Η καθολική υποχρεωτικότητα στον εμβολιασμό είναι αντισυνταγματική, κι αυτό το παραδέχονται όλοι. Μπορεί λοιπόν σε κάποιες περιπτώσεις, όπως τα νοσοκομεία και οι μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων, η υποχρεωτικότητα αυτή να συζητηθεί, κάθε επέκτασή της όμως θα εγείρει ερωτήματα και ενστάσεις. Πολύ περισσότερο όταν μπορεί να γίνει με απλή Υπουργική Απόφαση, χωρίς, δηλαδή, να νομοθετηθεί από τη Βουλή. Διότι, έτσι όπως εξελίσσεται το πράγμα, κάθε επιχειρηματίας που διαθέτει προσβάσεις στην κυβέρνηση μπορεί να εμβολιάσει υποχρεωτικά όλους τους υπαλλήλους του. Και ενώ ο καθολικός εμβολιασμός είναι το ζητούμενο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει με το ζόρι και υπό την απειλή τής αναγκαστικής αργίας.
Επιπλέον, ένα τέτοιο μέτρο δεν πρόκειται να συμβάλει στην ουσιαστική άνοδο των ποσοστών εμβολιασμού που υποτίθεται ότι έχουμε ανάγκη. Μας λείπουν κάτι εκατομμύρια εμβολιασμένοι για το τείχος ανοσίας και οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και τα γηροκομεία δεν είναι εκατομμύρια. Ούτε μαζί με τους εργαζόμενους στην εστίαση. Χρειάζεται αποτελεσματική καμπάνια και πειθώ για τον εμβολιασμό του πληθυσμού. Αλλά η κυβέρνηση προτιμάει να πουλάει αγριάδα στους εργαζόμενους διά του Άδωνι και του Βορίδη.
Την ίδια στιγμή, βέβαια, αποφεύγει να ανοίξει μέτωπο στους αντιεμβολιαστές που διαδηλώνουν για να μην τους ερεθίσει περισσότερο και ανεβάσουν τους αντικυβερνητικούς τόνους. Λογικό είναι. Για δικούς της ψηφοφόρους πρόκειται. Αλλά σε συνθήκες σαν αυτές που ζούμε δεν μπορεί κανείς να πατάει σε δύο βάρκες. Θα πέσει στο νερό.
Από το κύριο άρθρο της “Αυγής”