Του Μιχάλη Τζανάκη
ΜΕΓΑΛΟΚΟΠΕΛΑ ΕΤΩΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΠΤΑ!
Μεγαλοκοπέλα πια! Πολλές ρυτίδες που μάταια προσπαθεί να καλύψει με πλαστικές και μπότοξ. Εμφανώς ταλαιπωρημένη, μάλλον ανέραστη, δεν ασκεί πλέον καμιά γοητεία. Φλερτάρει βέβαια με διάφορους προικοθήρες τζιτζιφιόγκους για να εκμεταλλευτούν την περιουσία της, που δεν είναι και λίγη, αλλά όλοι την κοροϊδεύουν. Το καταλαβαίνουν όλοι εκτός από την ίδια.
Μια φορά τον χρόνο ανοίγει το σπίτι της και υποδέχεται τους επίδοξους «μνηστήρες» της, κατά την παράδοση της Ομηρικής Πηνελόπης. Με την διαφορά ότι εκείνη έμενε «πιστή» στον Οδυσσέα, ετούτη υποκύπτει στις διάφορες «Σειρήνες» που την καλούν. Το ίδιο έκανε και φέτος. Για ξεκάρφωμα προσκλήθηκαν λέει κι οι αριστούχοι των πανελληνίων εξετάσεων στην δεξίωση της μεγαλοκοπέλας∙ και τσίμπησαν το «δόλωμα». Γιατί αυτή η ίδια «οικοδέσποινα», αυτά τα άριστα παιδιά σε πέντε-έξι χρόνια θα τα στείλει σε διάφορα σημεία του πλανήτη ν’ αναζητήσουν το δίκιο τους, να δικαιωθούν για τους κόπους τους, να μην νιώθουν άσχημα τέλος πάντων που η «αριστεία» τους δεν αφορά αυτόν τον τόπο, γιατί αλλιώς την εννοούν εδώ.
Γιατί εμείς εδώ στην Ελλάδα, στα πανηγυράκια κάθε είδους είμαστε πρώτοι! Και μάλιστα έχουμε και ειδήμονες σε τέτοιου είδους τελετές! Γιατί ξέρετε τι είναι να εορτάζει εκείνη η γυναίκα που στο παρελθόν -απώτερο και σχετικά πιο εγγύς,- εραστές της θυσιάστηκαν για χάρη της, υπέφεραν τα πάνδεινα, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, φυλακίστηκαν, εκτελέστηκαν, έμειναν πιστοί σ’ αυτήν, πληρώνοντας το κάθε τίμημα και τώρα η ίδια να εορτάζει όλες αυτές τις θυσίες της που έγιναν για χάρη της με σαμπάνια, χαβιάρι, υγιεινούς περιπάτους στους κήπους της οικίας της υπό την υπόκρουση πνευστών και εγχόρδων με τις προσκεκλημένες να δυσκολεύονται να περπατήσουν τις πανάκριβες γόβες και τα πανάκριβα φορέματα των οίκων μόδας να ζορίζονται καθώς ανεβοκατεβαίνουν τα σκαλιά και τους κυρίους άλλοι ένστολοι κι άλλοι γραβατωμένοι να περιφέρουν μαζί με το απεριτίφ τους την ρηχότητά τους ότι δήθεν είναι κι εκείνοι συμμέτοχοι στην αποκατάσταση της εν λόγω κυρίας.
Κάθε χρόνο το θέαμα είναι πιο οικτρό γιατί, βρε αδερφέ, σε τούτον τον τόπο έχουμε γνωριστεί όλοι μας…
