Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ενώνουν τη φωνή τους με όσους καλούν για άμεσο τερματισμό της βίας στη Μέση Ανατολή και συνομιλίες ειρήνης για οριστική και βιώσιμη λύση στο Παλαιστινιακό, σύμφωνη με το Διεθνές Δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί, έχουν εξίσου δικαίωμα στην ασφάλεια και σε μια ομαλή ειρηνική ζωή. Απαιτείται άμεση εκεχειρία, ανάκληση των ισραηλινών μέτρων που προκάλεσαν την τωρινή κλιμάκωση, οικοδόμηση ειρηνικών διεξόδων για τους Παλαιστινίους ώστε να απομονωθούν οι λογικές της βίας. Ειρηνευτικές διαδικασίες υπό την αιγίδα του ΟΗΕ θα πρέπει να δρομολογηθούν για δίκαιη επίλυση του Παλαιστινιακού Ζητήματος.
Σε αυτή τη νέα έκρηξη βίας το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχει η ισραηλινή κυβέρνηση του Μπέντζαμιν Νετανιάχου που σκοπίμως επιδίωξε την κλιμάκωση, ώστε να προλάβει τη διαφαινόμενη στροφή της πολιτικής των ΗΠΑ σε μετριοπαθέστερες πολιτικές, να διασωθεί από τις κατηγορίες για διαφθορά και να συμμαχήσει με την εξτρεμιστική ακροδεξιά για να παραμείνει στην εξουσία.
Αφορμές στάθηκαν ο αποκλεισμός πρόσβασης στην πλατεία της Πύλης της Δαμασκού, προσφιλούς τόπου συνάθροισης των Παλαιστινίων της Ιερουσαλήμ και η επικείμενη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου του Ισραήλ σχετικά με την έξωση οικογενειών παλαιστινίων από τις κατοικίες τους στην κατεχόμενη Ανατολική Ιερουσαλήμ, που έχει προσαρτηθεί παράνομα στο Ισραήλ, ώστε να καταληφθούν από ισραηλινούς εποίκους και να αλλάξει ακόμα περισσότερο η σύνθεση της γειτονιάς γύρω από το τέμενος Αλ Ακσά, το ιερότερο παγκοσμίως για τους μουσουλμάνους μετά τη Μέκκα και τη Μεντίνα. Ο χρόνος επιλέχθηκε προσεκτικά, μέσα στο Ραμαζάνι και μερικές μέρες πριν από τη Νάκμπα, επέτειο της προσφυγιάς για πάνω από 750.000 Παλαιστινίους που διώχθηκαν βίαια κατά την ίδρυση του Ισραήλ και εμποδίζονται να επιστρέψουν, παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Είχαν προηγηθεί επί χρόνια συστηματικές πολιτικές που αμφισβητούν την ισοτιμία ακόμη και όσων Παλαιστινίων είναι πολίτες του Ισραήλ από την ίδρυσή του, απειλώντας μέχρι και με αφαίρεση των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Συστηματικές επιθέσεις της αστυνομίας και ακροδεξιών ισραηλινών ομάδων στις διαμαρτυρίες των Παλαιστινίων, με αποκορύφωμα την αστυνομική επίθεση εναντίον των πιστών στο Αλ Ακσά την ώρα της προσευχής για την κορύφωση του Ραμαζανίου, σχεδιάστηκαν για να στείλουν στους Παλαιστινίους των κατεχομένων και του Ισραήλ το μήνυμα ότι δεν έχουν ούτε εγγυήσεις ασφάλειας ούτε περιθώρια αντίδρασης. Πρακτικά ήταν πρόσκληση στη στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς να απαντήσει με ρουκέτες εναντίον αμάχων στις πόλεις του Ισραήλ, επιβεβαιώνοντας το στερεότυπο πολλών Ισραηλινών ότι η Χαμάς επιδιώκει τη φυσική εξόντωση όλων τους και ανάβοντας για άλλη μια φορά τη φωτιά στη Μέση Ανατολή.
