Του Θανάση Καρτερού
Ασφάλεια. Σημαία, υπόσχεση, δέσμευση, βροντές του Μητσοτάκη προεκλογικά. Κάθε κλοπή, βανδαλισμός, έγκλημα έπαιζαν με όρους ανατριχίλας στα κανάλια του.
Το Μάτι με τους νεκρούς του έγινε εργαλείο διασποράς τρόμου. Για να στηριχθεί το αφήγημα ότι η χώρα είχε γίνει ξέφραγο αμπέλι. Ότι η κυβέρνηση Τσίπρα ανεχόταν, αν δεν καλλιεργούσε κιόλας, αυτό το κλίμα με τη χαλαρή της στάση. Ότι τα χέρια της αστυνομίας ήταν δεμένα. Ότι το κράτος ήταν παράλυτο, ανίκανο να προστατεύσει ζωές και περιουσίες. Όχι μόνο στα Εξάρχεια της προπαγάνδας τους, αλλά σε όλη την επικράτεια. Και ότι, όταν έρθει στα πράγματα ο ίδιος, θα και θα και θα.
Ήρθε λοιπόν. Στα πράγματα. Προς μεγάλη ανακούφιση όσων ήταν έτοιμοι να τρομάξουν για το ξέφραγο αμπέλι και το παράλυτο κράτος. Και προς μεγάλη χαρά κάποιων τηλεοπτικών συνδικαλιστών της αστυνομίας που λύθηκαν τα χέρια και η γλώσσα τους. Κι αφού ήρθε, προσέλαβε χιλιάδες στην αστυνομία.
Έκανε την καταστολή κανονικότητα. Έστειλε αστυνομικούς στα πανεπιστήμια. Έδωσε εκατομμύρια για μηχανές, όπλα, χειροπέδες. Και βγήκε στα κεραμίδια να παινεύεται ότι καθάρισε τα Εξάρχεια. Και τις καταλήψεις. Κι ότι είναι ο απηνής διώκτης των μπάχαλων, των αναρχικών, των κακοποιών και όλων όσοι τάραζαν τον ύπνο των νοικοκυραίων.
Παρ’ όλα αυτά, συνέβη το σατανικό. Το ξέφραγο αμπέλι έγινε μπάτε σκύλοι. Το έγκλημα άνθισε, οι Φουρθιώτηδες μπουμπούκιασαν, οι δολοφονίες εν μέση οδώ έγιναν στοιχείο της ζωής μας, ο άγνωστος σκηνοθέτης έγινε γνωστός, η κακοποίηση και δολοφονία γυναικών διέλυσε όλες τις στατιστικές της ασφάλειας.
Και το χειρότερο: αυτός που κατηγορούσε άλλους για ξέφραγο αμπέλι είναι ένοχος για το καμένο αμπέλι. Για τα καμένα – δάση, ζωές, ζώα, περιουσίες. Γιατί «ξέχασε» ότι η ασφάλεια του πολίτη απαιτεί κάτι πολύ περισσότερο από την καταστολή. Απαιτεί κοινωνική ευαισθησία. Και κράτος που δεν ξέρει μόνο να ξυλοφορτώνει, αλλά και να συνδράμει στα δύσκολα τους πολίτες.
Νοικοκυραίοι και τόσοι άλλοι τώρα κατάλαβαν το είδος της ασφάλειας του Μητσοτάκη. Πιθανόν κι ο ίδιος να κατάλαβε, όταν το γιούχα των Ελλήνων τον κατέβασε από το καλάμι του, μια πικρή αλήθεια: με την ασφάλεια του πολίτη μπορεί να κάνει κανείς πολλά, εκτός από το να καθίσει πάνω της.
Πηγή: Αυγή
