Του Μιχάλη Τζανάκη
Ωραία λοιπόν! Ας δεχτούμε πως η «εικόνα» είναι πρωτεύον στοιχείο του κοινωνικοπολιτικού βίου. Άλλωστε το θέμα του «φαίνεσθαι» και του «είναι» έχει τεθεί προ πολλού. Αλλά όπως και σε τόσα άλλα πράγματα τίθεται ευθέως το ερώτημα: «Υπάρχουν όρια στις πρακτικές επηρεασμού της κοινής γνώμης;»
Όχι κυρίες και κύριοι! Όρια δεν υπάρχουν. «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Όσο Μακιαβελικό κι αν φαίνεται ή ακούγεται η πολιτική σήμερα δεν ασκείται σε επίπεδο αντιπαραβολής θέσεων ή απόψεων, αλλά σε επίπεδο εντυπωσιοθηρίας και όρων επιβολής επί των πολιτικών «αντιπάλων». Δηλαδή τι πιθανότητες πολιτικής κυριαρχίας έχεις, όταν ο πολιτικός σου αντίπαλος διαλέγεται με … καουμπόυδες σε σιτοβολώνες ή όταν κομπλάρει ανυποψίαστες κυρίες που αναφωνούν περίπου εκστασιασμένες: «πω, πω τι γκόμενος είσαι εσύ;»
Πώς μπορεί να επιβιώσουν οι πολιτικοί σου αντίπαλοι, όταν εμβολιάζεσαι ημίγυμνος και το μισοξυρισμένο πρώην δασύτριχο στήθος σου είναι σμιλεμένο από πολλές επαναλήψεις πάγκου ή όταν βγαίνεις στη φύση για μότο-κρος με την πολυαγαπημένη σου σύζυγο;
Ακόμα κι αν κάτι στραβώσει σε κοινωνικές εκδηλώσεις που παρίσταται ο «αριστερός» όχλος και όχι φίλιες δυνάμεις την «πέφτεις» στον Κουτσούμπα –γνωστός … «αποσταθεροποιητικός» παράγων και «καθάρισες».
Αλλά και ποιος δεν θαύμασε την επιβλητική παρουσία του πολιτικού «Μωυσή» στο Βελλίδειο που με περισσή άνεση απαντούσε στις «κεραυνοβόλες» ερωτήσεις των δημοσιογράφων εκτός μίας που δεν απάντησε γιατί -όπως είπε- έτσι … έκρινε!!!
Δικαίως το πολιτικό σκηνικό είναι «μονοπώλιο» του «Σωτήρα» , έστω κι αν δέχεται ομοβροντία από την εσωτερική αντιπολίτευση –βλ. Καραμανλική- η οποία όπως και να το κάνεις δεν αποδέχτηκε ποτέ ότι η «αριστοκρατία» των Καραμανλικών πλήττεται από ανάγωγα ακροδεξιά σταγονίδια.
Το «παιγνίδι» της «εικόνας», της «πόζας» και του «φωτοστέφανου» θα συνεχίζει να παίζεται, αλλά ταυτόχρονα ίσως ερεθίζονται τα αντανακλαστικά κάποιων που δεν λένε να δεχτούν άκριτα τις αναλύσεις του … Άρη και του Μπάμπη. Αλλά πιο πολύ θα «ερεθίζονται» με το μέγεθος της γελοιότητας που έχει κατακλύσει τον δημόσιο βίο. Και προφανώς δεν θα φταίει ο …Κουτσούμπας γι’ αυτό!
Τη στιγμή που επιτέθηκε στον Κουτσούμπα το ύφος του ήταν σαν νεαρού αλήτη, σαν το ύφος των δολοφόνων της Ελένης Τοπαλούδη… Ήταν σοκαριστικό.