλέτες, την ίδια αίθουσα πληροφορικής, την ίδια αίθουσα τεχνολογίας, το ίδιο κυλικείο, το ίδιο εργαστήριο Φυσικής–Χημείας. Επιπρόσθετα, δύο τμήματα κάνουν μάθημα σε λυόμενες αίθουσες (πίσω από τις μπασκέτες) με ό,τι αυτό αυτονόητα συνεπάγεται ως προς τις συνθήκες του μαθήματος (ακατάλληλες θερμοκρασίες, συνωστισμό, πολύ θόρυβο) και δεν έφτανε μόνο αυτό! Το μαθητικό δυναμικό του σχολείου έχει αυξηθεί τόσο πολύ, που τα παιδιά μας κάνουν μάθημα στο Γυμναστήριο (!), στο αμφιθέατρο (!) και στο Χημείο (!!!) καθώς ο Δήμος είχε υποσχεθεί μία αίθουσα τον Σεπτέμβριο του 2020 και δύο αίθουσες μέχρι την 1η /9ου /2021. Παρά τις συνεχόμενες διαβεβαιώσεις, μέχρι σήμερα δεν έχει παραδοθεί καμία. Δεν υπάρχει αίθουσα μουσικής και εικαστικών. Τα προγράμματα με την ψυχολόγο και την κοινωνική λειτουργό δεν έχουν χώρο για να φιλοξενηθούν (βλέπε παράρτημα).
Εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος τα επακόλουθα μιας τέτοιας δύσκολης κατάστασης που μας στερεί το αυτονόητο, δηλαδή τον χώρο ενός σχολείου. Φυσικά μια σειρά από αρνητικές συνέπειες ακολουθούν, κυρίως στο παιδαγωγικό κομμάτι, αλλά και σε σχέση με ζητήματα ασφάλειας, υγιεινής, συνθηκών εργασίας και πολλά άλλα.
Παιδαγωγικά: Τα παιδιά κάποιων τμημάτων τη φετινή χρονιά δεν έχουν σταθερή αίθουσα, τον χώρο εκείνο μέσα στον οποίο αρχίζει το «δέσιμό» τους με το σχολείο. Συχνά τα παιδιά αφαιρούνται, δυσανασχετούν, λόγω έλλειψης καλής ακουστικής (αμφιθέατρο, γυμναστήριο), χωρίς πίνακα, μη μπορώντας να συνεργαστούν, να γίνουν ομάδα με τους συμμαθητές τους και τους εκπαιδευτικούς. Οι θετικές επιστήμες δεν έχουν τον χώρο του εργαστηρίου, που είναι απαραίτητος για την αποκαλυπτική, διερευνητική μάθηση. Ο φυσικός χώρος για το μάθημα της γυμναστικής, της μουσικής, των εικαστικών δεν υπάρχει!
Ζητήματα ασφάλειας και υγιεινής: Τα πρωτόκολλα για την αντιμετώπιση της πανδημίας δεν προκρίνουν κανένα μέτρο για τη μείωση των μαθητών ανά τάξη, αίτημα που ζητάει όλη η εκπαιδευτική κοινότητα, ενώ οι κτιριακές συνθήκες καθιστούν το σχολικό περιβάλλον επικίνδυνο για την υγεία μαθητών και εκπαιδευτικών. Οι μαθητές είναι στριμωγμένοι σε μικρές και ακατάλληλες τάξεις, ενώ οι καθαρίστριες είναι μόνο δύο για δυο (!) σχολεία με συμβάσεις για λίγες ώρες εργασίας.
Οι μαθητές μας στριμώχνονται ακόμα και στην αυλή, η οποία καλύπτει δυο σχολεία και οι διαφορετικές ώρες διαλειμμάτων δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα: όταν οι μαθητές του ενός σχολείου κάνουν διάλειμμα, το άλλο σχολείο έχει μάθημα, με αποτέλεσμα να περιορίζεται σημαντικά η απαραίτητη για το μάθημα ησυχία.
Οι μαθητές μας στοιβάζονται και στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Το μάθημα της γυμναστικής γίνεται στον ήλιο και σύντομα και στη βροχή, αφού το γυμναστήριο έχει μετατραπεί σε αίθουσα και η αυλή μας δεν έχει στέγαστρο, με κίνδυνο ηλίασης ή ιδρωμένα παιδιά τον χειμώνα να είναι έξω.
Εργασιακές συνθήκες: Ως συνέχεια των δυσχερών συνθηκών διεξαγωγής των μαθημάτων να επισημάνουμε ότι οι εκπαιδευτικοί του 3ου Γυμνασίου συνωστίζονται στο γραφείο των καθηγητών, το οποίο είναι ένα λυόμενο λίγων τετραγωνικών μέτρων. Δυσκολεύονται έτσι στην προετοιμασία για το παιδαγωγικό τους έργο, Τα όσα ακούμε για ρομποτική, ψηφιακή εκπαίδευση, καινοτομίες κλπ. ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας.
Θεωρούμε εμπαιγμό, τον 21ο αιώνα και ενώ το πρόβλημα υπάρχει εδώ και πάνω από δέκα χρόνια να επικαλούνται οι αρμόδιοι την γραφειοκρατία ή την ανικανότητα των υπαλλήλων για να δώσουν έστω και την προσωρινή λύση των λυόμενων αιθουσών, που στην ουσία αυτή δεν είναι λύση! Οι διευθύντριες και οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών, οι σύλλογοι γονέων, οι μαθητές χρόνια τώρα έχουν δαπανήσει πολύ κόπο, χρόνο και ψυχικές δυνάμεις για να δρομολογηθεί μία λύση.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί, έχουμε πλήρη επίγνωση της ευθύνης μας απέναντι στον παιδαγωγικό μας ρόλο, τον οποίο δυσκολευόμαστε υπερβολικά να ασκήσουμε. Θέλουμε να εμπνεύσουμε τα παιδιά μας να αγωνίζονται για το δίκιο τους, να μην τα παρατάνε στις δυσκολίες, αλλά να διεκδικούν την ικανοποίηση των δικαιωμάτων τους και των αναγκών τους στην μόρφωση. Υψώνουμε την φωνή μας ζητώντας ένα σύγχρονο δημόσιο και δωρεάν σχολείο, που να καλύπτει τις σύγχρονες παιδαγωγικές ανάγκες, με όλες τις σύγχρονες προδιαγραφές ασφαλείας (αντισεισμική, αντιπυρική θωράκιση κα).Στις 15 Οκτώβρη απαιτούμε να έχει δοθεί η προσωρινή λύση με τα λυόμενα (αίθουσες και τουαλέτα) και να υπάρχει δέσμευση της δημοτικής αρχής, του υπουργείου για το νέο κτιριακό σχολικό συγκρότημα με συγκεκριμένες μελέτες και χρονοδιάγραμμα.