Έτσι η Χαμάς ενισχύει την εικόνα της ως μόνος «μάχιμος» αντίπαλος του Ισραήλ παρά τον 14χρονο αποκλεισμό της Γάζας, ενώ ο Νετανιάχου συσπειρώνει την ισραηλινή κοινωνία γύρω από την πολιτική του. Το τίμημα όμως πληρώνουν οι άμαχοι – όπως δείχνουν και τα στοιχεία από τα θύματα – και από τις δύο πλευρές, ενώ εντείνεται το μίσος και οι συγκρούσεις ακόμα και ανάμεσα στους Εβραίους και Παλαιστίνους πολίτες του Ισραήλ.
Οι Πράσινοι θεωρούμε ότι καμιά κοινωνία δεν είναι εχθρός μας. Καταδικάζουμε τις καθημερινές επιθέσεις σε αμάχους, και από το στρατό του Ισραήλ και από τη Χαμάς: τέτοιες επιθέσεις αποτελούν εγκλήματα πολέμου και οι υπεύθυνοί τους θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Απαράδεκτη είναι και η συστηματική κατεδάφιση κτιρίων Παλαιστινίων από μέρους του Ισραήλ στο πλαίσιο “τιμωρίας” ή εκφοβισμού, όπως και ο βομβαρδισμός κτιρίων που στεγάζουν Μέσα Ενημέρωσης. Η διεθνής κοινότητα, ο ΟΗΕ και η ΕΕ θα πρέπει να πάρουν θέση και να αναλάβουν ενεργό ρόλο για να σταματήσει η βία και κυρίως οι επιθέσεις εναντίον αμάχων. Αυτονόητα και σταθερά καταδικάζουμε την κατοχή της Δυτικής Όχθης και της ανατολικής Ιερουσαλήμ από το Ισραήλ, τον παράνομο εποικισμό των κατεχόμενων εδαφών και την άρνηση του δικαιώματος των Παλαιστινίων να σχηματίσουν σε αυτά και στη Γάζα ανεξάρτητο κράτος.
Η κρίση στη Μέση Ανατολή αφορά και την ελληνική εξωτερική πολιτική, που έχει κάθε συμφέρον να αναπτύσσει θετικές σχέσεις με όλες τις πλευρές, τηρώντας στάση αρχών και προωθώντας παντού τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Το ελληνικό όμως πολιτικό σύστημα έχει επιλέξει την τελευταία δεκαετία, στη λογική “ο αντίπαλος του αντιπάλου μου είναι φίλος μου”, “στρατηγικούς συμμάχους” όπως ο Ισραηλινός πρωθυπουργός και ο Σαουδάραβας πρίγκιπας που προωθούν στην πολιτική τους ακριβώς το αντίθετο. Κάτι τέτοιο υπονομεύει τόσο την παραδοσιακή θετική εικόνα της Ελλάδας στις κοινωνίες της Μέσης Ανατολής, όσο και την πάγια επίκληση του Διεθνούς Δικαίου από τη χώρα μας στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά. Η πρόσφατη σύγκρουση στον Καύκασο, όπου το Ισραήλ τάχθηκε στην ίδια πλευρά με την Τουρκία, δείχνει πόσο επισφαλές είναι να εμπιστευόμαστε μακροπρόθεσμα τέτοιες συνεργασίες.
Οι Πράσινοι καλούν την ελληνική κυβέρνηση παγώσει τη στρατηγική της σχέση με Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, τουλάχιστον μέχρι να σεβαστούν το Διεθνές Δίκαιο και να σταματήσουν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις στη Γάζα, τη Δυτική Όχθη και την Υεμένη. Αντί να ταυτίζεται πολιτικά και στρατιωτικά με τους κύριους υπεύθυνους της κλιμάκωσης, η Ελλάδα έχει κάθε συμφέρον να γίνει μέρος της λύσης, πρωταγωνιστώντας σε ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες εκεχειρίας και συμβολής στην ειρήνευση της περιοχής.
